Υπαπάντια 2025 – 2η ημέρα

Δεύτερη ἡμέρα σήμερα τῶν ΥΠΑΠΑΝΤΙΩΝ 2025, τῶν ἐννεαήμερων ἑορταστικῶν ἐκδηλώσεων πρὸς τιμὴν τῆς Ὑπαπαντῆς τοῦ Κυρίου μας, στὴν ὁποία εἶναι ἀφιερωμένο τὸ κύριο Παρεκκλήσιο τοῦ Ἵ.Ν. Ἁγ. Ἐλευθερίου-ὁδοῦ Ἀχαρνῶν.

Τὸ πρωὶ ἐψάλη ὁ Ὄρθρος καὶ τελέσθηκε πανηγυρικὴ Ἀρχιερατικὴ Θεία Λειτουργία μετ’ Ἀρτοκλασίας, στὴν ὁποία προέστη ὁ Θεοφιλέστατος Ἐπίσκοπος Ρωγῶν κ. Φιλόθεος. Συλλειτούργησαν οἱ ἱερεῖς τοῦ Ναοῦ, ὁ Αἰδεσιμολογιώτατος Πρωτ. καὶ Προϊστάμενος τοῦ Ναοῦ π. Θεμιστοκλῆς Χριστοδούλου, ὁ Αἰδεσιμολογιώτατος Πρωτ. π. Γεώργιος Καλποῦζος καὶ οἱ Πρεσβύτεροι π. Σπυρίδων Βίτσης καὶ π. Θωμᾶς Μάντζιος.

Τὸν θεῖο λόγο κήρυξε ὁ Θεοφιλέστατος Ἐπίσκοπος Ρωγῶν κ. Φιλόθεος, ἀφορμώμενος ἀπὸ τὴν σημερινὴ εὐαγγελικὴ περικοπὴ ἀπὸ τὸ Εὐαγγέλιο τοῦ Λουκᾶ, στὴν ὁποία ὁ Εὐαγγελιστὴς ἑστιάζει τὴν ἀφήγησή του στὸ πρόσωπο τοῦ Συμεών. Μεταξὺ τῶν ἄλλων ποὺ ἀναφέρονται στὴν διήγηση εἶναι καὶ ὁ προφητικὸς λόγος τοῦ Συμεών: «οὗτος κεῖται εἰς πτῶσιν καὶ ἀνάστασιν πολλῶν καὶ εἰς σημεῖον ἀντιλεγόμενον». Σημεῖον ἀντιλεγόμενον ἦταν, εἶ ναι καὶ θὰ εἶναι ὁ Χριστὸς, σχολιάζει ὁ Θεοφιλέστατος. Καὶ ἑρμηνεύοντας τὸ «εἰς πτῶσιν καὶ ἀνάστασιν» σημειώνει ὅτι αὐτὸς ποὺ τὸν ἀναγνωρίζει ὡς Θεὸ καὶ τὸν πιστεύει, βλέπει τὸ σωτήριο φῶς καὶ ἀνίσταται καὶ λυτρώνεται. Ὅποιος ὅμως ἀπιστεῖ , λοιδορεῖ καὶ χλευάζει, παραμένει ἀλύτρωτος, σκοτεινὸς καὶ βορβορώδης. Εἶναι θέμα ζωῆς καὶ θανάτου ἡ ἀναγνώριση ἢ ἀπαξίωση τοῦ Θεανθρώπου Χριστοῦ. Καὶ ἡ Ἐκκλησία, οἱ ἄνθρωποι ποὺ τὸν ἀναγνωρίζουν ἦταν καὶ εἶναι πάντα λίγοι. Οἱ πολλοὶ φεύγουν, ἀπιστοῦν, λοιδοροῦν καὶ καγχάζουν. Γιὰ νὰ ἀναγνωρίση κάποιος τὸν Χριστὸ χρειάζεται καθαρὴ ψυχὴ καὶ καθαρὰ μάτια, τὰ αίσθητὰ καὶ ταὰ πνευματικά. Γι’ αὐτὸ ὁ ψαλμωδὸς παρακαλεῖ τὸν Χριστό: «Λάμπρυνόν μου τὴν ψυχὴν καὶ τὸ φῶς τὸ αἰσθητόν, ὅπως ἴδω καθαρῶς καὶ κηρύξω σε Θεόν». Χωρὶς τὴν θεία Χάρη δὲν μποροῦμε νὰ ἀναγνωρίσουμε τὸν Χριστὸ ὡς ἀληθινὸ Θεό. Κι αὐτὸ εἶναι τὸ πρόβλημά μας. Ἐνῶ γεννηθήκαμε σὲ ὀρθόδοξη χώρα ἀπὸ ὀρθοδόξους γονεῖς, ,καταντήσαμε μιὰ ἀπέραντη ἑλληνικὴ μᾶζα βουτηγμένη στὸν ἀγνωστικισμό. Φτάσαμε νὰ ἔχη ἀποδυναμωθῆ ἡ ἑλληνικὴ ψυχὴκαὶ νὰ ἔχη πάψει νὰ τρέφεται μὲ τοὺς ἀγλαοὺς καρποὺς τοῦ Γένους καὶ νὰ προσπαθῆ νὰ χορτάση μὲ τὰ ξυλοκέρατα τῆς Δύσης, τὸν ὑλισμό, τὸν ἀθεϊσμό, τὴν ὑπερκατανάλωση.

