Το ΟΧΙ του Ιωάννου Μεταξά και του ελληνικού λαού κατά του αυθάδους Μουσσολίνι και η εποποιΐα της Πίνδου ήταν μόνον η αρχή. Ακολούθησε το ΟΧΙ στους Γερμανούς και η μάχη των Οχυρών. Ακολούθησαν και άλλα πολλά ΟΧΙ από επώνυμα πρόσωπα και από απλούς Έλληνες αγωνιστές.
Μία μορφή που δεν προβάλλεται όσο θα έπρεπε από τα σχολικά βιβλία και τις τηλεοράσεις υπήρξε ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών Χρύσανθος, ο οποίος κράτησε στάση εθνικώς αξιοπρεπή, όπως αρμόζει σε Ορθόδοξο Έλληνα Ιεράρχη. Ας θυμηθούμε τα τρία ΟΧΙ που εξεστόμισε κατά την είσοδο των Γερμανών στην Αθήνα.

Ρώτησαν κάποτε τον αββά Αγάθωνα:
- Εσύ είσαι ο Αγάθων; Ακούμε για σένα ότι είσαι πόρνος και υπερήφανος.
- Ναι, έτσι είναι, απαντά ο ασκητής.
- Εσύ είσαι ο Αγάθων που φλυαρείς και κατακρίνεις;

Κάθε ημέρα στην εκκλησία ζητάμε τις πρεσβείες των αγίων. Αυτές οι πρεσβείες είναι ολόκληρη δύναμις, ολόκληρος κόσμος που βγαίνει από τους αγίους και από τις άκτιστες ενέργειες του Θεού. Αλλά οι άγιοι δεν μεσιτεύουν απλώς.
Με το να βλέπουν τον Χριστόν και να γνωρίζουν την ζωή του, και με το να δέχωνται εν Πνεύματι Αγίω θείο φωτισμό ο οποίος θα γίνη πλήρης την ημέρα εκείνη, όταν θα παραβρεθούμε και εμείς μαζί τους, ο Χριστός γίνεται πλέον περιουσία τους και φωτίζουν και εμάς.

Εγώ πατήρ, εγώ αδελφός, εγώ νυμφίος, εγώ οικία, εγώ τροφεύς, εγώ ιμάτιον, εγώ ρίζα, εγώ θεμέλιος, παν όπερ αν θέλεις εγώ. Μηδενός εν χρεία καταστείς. Εγώ δουλεύσω.
Ήλθον γαρ διακονήσαι, ου διακονηθήναι. Εγώ και φίλος και ξένος και κεφαλή και αδελφός και αδελφή και μήτηρ. Πάντα εγώ.

Τι κάνει άραγε μερικούς ανθρώπους να "κολλάνε" κυριολεκτικά σε προφητείες για το τέλος τού κόσμου, ή για σημαντικά γεγονότα που προφητεύονται, αντί να περιμένουν να δουν την εκπλήρωση με υπομονή; Πρόκειται μόνο για πρόβλημα προσωπικοτήτων, ή λανθάνοντος ζήλου, ή μήπως υπάρχουν και κάποιοι προβοκάτορες πίσω απ' όλα αυτά, με απώτερο σκοπό να σκανδαλίσουν; Ερωτήματα που εξετάζει το παρόν άρθρο τού κυρίου Ρακοβαλή, με αφορμή πρόσφατες φήμες για επικείμενο πόλεμο.
Κοντά στο 1992 κυκλοφόρησε η φήμη ότι θα ξεκινήσει...

Πρώτα η Πίστη, η εμπιστοσύνη στις Εντολές του Χριστού! Οι Εντολές του Χριστού είναι ο κωδικός της Ζωής και της Δημιουργίας του Τριαδικού Θεού. Ο διψασμένος για Αγάπη και Αλήθεια, μόλις διαβάζει το Ευαγγέλιο, αισθάνεται έλξη καρδιακή και μυστική πληροφορία ότι στο Ευαγγέλιο μιλάει με Αγάπη ο Χριστός και οι Εντολές Του είναι οι καθημερινές συνταγές της Αγάπης.

Αγαπημένη μου Αθήνα,
Ευχαριστούμε που μας φιλοξενείς τόσα χρόνια και μας κάνεις μετόχους της Ζωής των Αγίων σου!
Αθήνα του Αγίου Νεκταρίου!
Eκεί στο Αρεταίειο είναι ακόμα το κρεββάτι που άφησε η Αγιασμένη ψυχή του Αγίου Νεκταρίου το πονεμένο σώμα...

- Στήν Παλαιὰ Διαθήκη δὲν φαίνεται τὸ ἀσκητικὸ πνεῦμα· πῶς τὸ ἐξηγεῖτε αὐτό:
- Μόνο τὸ νὰ κάνης νηστεία καὶ μετάνοιες καὶ ἀγρυπνίες εἶναι ἄσκησι; Τὸ νὰ εἶναι στὸν οἶκο τοῦ Πετεφρὴ ὁ Ἰωσὴφ καὶ νὰ εἶναι μέσα σὲ τόσα πλούτη καὶ νὰ τὰ διαχειρίζεται ὅλα ἀνεξελέγκτως καὶ νὰ μὴν κλέβη, αὐτό δὲν εἶναι άσκη­σι;

Αναρωτιέμαι τι θα γινόταν αν μεταχειριζόμαστε την Αγία Γραφή όπως το κινητό μας τηλέφωνο.
-Αν θα την κουβαλούσαμε μαζί μας παντού;
-Αν θα γυρνούσαμε πίσω να την πάρουμε εάν την ξεχνούσαμε;
-Αν θα "σερφάραμε" σε αυτήν πολλές φορές την ημέρα;
-Αν θα την χρησιμοποιούσαμε για να λάβουμε μηνύματα;
-Αν την μεταχειριζόμασταν σαν να μην μπορούσαμε να ζήσουμε χωρίς αυτήν;
-Αν την δίναμε ως δώρο στα παιδιά;

"...και έσεσθε μισούμενοι υπό πάντων δια το όνομά μου..."(Λουκ. 21,18)
Ο Κύριος μας λέγει την αλήθεια. Μια αλήθεια που πονά. Ποια είναι η αλήθεια αυτή; Η αλήθεια ότι πολλοί θα είναι αυτοί που όχι απλά θα μας κάνουν πέρα από την ζωή τους, όχι μόνο θα μας απαξιώσουν, όχι μόνο θα μας χλευάσουν, όχι μόνο θα αστειευτούν μαζί μας αλλά θα μας μισήσουν επειδή αγωνιζόμαστε να ζούμε θεάρεστα, χριστιανικά, σύμφωνα με τον νόμο του Θεού, σύμφωνα με τον Λόγο της Εκκλησίας, σύμφωνα με την παράδοση των Θεοφόρων Πατέρων της Εκκλησίας.