Δεν έχουμε άλλο δρόμο από την αγάπη. Αλλά η αληθινή αγάπη έχει μέτρο της τον Σταυρό. Ο Θεός δεν μας ζητάει τίποτα που δεν μπορούμε να κάνουμε. Δεν μας ζητάει τίποτα που να είναι υπερβολικό. Δεν μας ζητάει τίποτα που να είναι πάνω απ’ τις δυνάμεις μας.
Αυτό που νοθεύει την κατάσταση, είναι το δικό μας θέλημα, ο εγωισμός μας. «Μου φαίνεται βαρύς ο Σταυρός αυτός».

Την 25 Μαρτίου, που εορτάζουμε τον Ευαγγελισμό της Θεοτόκου, έγινε η σύλληψη του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού, προσέλαβε ο Θεός την Ανθρώπινη Φύση και εθεμελίωσε ο Θεός την Εκκλησία! Εθεμελίωσε ο Θεός την Εκκλησία στο μόλις συλλαμβανόμενο εντός της Θεομητορικής Μήτρας Σώμα Του Χριστού!

Στον καιρό του πολέμου έστειλαν κάποιον φοβητσιάρη στρατιώτη για ανίχνευση.
Όλοι τον ήξεραν σαν φοβητσιάρη. Και όλοι γέλασαν όταν άκουσαν που τον στέλνει ο διοικητής.
Μόνο ένας στρατιώτης δεν γέλασε. Εκείνος πλησίασε τον σύντροφό του για να τον ενθαρρύνει. Αλλά ο φοβητσιάρης στρατιώτης του είπε:

Αν οι Ευρωπαίοι πρώτα έψαχναν τον ουράνιο Πατέρα και αναζητούσαν πριν από όλα την Βασιλεία των ουρανών, όλα τα υπόλοιπα θα τους δίνονταν και τότε όλοι τους θα ήταν χαρούμενοι. Με τη χαρά τους θα φώτιζαν όλο τον μη χριστιανικό κόσμο, θα δόξαζαν το Θεό και λόγω αυτού όλοι οι λαοί στη γη θα αρνιόντουσαν τα είδωλα και θα έσπευδαν να βαπτιστούν, να γίνουν μέλη του θεϊκού ευρωπαϊκού χορού.

Σήμερα, Κυριακή της Ορθοδοξίας, τιμούμε τις Εικόνες του Χριστού, της Παναγίας και των Αγίων της Ορθόδοξης Εκκλησίας μας.
Η Εκκλησία, έχει φυλαγμένη την πρώτη Εικόνα, που είχαν για αιώνες οι Αυτοκράτορες του Βυζαντίου στο Παλάτι που με την Πρόνοια της Παναγίας γλύτωσε από τις λεηλασίας των Σταυροφόρων...

Αφήγηση οσίου Εφραίμ Κατουνακιώτη:

~ Πόσες φορές πηγαίναμε στον Γέροντα Ιωσήφ [τον όσιο Ιωσήφ τον Ησυχαστή] κι εκείνος ήταν πνιγμένος, που ήθελαν να τον διώξουν από την Μικρή Αγία Άννα, και όμως δεν το διακρίναμε! Δεν το βλέπαμε.

Σήμερα καί χθες πονά ή καρδιά μου, καί πονά μέ παράδοξο τρόπο… Καί έγώ παρεκάλεσα τον Θεό: «Όχι τώρα. Δώσε μου νά τελειώσω τό έργο τής ζωής μου». Καί ιδού. Όδεύοντας προς τό τέλος τού έργου τής ζωής μου θά αρχίσω νά συνομιλώ μαζί σας γιά τό πώς πρέπει νά περάσουμε τήν περίοδο τών Νηστειών.
Σάς μίλησα ήδη γιά τή μέθοδό μου, τήν όποια σάς συστήνω...

«...Ἠμουν θλιμμένος μετὰ ἀπὸ πρόσφατο θάνατο προσφιλοῦς μου προσώπου. Σκεπτόμουν γιὰ μέρες τὸ θέαμα τοῦ ἐνταφιασμοῦ, τὴν κάλυψη τοῦ νεκροῦ μὲ τὸ χῶμα καὶ τὴν ἐπακόλουθη σήψη τοῦ σώματος. Πῶς θὰ ἦταν ὁ ἄνθρωπος ἐὰν δὲν ὑπῆρχε ἡ πτώση τῶν πρωτοπλάστων; Διαρκὴς χαρά, κανένα ἐρώτημα γιὰ τὴν αἰώνια μακαριότητά μας.

Ο Fyodor στον δρόμο της επιστροφής προς τον Πατέρα

~ Έτος 1849 και ο 22χρονος επαναστάτης συλλαμβάνεται για αποτυχημένη απόπειρα δολοφονίας κατά του Τσάρου. Η τιμωρία τόσο για τον ίδιο, όσο και των συντρόφων του θα είναι θάνατος δια απαγχονισμού σε κάποια κεντρική πλατεία της Αγίας Πετρούπολης στις 22 Δεκεμβρίου του ίδιου έτους.
Ενώ ετοιμάζεται να αποχαιρετήσει πρόωρα την ζωή πάνω στην παγωμένη, αφιλόξενη πλατεία, την τελευταία στιγμή κάποιος έφιππος απεσταλμένος...

Ο καλύτερος βοηθός, κατά την ώρα της εξόδου της ψυχής από τον κόσμο αυτόν, είναι η νοερά προσευχή... πνευματικά λόγια του Γέροντα σου Εφραίμ της Αριζόνας που πάντα μας θύμιζες. Τρεις ημέρες από την εκδημία σου λίγα λόγια αγάπης από τον πρόλογο του βιβλίου σου ΟΙ ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΡΕΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΜΑΣ. "Η Εκκλησία μας είναι θεμελιωμένη στου Αίμα της σταυρικής θυσίας του Κυρίου μας Ιησού Χριστού, στο αίμα εκατομμυρίων Μαρτύρων, που ακολούθησαν το παράδειγμα Του. Μέσα στα νέφη των μαρτύρων, ξεχωρίζουν οι μεγαλομάρτυρες.