Σὲ ὅλη τὴν διάρκεια τῆς ἱστορίας διατυπώνονται ἀπορίες, ἐνστάσεις, ἐπιφυλάξεις ἀπέναντι στὸ πρόσωπο τοῦ Χριστοῦ. Πῶς εἶναι δυνατὸν ἕνα βρέφος νὰ εἶναι ταυτόχρονα καὶ παντοδύναμος Θεός; ’Αλλὰ ὁ Χριστὸς δὲν ἀποκαλὐπτει ὡς βρέφος τὴν θεία του ἰδιότητα. Αὐτὴ ἀποκαλύπτεται ἀργότερα, ὅταν ὡς 12ετὴς διαλέγεται στὸν Ναὸ καὶ ἀποστομώνει τοὺς μεγάλους δασκάλους τοῦ Ἰσραήλ. Ἀπὸ τότε ἀποκαλύπτει ὅτι αὐτὸς ποὺ σήμερα βαστάζει ἐν ἀγκάλαις ὁ Συμεὼν δὲν εἶναι μόνο ἕνας τἐλειος ἄνθρωπος ἀλλὰ καὶ ἕνας τέλειος Θεός. Καὶ τὸ μυστήριο αὐτὸ οἱ περισσότεροι προσπαθοῦν νὰ τὸ ἐξιχνιάσουν μὲ τὴν λογική. Ἡ λογικὴ ὅμως εἶναι γιὰ νὰ κατανοῆ τὰ τοῦ κόσμου τούτου, ὄχι γιὰ νὰ ἐξερευνᾶ τὰ μυστήρια τοῦ Θεοῦ. Καὶ καταλήγει ὁ Θεοφιλέστατος· μπροστὰ σ’ αὐτὰ ὁ ἄνθρωπος ὀφείλει νὰ στέκη μὲ δέος καὶ πίστη, ὅπως ἀναφέρει ὁ ψαλμωδὸς γιὰ τοὺς ἀγγέλους: «ὅν αἱ ἄνω στρατιαὶ τρόμῳ λιτανεύουσιν». Καὶ ἀλλοῦ: «οὐ φέρει τὸ μυστήριον ἔρευνα». Ὁ ἄνθρωπος ἢ φωτίζεται καὶ δέχεται τὸν Χριστὸ ὡς Θεό, ἢ σκοτίζεται καὶ παραμένει στὴν πλάνη τῆς λογικής του.

Μετὰ τὸ πέρας τῆς Θείας Κοινωνίας ἀκολούθησε λιτάνευση τῆς ἱερᾶς εἰκόνος τῆς Ὑπαπαντῆς στὶς ὁδοὺς τῆς ἐνορίας. Τὴν πομπὴ συνόδευσαν ἡ σημαία τῆς Ἐνοριακξῆς Νεανικῆς Ἑστίας Ἱ. Ν. Ἁγ. Ἐλευθερίου-ὁδοῦ Ἀχαρνῶν, ταὰ Κατηχητικὰ σχολεῖα τῆς ἐνορίας, ἡ μπάντα τοῦ Δήμου Ἀθηναίων, τὸ ἱερατεῖο τοῦ Ναοῦ, καὸ πλῆθος πιστῶν.

