Ή Αγία Ματρώνα τής Μόσχας συμβούλευε τα παρακάτω:
«Νά κάνουμε σωστά τόν Σταυρό μας καί νά σταυρώνουμε τά πάντα γύρω μας, ακόμη καί τό φαγητό μας...!»
Τήν ρώτησε κάποτε ή Ζηναϊδα Ζδάνοβα:
«Γιατί επέτρεψε ό Θεός νά κλείσουν καί νά γκρεμίσουν τόσες Εκκλησίες στήν Ρωσία;»

Παραμονή του Αγ. Δημητρίου ξανά εμείς στην Πόλι. Ρωτούμε στο Πατριαρχείο που να εκκλησιασθούμε. Πάντα το κάνουμε αυτό.
Πηγαίνουμε όπου μας συνιστούν. Συνήθως εκεί οπού λειτουργεί ο Πατριάρχης ή ο Πατριαρχικός Επίτροπος.

Κάποτε ήτανε ένας άπιστος που είχε μία γυναίκα πιστή. Η γυναίκα του μιλούσε για την πίστη, αλλά αυτός δεν την άκουγε. Μια μέρα κάνανε μερικές ελιές και δεν προλάβανε να τις μεταφέρουνε από το λιοστάσι στο σπίτι και τις άφησαν εκεί έξω. Είπε ο σύζυγος:
- Μην τις αφήνουμε εδώ, θα μας τις κλέψουν.

Έγινε πολύς λόγος για το νησί της Σπιναλόγκα.
Ένα από τα ιστορικά στοιχεία που πληροφορούμαστε είναι ότι οι χανσενικοί που κατοικούσαν στη Σπιναλόγκα ήταν οργισμένοι με τον Θεό, για το λόγο ότι η ασθένειά τους ήταν μια μεγάλη και αφόρητη δοκιμασία. Ένας Γεραπετρίτης παπάς τόλμησε να τους επισκεφθεί κάποτε και να λειτουργήσει στον Άγιο Παντελεήμονα...

Ποιά είναι η Δικαιοσύνη που μας ζητά ο Θεός;
«Ζητείτε πρώτον την Βασιλείαν του Θεού και την ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΝ ΑΥΤΟΥ και ταύτα πάντα προστεθήσετε ημίν».
Χρόνια ολόκληρα δεν μπορούσα να αντιληφθώ τι ακριβώς σημαίνει ΝΑ ΖΗΤΩ ΤΗΝ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΤΟΥ ΘΕΟΥ.

Όταν γύρισα το 1920 από τη Μικρασιατική οπισθοχώρηση, έμαθα πως λίγες ημέρες πριν, μια φτωχιά γυναίκα πήγε ξυπόλητη στο μοναστήρι. Μόλις την είδε ο Άγιος, έβγαλε τις παντόφλες του και τις έδωσε. Ύστερ΄ από λίγο, πήγε μα άλλη φτωχιά που πείναγε. Λέει τότε ο Άγιος στις Γερόντισσες:
- Δώστε της να φάει.

Ευτυχία είναι, να μην φοβάσαι τις σκέψεις σου.
Ευτυχία είναι, να μην φοβάσαι να περιμένεις.
Ευτυχία είναι, να πιστεύεις ότι οι καλύτερες μέρες δεν έχουν έρθει ακόμα.
Ευτυχία είναι, να φοβάσαι την αμαρτία και όχι τον αμαρτωλό.

Κάθε άνθρωπος που γεννιέται στον κόσμο είναι ο πλησίον σου!
Ούτε ένα ποτήρι νερό δεν πάει χαμένο αν το προσφέρεις στον πλησίον σου!
Κάποτε στην έρημο πέθαινε ένας σκύλος από την δίψα. Πέρασε από το δρόμο αυτόν ένας μοναχός και του έδωσε το νερό που είχε για τον εαυτό του και έτσι τον έσωσε!

Γέροντας Αμβρόσιος Λάζαρης: «Αυτό που λείπει σήμερα (στην εποχή μας), είναι η μετάνοια, αλλά, για να υπάρχει μετάνοια χρειάζεται πρώτα απλότητα και ειλικρίνεια, αυτά δεν υπάρχουν. Διότι μόλις ο άνθρωπος δει λίγο μέσα του, θα δει αμαρτίες, κακία, όπως λέει ο Χριστός. Εάν περιφρονήσει αυτήν την όραση, μη αποδεχόμενος την αμαρτολότητά (του), θα φτιάξει μέσα του την βάση για την υποκρισία.

Στις αρχές του 7ου μ.Χ. αιώνος και πιο συγκεκριμένα τον Ιανουάριο του 614 μ.Χ., στην “έρημο” της Παλαιστίνης, ασκήτευε κάποιος ασκητής ευλαβέστατος, που είχε και δώδεκα υποτακτικούς. Κάποιο πρωί, μετά την Θεία Λειτουργία, τους μάζεψε όλους γύρω του και τους είπε τα εξής: