Αλήθεια, τι θα έλεγες εσύ στο Θεό αν είχες μόνο ένα λεπτό μαζί Του;

Θα ζητούσες συγχώρεση για όσα δεν τόλμησες;

Θα Τον ρωτούσες για το νόημα της ζωής ή θα Του μιλούσες για τον πόνο σου;

Ίσως, μέσα στη βιασύνη του ενός λεπτού, καταλάβαινες πως δεν χρειάζονται μεγάλες λέξεις, μόνο αλήθεια.

Μια στιγμή αποδοχής, μια ανάσα αγάπης.

Γιατί, τελικά, ίσως το σημαντικότερο που έχουμε να πούμε δεν είναι αυτά που φοβόμαστε να ομολογήσουμε, αλλά αυτά που ξεχνάμε να νιώσουμε.