Τὴν θεία Λειτουργία καὶ τὴν λιτάνευση τῆς ἱερᾶς εἰκόνος τῆς Ὑπαπαντῆς τίμησαν μὲ τὴν παρουσία τους, ὅπως κάθε χρόνο, ὁ Πρόεδρος, ὁ Ἀντιπρόεδρος καὶ μέλη τῆς Παμμεσσηνιακὴς Ἑνώσεως Ἀθηνῶν.

Στὶς 5:00 τὸ ἀπόγευμα ἡ Ἐνορία ὑποδέχθηκε στὸ προαύλιο τοῦ Ναοῦ τὴν Τιμία καὶ Σεπτὴ κάρα τοῦ Ἁγίου Παρθενίου, ἐπισκόπου Λαμψάκου, ἀπὸ τὴν Ἱερὰ Μονὴ Κοιμήσεως Θεοτόκου Μακρυμάλλης Εὐβοίας. Τὴν ἱερὰ κάρα προσεκόμισε ὁ Ἅγιος Καθηγούμενος τῆς Ἱερᾶς Μονῆς, Γέροντας Ἰάκωβος συνοδευόμενος ἀπὸ τὸν Πανοσιολογιώτατο Ἀρχιμανδρίτη π. Ἱερόθεο Παπαγρηγορίου καὶ τὸν Ἱερομόναχο π. Ἀγαθόνικο Καραντζῆ τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Χαλκίδος. Τὴν τιμία κάρα τοῦ Ἁγίου Παρθενίου ὑπεδέχθησαν οἱ ἱερεῖς τοῦ Ναοῦ, ὁ Αἰδεσιμολογιώτατος Πρωτ. καὶ Προϊστάμενος τοῦ Ναοῦ π. Θεμιστοκλῆς Χριστοδούλου, ὁ Αἰδεσιμολογιώτατος Πρωτ. π. Γεώργιος Καλποῦζος καὶ οἱ Πρεσβύτεροι π. Σπυρίδων Βίτσης καὶ π. Θωμᾶς Μάντζιος, ὁ Πανοσιολογιώτατος Ἀρχιμανδρίτης π. Ἰάκωβος Ψαραδέλλης τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Κηφισίας καὶ ὁ Πρωτοπρεσβύτερος π. Θεόδωρος Γεωργόπουλος τῆς Ἱ. Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν. Πλῆθος πιστῶν κατέκλυσε τὸ προαύλιο τοῦ Ναοῦ, ποὺ μὲ χαρά, συγκίνηση καὶ δέος περίμεναν τὸ ἅγιο λείψανο. Φθάνοντας ἡ ἁγία κάρα τοποθετήθηκε σὲ κατάλληλα εὐτρεπισμένο προσκυνητάρι στὸ πλατύσκαλο τοῦ κλιμακοστασίου τοῦ Ναοῦ, ὅπου ἀναπέμφθηκε δέηση, μετὰ τὸ πέρας τῆς ὁποίας μεταφέρθηκε στὸ ἐσωτερικὸ τοῦ Ναοῦ, ὅπου καὶ θὰ παραμείνη μέχρι τὴν Τετάρτη 5/2/2025 πρὸς προσκύνηση καὶ ἁγιασμὸ τῶν πιστῶν.

