Ο άνθρωπος της αγάπης, ο φίλος, ο πνευματικός άνθρωπος φαίνεται στα δύσκολα, λέει ο λαός μας. Δυστυχώς για άλλη μια φορά βλέπουμε ανθρώπους να μας πληγώνουν και να τραυματίζουν τη μαρτυρία της Ορθοδοξίας και της Εκκλησίας γενικά. Ξεκίνησε το lockdown και πολλοί “χριστιανοί” έβγαλαν τα μαχαίρια τους.

Πράγματι, η κατάθλιψη είναι φοβερό βασανιστήριο των ψυχών, είναι ένας πόνος ανέκφραστος και ποινή πικρότερη από κάθε άλλη ποινή και τιμωρία. Γιατί μιμείται το σκουλήκι, που έχει δηλητήριο και προσβάλλει όχι μόνον το σώμα, αλλά και την ίδια την ψυχή.

Δεν δίνω αυτό που νομίζω ότι έχω αλλά αυτό που πράγματι έχω.
Εγώ νομίζω ότι έχω Αγάπη και καλοσύνη.
Έτσι νομίζω ότι δίνω Αγάπη και καλοσύνη.
Εγώ νομίζω ότι θυσιάζομαι
Εγώ νομίζω ότι αδικούμαι.

Ένας Ιερεύς που επέζησε των διωγμών έγραψε τα ακόλουθα για την κράτησή του:
"Δεν θα πάψω να ευγνωμονώ τον Θεό, για τα χρόνια που πέρασα φυλακισμένος σε απόλυτη απομόνωση. Ήμουν, για τρία χρόνια, σε δέκα μέτρα βάθος, κάτω από την επιφάνεια της γης.

Γνωστός μας Ιερέας, που μεγάλωσε με τις Μοναχές του Αγίου Νεκταρίου, μας έλεγε ότι ο Άγιος Νεκτάριος αυτό τις εδίδασκε: να μιλούν στον Άγιο Άγγελό τους.
Ο Χριστός μετά τη βάπτισή μας, πέραν από το πλήρωμα της Αιωνίου Ζωής, έδωσε για τον καθένα μας εντολή σε έναν Άγγελο...

“Η Πίστη είναι μέσα μας” λέγουν κάποιοι, δικαιολογώντας των αποκλεισμό την Ορθοδόξων Χριστιανών από την λατρευτική ζωή της Εκκλησίας, και την απουσία των πιστών από τους Ιερούς Ναούς και τις Ιερές Μονές στην εποχή της πανδημίας του κορονοϊού (Covid -19) και στην Πατρίδα μας.
Αυτή η θεώρηση είναι αφελής, φαιδρή και Αιρετική!

Μόνοι μας θα πάμε στην κόλαση! Δεν θα μας πει ο Θεός «πορεύεστε για το πυρ το εξώτερο», αλλά θα πάμε μόνοι μας.
Θα σας πω ένα παράδειγμα, για να το καταλάβετε: Ας υποθέσουμε, ότι μετά από μια κοπιαστική μέρα, επιστρέφει ο χωρικός το βράδυ με τα παιδιά του στο σπίτι.

Ἔχετε κάποιο ἐνδιαφέρον θρησκευτικό, ποὺ εἶνε σπάνιο πρᾶγμα σήμερα, καὶ αἰσθάνεσθε ἕνα πόνο γιὰ τὰ ἐκκλησιαστικὰ πράγματα. Γι᾿ αὐτὸ τὸ λόγο θέλω νὰ σᾶς ἀνακοινώσω τὰ ἑξῆς ἀναγκαῖα.
Ὡς στρατιῶται Χριστοῦ, ὡς πιστὰ τέκνα τῆς Ἐκκλησίας, δὲν πρέπει νὰ ἀδιαφοροῦμε γιὰ τὰ ἐκκλησιαστικὰ θέματα...

Κάποτε, ένας χριστιανός, ενώ έσκαβε με πολλούς μαζί σ’ ένα νταμάρι, έπεσε βράχος και τους καταπλάκωσε η στοά.
Η γυναίκα αυτού του χριστιανού, η κυρία Αργυρώ, έδωσε ό,τι είχε από το υστέρημά της σε έναν ιερέα να κάμη 40 Λειτουργίες για την ψυχή του άνδρα της σ’ ένα εξωκκλήσι κοντά στο μέρος όπου έγινε δυστύχημα, διότι επίστεψε ότι είναι νεκρός.

Άγιε Άγγελέ μου,
μοναδικέ μου φίλε και βοηθέ!
Γι’ αυτό έχω άγχος και μοναξιά,
διότι σε περιφρονώ και σε ξεχνώ!