Θέλει ο Θεός να σώσει τον άνθρωπο, αλλά αυτό δεν σημαίνει καθόλου ότι θα σωθεί, θέλει δεν θέλει. Διάβαζα σήμερα ένα σημείωμα όπου κάποια, που μάλλον πρέπει να μην είναι Ελληνίδα, είναι όμως χριστιανή, σημειώνει: «Αφού ο Θεός είναι αγάπη, γιατί να έχει κόλαση, για να κολάζονται οι άνθρωποι;»

489. Κάποτε, το Πνεύμα εισέρχεται στην ψυχή μας, χωρίς να προηγηθούν λόγια για τα αφτιά ούτε να μιλήση το στόμα μας. Εισέρχεται απ’ ευθείας στην ψυχή μας, όπως ο Υιός του Θεού εισήλθε «των θυρών κεκλεισμένων» στο υπερώο, όπου βρίσκονταν οι Απόστολοι, «διά τον φόβον των Ιουδαίων» κρυμμένοι. Τότε, νοιώθουμε ξαφνικά μέσα μας φως και χαρά.

Φοβηθείτε μεθαύριο της Πεντηκοστής, και να γονατίσετε. Οι άνθρωποι που έχουν επίγνωση, φοβούνται που θα γονατίσουνε.
Γιατί ξέρετε τί πάει να πει να γονατίσεις μεθαύριο;
Πάει να πει: Είμαι εντάξει, ταπεινώθηκα… και περιμένω την επιφοίτηση του Πνεύματος του Αγίου.
Να έρθει αυτή η περιστερά που κατεβαίνει από τον Ουρανό, να καθίσει και σε μένα τον αμαρτωλό.
Αλλά αυτή η περιστερά, η Χάρις του Πνεύματος του Αγίου, είναι η περιστερά της Κιβωτού.

«Μή φοβοῦ˙ ἐγώ εἰμι ὁ πρῶτος καί ὁ ἔσχατος καί ὁ ζῶν, καί ἐγενόμην νεκρός, καί ἰδού ζῶν εἰμί εἰς τούς αἰῶνας τῶν αἰώνων». (Αποκάλ. 1,17-18)
Τάδε έφη ο Κύριος Ιησούς Χριστός στον αγαπημένο μαθητή Του Ιωάννη κατά τη Θεία αποκάλυψη πού αυτός δέχθηκε στο νησί της Πάτμου.
Μη φοβού! Τί να μη φοβάσαι; Μη φοβάσαι τον ειδωλολατρικό διωγμό της Εκκλησίας.
Μη φοβάσαι τους βασανιστές πού καταδιώκουν πανταχόθεν τους πιστούς Μου.

~ Ο παπα-Γιώργης, ιερεύς σε κάποιο χωριό της πατρίδος μου, έλεγε κάποτε ότι τον κατέτρωγε η απορία πώς είναι άπειρος ο Θεός και πώς είναι άπειρος στα ιδιώματα Του, όπως: άπειρος στην σοφία Του, στην παντοδυναμία Του, στην πανταχού παρουσία Του, στην παγγνωσία Του, στην αγαθότητα Του, στην αγάπη Του… άπειρος!!! άπειρος!!!

Μιλάμε με το στόμα μας (όταν προσευχόμαστε), αλλά με το μυαλό μας είμαστε πολύ μακριά. Και ο Ιησούς Χριστός μας παραπονέθηκε λέγοντας στους συγχρόνους Του, και το οποίο ακόμα και σήμερα που το ακούμε μας πληγώνει: «Αυτοί οι άνθρωποι Με τιμούν με το στόμα τους μόνο, αλλά με τις καρδιές τους είναι μακριά από εμένα». Και επειδή Αυτός είναι μακριά, Αυτός περιμένει.

Ο Άγιος Πορφύριος έλεγε για τον Γέροντα Ευμένιο: «Να πηγαίνετε να παίρνετε την ευχή του Γέροντα Ευμενίου, γιατί είναι ο κρυμμένος Άγιος των ημερών μας. Σαν τον Γέροντα Ευμένιο βρίσκει κανείς κάθε διακόσια χρόνια. O πατήρ Ευμένιος είναι από τις πιό αγιασμένες μορφές που υπάρχουν και παίρνεις Χάρη και μόνο να του φιλήσεις το χέρι».
Ερώτηση: Αν ένας Ιερεύς δεν είναι τόσο ευλαβής, όσο θα τον ήθελε ο λαός του Θεού, ο Θεός ενεργεί;
Άγιος Ευμένιος: Ο λαός έτσι τον θέλει τον Ιερέα αυτόν. Έτσι τον θέλει κι ο Θεός.

Όταν έπεσε η Κωνσταντινούπολη στους Τούρκους, ένα πουλί ανέλαβε να πάει ένα γραπτό μήνυμα στην Τραπεζούντα στην Χριστιανική Αυτοκρατορία του Πόντου για την Άλωση της Πόλης. Μόλις έφτασε εκεί πήγε κατευθείαν στη Μητρόπολη που λειτουργούσε ο Πατριάρχης και άφησε το χαρτί με το μήνυμα πάνω στην Άγια Τράπεζα. Κανείς δεν τολμούσε να πάει να διαβάσει το μήνυμα. Τότε πήγε ένα παλικάρι, γιός μιας χήρας, και διάβασε το άσχημο μαντάτο...

Σε ένα δωμάτιο Νοσοκομείου μόνος μόνω Θεώ!
Δεν φανταζόταν ποτέ του ότι θα μπορούσε η μοναξιά να είναι πολύβουη!
Από την προηγούμενη Εβδομάδα που έκανε εισαγωγή το νιώθει! Ασταμάτητα πάνε και έρχονται γιατροί και νοσηλευτές.
Αγωνία στα πρόσωπα και στις κινήσεις τους!
Πρώτη φορά σε Νοσοκομείο και πρώτη φορά τόσο μόνος!

Αν είχα αγάπη και συμπαθούσα και πονούσα το πλησίον μου, δεν θα είχα το νου μου στα ελαττώματα του πλησίον… η αγάπη θα σκέπαζε κάθε σφάλμα, όπως ακριβώς έκαναν οι άγιοι, όταν έβλεπαν τα ελαττώματα των ανθρώπων.
Διότι μήπως είναι τυφλοί οι άγιοι και δεν βλέπουν τα αμαρτήματα;
Και ποιος μισεί τόσο πολύ την αμαρτία όσο οι άγιοι;
Και όμως δεν μισούν εκείνον που αμαρτάνει, ούτε τον κατακρίνουν, oύτε τον αποστρέφονται, αλλά υποφέρουν μαζί του, τον συμβουλεύουν, τον παρηγορούν, τον γιατρεύουν σαν άρρωστο μέλος του σώματός τους...