Ὁ Προϊστάμενος τοῦ Ναοῦ π. Θεμιστοκλῆς Χριστοδούλου στὴν προσφώνησή του στὸν Γέροντα Ἰάκωβο ἐξέφρασε τὴν μεγάλη χαρὰ γιὰ τὴν εὐλογία νὰ ὑποδεχόμαστε σήμερα στὴν ταπεινὴ ἐνορία μας τὴν Τιμία κάρα τοῦ Ἁγίου Παρθενίου. Τὸ ἱερὸ αὐτὸ λείψανο, σημειώνει ὁ π. Θεμιστοκλῆς, ποὺ φυλάσσεται στὴν ἱερὰ Μονή σας γίνεται πόλος ἕλξης γιὰ τοὺς χριστιανοὺς ὅλης τῆς χώρας ἀλλὰ καὶ τοῦ ἐξωτερικοῦ, ποὺ ἔρχονται στὴν Μονή σας γιὰ νὰ προσευχηθοῦν. Κι ἐμεῖς τύχαμε δεσποτικῆς φιλοξενίας, ὅταν ἐπισκεφθήκαμε τὴν Μονή σας καὶ μὲ πολλὴ ἀγάπη δεχθήκατε τὸ αἴτημά μας γιὰ τὴν μεταφορὰ τῆς τιμίας καὶ σεπτῆς κάρας τοῦ Ἁγίου Παρθενίου, ἐπισκόπου Λαμψάκου στὸν Ναό μας καὶ σήμερα ἔχουμε τὴν χαρὰ νὰ γευόμαστε τὸ ψυχικὸ μεγαλεῖο ποὺ ἔχετε στὴν καρδιά σας ἀνταποκρινόμενος στὴν πρόσκλησή μας καὶ μεταφέροντας τὴν ἁγία κάρα, γιὰ νὰ πάρουμε τὴν εὐλογία καὶ τὴν χάρη της. Σᾶς μεταφέρω, ἅγιε Καθηγούμενε, τὶς εὐχὲς καὶ τὶς εὐλογίες τοῦ Προκαθημένου τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀθηνῶν καὶ τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, τοῦ Μακαριωτάτου Ποιμενάρχου καὶ πατρός μας κ.κ. Ἱερωνύμου τοῦ Β’, σᾶς καλωσορίζουμε δι’ αὐτοῦ στὸν Ἱερὸ Ναό μας καὶ παρακαλοῦμε ἐκ μέρους ὅλης τῆς ἐνορίας νὰ μᾶς ἔχετε στὶς προσευχές σας καὶ νὰ δέεστε νὰ βροῦμε κάποτε τὸν δρόμο τῆς σωτηρίας μας. Σᾶς εὐχαριστοῦμε πολὺ γιὰ τὴν ἀγάπη σας.

Ἀκολούθησε ἡ ἀντιφώνηση τοῦ Καθηγουμένου π. Ἰακώβου. «Πεφιλημένε καὶ ἀγαπητὲ ἐν Χριστῷ ἀδελφὲ καὶ συλλειτουργὲ π. Θεμιστοκλῆ, ἡ χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ὡδήγησεν ἡμᾶς σήμερον ἐδῶ, σ’ αὐτὸν τὸν περικαλλῆ Ναό, σ’ αὐτὸν τὸν εὐλογημένο τόπο, ποὺ μποροῦμε νὰ τὸν ὀνομάσουμε δεύτερη κολυμβήθρα τοῦ Σιλωάμ. Αὐτὲς τὶς ἡμέρες ποὺ θὰ εἶναι ἐδῶ ὁ Ἅγιος Παρθένιος νὰ εὐλογήση τὰ πλήθη, τὶς πονεμένες ψυχὲς καὶ νὰ τοὺς θεραπεύση. Θὰ ἤθελα νὰ διαβιβάσετε τὶς εὐχαριστίες μας στὸν Μακαριώτατο Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος, κ.κ. Ἱερώνυμο, τὸν σεπτὸ Ποιμενάρχη σας, ποὺ μᾶς ἔδωσε τὴν ἄδεια, καθὼς καὶ στὸν δικό μας Μητροπολίτη κ. Χρυσόστομο. Ἐδόθη ἡ ἄδεια καὶ ἀπὸ τοὺς δύο μὲ μεγάλη χαρά, γιὰ νὰ μεταφερθῆ ἡ κάρα τοῦ Ἁγίου Παρθενίου Λαμψάκου ἐδῶ, σ’ αὐτὴ τὴν εὐλογημένη ἐνορία, σὲ μία δεύτερη Κιβωτό, μιὰ δεύτερη κολυμβήθρα τοῦ Σιλωάμ. Εὔχομαι αὐτὲς τὶς ἡμέρες ποὺ θὰ μείνη ἐδῶ ὁ Ἅγιος Παρθένιος, νὰ θεραπεύση ὅλες τὶς ψυχὲς ὅλων τῶν ἀνθρώπων ποὺ βρίσκονται κάτω ἀπὸ τὴν ἀνίατη ἀρρώστια τοῦ καρκίνου, νὰ ἐπισκεφθῆ τὰ νοσοκομεῖα, ὅλο τὸν ἱερατικὸ κλῆρο, ὅλους τοὺς πονεμένους καὶ νὰ τοὺς χαρίση ψυχοσωματικὴ ὑγεία. Νὰ θεραπεύση κι ἐμᾶς, ἀγαπητοί μου ἀδελφοὶ καὶ π. Θεμιστοκλῆ, ὁ Ἅγιος Παρθένιος ἀπὸ τὸν ψυχικὸ καὶ τὸν πνευματικὸ καρκίνο ποὺ ἔχουμε μέσα μας. Γιατί, οὔτε στὰ πνευματικὰ βαδίζουμε καλά, οὔτε σὲ ὁτιδήποτε ἄλλο. Καὶ νὰ εἴμαστε κάτω ἀπὸ τὴν σκέπη τῆς Ἐκκλησίας, τὸν Ἐπίσκοπο, τοὺς πνευματικοὺς πατέρες, γιὰ νὰ ἔχουμε μία σωστὴ γραμμή. Εὐχόμαστε ὁ Ἅγιος Παρθένιος νὰ μᾶς εὐλογήση, νὰ μᾶς χαριτώση, πρῶτα ἐσᾶς, τὸν κλῆρο, τὸ ποίμνιό σας, τοὺς ἀδελφοὺς καὶ συλλειτουργούς, ὅλο τὸν λαὸ τῆς Ἀθήνας καὶ τὸν περιεστῶτα λαὸ καὶ νὰ μᾶς χαρίση ψυχοσωματικὴ ὑγεία. Ὁ σωματικὸς καρκίνος λίγο ὡς πολὺ περνάει. Ὁ χειρότερος καρκίνος εἶναι αὐτὸς ποὺ ἔχουμε μέσα μας, ὁ ψυχικὸς καρκίνος. Πρέπει τὰ πάθη καὶ τὶς ἀδυναμίες να τὶς βγάλουμε ἀπὸ μέσα μας στὸν πνευματικό, στὴν ἐξομολόγηση, στὴν ταπείνωση, ὅπως ἦταν ὁ Ἅγιος Παρθένιος. Εὐχόμαστε ὁ Ἅγιος Παρθένιος νὰ σᾶς χαριτώση, νὰ σᾶς χαρίζη ὑγεία, ἀγάπη, εὐλογία, εὐτυχία. Κι ἐδῶ στὸν Ἅγιο Ἐλευθέριο νὰ σημάνη γιὰ ὅλη τὴν Ἀθήνα πνευματικὸς συναγερμός. Νὰ γονατίσουμε ὅλοι μπροστὰ στὸ λείψανο τοῦ Ἁγίου Παρθενίου καὶ νὰ τὸν παρακαλέσουμε νὰ μᾶς πάρη ἀπὸ μέσα μας ὅλα τὰ πάθη καὶ τὶς ἀδυναμίες καὶ νὰ μᾶς δώση ὅλα αὐτὰ ποὺ μᾶς βοηθοῦν νὰ φτάσουμε στὴν ἁγιότητα. Τὴν ἁμαρτία νὰ τὴν πάρη μακριὰ άπὸ ἐμᾶς. Ὁ Θεὸς νὰ εἶναι μαζί σας».

Ἀκολούησε Πανηγυρικὸς μεθέορτος Ἑσπερινὸς καὶ Παράκληση στὸν Ἅγιο Παρθένιο.

Στὶς 7:00 τὸ βράδυ ἔγινε ὁμιλία ἀπὸ τὸν Αἰδεσιμολογιώτατο Πρωτοπρεσβύτερο π. Εὐάγγελο Παπανικολάου, ἰατρό, θεολόγο καὶ ἱεραπόστολο, μὲ θέμα: «Ὑπόδεξαι, Συμεών, τοὺς χριστιανοὺς στὴν Ἐκκλησία».

Τὴν ὁμιλία προλόγισε ὁ Προϊστάμενος τοῦ Ναοῦ, Πρωτ. π. Θεμιστοκλῆς Χριστοδούλου τονίζοντας ὅτι ἡ σημερινὴ ἡμέρα εἶναι ἱστορικὴ γιὰ τὴν ἐνορία, διότι ἔχει τὴν εὐλογία νὰ φιλοξενῆ ἀπὸ σήμερα μέχρι καὶ τὴν Τετάρτη τὸ βράδυ τὴν τιμία κάρα τοῦ Ἁγ. Παρθενίου, πρᾶγμα ποὺ περιποιεῖ ἰδιαίτερη τιμὴ στὴν ἐνορία μας. Τὸ σκήνωμα τοῦ Ἁγίου εἰς πεῖσμα τῶν καιρῶν μᾶς ὑπενθυμίζει τὰ αὐτονόητα, ὅτι δηλ. πρέπει κι ἐμεῖς νὰ ἀκολουθοῦμε τὸν τρόπο μὲ τὸν ὁποῖο ὁ Κύριός μας, οἱ Ἀπόστολοι, οἱ Ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας ἀκολούθησαν τὴν πορεία τῆς ταφῆς. Σήμερα ὅμως μᾶς ἐπιβάλλουν νὰ συμμορφωθοῦμε μὲ ἄλλα εἰωθότα. Ἂς κρατήσουμε τὶς παραδόσεις μας.

Στὴν συνέχεια εὐχαρίστησε τὸν Θεοφιλέστατο Ἐπίσκοπο Ρωγῶν κ. Φιλόθεο γιὰ τὴν παρουσία του, τὸν Ἅγιο Καθηγούμενο τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Κοιμήσεως Θεοτόκου Μακρυμάλλης ποὺ μᾶς ἔφερε τὴν μεγάλη εὐλογία τῆς τιμίας κάρας τοῦ Ἁγ. Παρθενίου, τὴν τιμία συνοδεία τοῦ Γέροντος Ἰακώβου ἀπὸ τὸ μοναστήρι Μακρυμάλλης καὶ τέλος τὸν π. Εὐάγγελο, ποὺ κηρύττει ἀλήθεια καὶ μετάνοια, κάνει ἕνα προσκλητήριο σὲ ὅλους μας νὰ μποῦμε στὴν Ἐκκλησία ὅπως εἴμαστε γιὰ νὰ λάβουμε τὴν ἴαση καὶ τὴν χάρη τοῦ Θεοῦ μας.

Ὁ π. Εὐάγγελος ξεκίνησε τὴν ὁμιλία του εὐχαριστῶντας τὸν Μακαριώτατο Ἀρχιεπίσκοπο Ἀθηνῶν ποὺ ἔδωσε τὴν ἄδεια γιὰ νὰ ὁμιλήση καὶ στὴν συνέχεια ἀνέπτυξε τὸ θέμα του, ποὺ ἦταν κυρίως ἑρμηνεία τοῦ γεγονότος τῆς Ὑπαπαντῆς, μὲ ἀναφορὲς στὴν Παλαιὰ Διαθήκη, στὶς ὁποῖες προτυπώνεται τὸ μυστήριο τῆς οίκονομίας τοῦ Θεοῦ γιὰ τὴν σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου. Ταυτόχρονα, μέσα ἀπὸ κατάλληλες παρεκβάσεις ἔθιξε σὐγχρονες καταστάσεις καὶ γεγονότα ποὺ ἐμποδίζουν τὸν ἄνθρωπο νὰ ὐποδεχθῆ στὴν ζωή του τὸν Χριστὀ.

Ἀναφερόμενος στὴν Ὑπαπαντὴ τῆς Παναγίας καὶ τοῦ Χριστοῦ ἐξήγησε ὅτι τὸ συγκεκριμένο γεγονὸς ὀνομάσθηκε ἔτσι διότι κάποιοι ἄνθρωποι περίμεναν νὰ τοὺς ὑποδεχθοῦν, τονίζοντας ὅτι ἀπ’ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους δύο μόνο τοὺς περίμεναν. Κανεὶς δὲν μποροῦσε νὰ καταλάβη τὴν σημασία αὐτῆς τῆς ὑποδοχῆς οὔτε ἀκόμα καὶ οἱ ἄγγελοι ποὺ ἀκολουθοῦσαν τὴν Παναγία στὸν Ναό. Αὐτὴ ἦταν ἡ δεύτερη φορὰ ποὺ ἡ Παναγία ἔφερε τὸ Ἰησοῦ στὸν Ναὸ. Ἡ πρώτη ἦταν ἡ ὄγδοη ἡμέρα, κατὰ τὴν ὁποία ὁ Κύριος ὑπέστη τὴν ἀκροβυστία ἀποδεικνύοντας ἔτσι ὅτι ἦταν τέλειος ἄνθρωπος.

Ἡ Ὑπαπαντὴ ἔλαβε χώρα στὸν Ναὸ τοῦ Σολομῶντος, γιὰ νὰ δείξη ἡ Παναγία τὸ παιδὶ στοὺς ἱερεῖς. Οὐσιαστικὰ τὸ παιδὶ τὸ ἔδειχνε στὸν Θεό, ποὺ κατοικοῦσε στὸν Ναό. Ὁ Θεὸς ἐγκατέλειψε τὸν Ναὸ τὴν Μεγάλη Παρασκευή, ὅταν σχίστηκε τὸ καταπέτασμα τοῦ Ναοῦ. Γιὰ τὸ πρωτότοκο ἀγόρι ἔπρεπε οἱ Ἑβραῖοι νὰ δώσουν στοὺς ἱερεῖς ἕνα σίκλο, 14 δηλ. χρυσὲς δραχμές. Αὐτὸ συνέβαινε, διότι τὰ πρωτότοκα ἀγόρια συμβόλιζαν τοὺς πρωτότοκους ποὺ εἶχαν σωθεῖ στὴν Αἴγυπτο καὶ χάρη σ’ αὐτοὺς ἀφιερώνονταν στὸν Θεό. Ἡ Παναγία ὅμως ἦταν φτωχὴ καὶ δὲν εἶχε αὐτὴ τὴν δυνατὀτητα, ἔτσι, κατὰ τὸν νόμο, ἔπρεπε νὰ προσφέρη ἕνα ζεῦγος περιστερῶν ἢ ἕνα ζεῦγος τρυγόνων.

Στὸν Ναὸ τὴν Παναγία ὑποδέχθηκε ὁ Ζαχαρίας, ποὺ ἦταν Ἀρχιερεύς, καὶ τῆς ὑπέδειξε νὰ καθίση στὶς θέσεις τῶν παρθένων. Τοῦτο ἐξόργισε τοὺς Φαρισαίους, οἱ ὁποῖοι προκάλεσαν τὸν φόνο τοῦ Ζαχαρία.

Ὁ Συμεὼν παρουσιάστηκε στὸν Ναὸ μετὰ ἀπὸ προτροπὴ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τὸ ὁποῖο ἐνδυνάμωσε τὰ μέλη τοῦ πρεσβύτη Συμεών, ὥστε νὰ μπορέση νὰ κρατήση τὸν Χριστὸ στὰ χέρια του. Ὁ Συμεὼν ἦταν δίκαιος καὶ εὐσεβής, ἀναφέρει τὸ Εὐαγγέλιο. Ὁ δίκαιος, λέει ἡ Παλαιὰ Διαθήκη ἐλεεῖ καὶ δανείζει ὅλη τὴν ἡμέρα. Δίκαιος εἶναι καὶ ὁ Θεός, ἐλεήμων, μακρόθυμος καὶ πολυέλεος. Ἡ δικαιοσύνη τοῦ Θεοῦ εἶναι τὸ ἔλεός του. Εὐσεβὴς εἶναι αὐτὸς ποὺ σέβεται σωστὰ τὸν Θεό. Εὐσέβεια καὶ δικαιοσύνη πρέπει νὰ εἶναι ἀξεχώριστες. Στὴν ἐποχή μας, χωρίζουν τὴν εὐσέβεια ἀπὸ τὴν δικαιοσύνη κρατώντας μόνο τὴν δεύτερη καὶ ἀμνηστεύοντας ἔτσι τοὺς ἀσεβεῖς. Γιὰ τὸν χριστιανὸ ὅμως οἱ δύο αὐτὲς ἰδιότητες πρέπει νὰ εἶναι, καὶ εἶναι, ἀδιαίρετες καὶ ἐξ ἴσου νὰ τὸν χαρακτηρίζουν.

Στὴν συνέχεια ὁ π. Εὐάγγελος ἀναφέρθηκε στὸν Ἅγιο Παρθένιο μὲ ἕνα περιστατικὸ τῆς ζωῆς τοῦ Ἁγίου καταδεικνύοντας ὅτι ὁ Ἅγιος εἶχε ἑτοιμασθῆ νὰ ὑποδεχθῆ τὸν Χριστὸ στὴν καρδιά του. Αὐτὸ πρέπει κι ἐμεῖς νὰ κάνουμε. Σκοπὸς τῆς σημερινῆς ἑορτῆς εἶναι νὰ μᾶς διδάξη νὰ γίνουμε ἕτοιμοι πρὸς ὑποδοχὴν τοῦ Θεοῦ.

Μετὰ τὴν ὁμιλία τοῦ π. Εὐαγγέλου ἀκολούθησε ἱερὰ Ἀγρυπνία, τὴν ὁποία τέλεσε ὁ Πρεσβύτερος τοῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγ. Ἐλευθερίου π. Θωμᾶς Μάντζιος.

Μπορείτε να παρακολουθήσετε την Ομιλία του π. Ευάγγελου Παπανικολάου, Ιατρού, Θεολόγου & Ιεραποστόλου εδώ