Ω μακαρία απλότητα! Πόσα μυστικά κρύβεις! Αν θεωρείσαι είδηση για τους πλούσιους και διάσημους, θεωρείσαι, όμως, αναμενόμενη από τους «κοινούς θνητούς»! Και ναι! Είναι σπουδαίο να παραμένει απλός κάποιος διάσημος και πλούσιος! Να μην επιδεικνύει διαρκώς το πόσο του χαμογέλασε η τύχη!

Μια φορά κι έναν καιρό σ’ έναν τόπο μακρινό, που δεν έμαθε ποτέ κανένας κατά πού έπεφτε και μόνο ακουστά τον είχαν ακόμα και οι πιο παλιοί, έγινε ένα πολύ μεγάλο γεγονός.
Η βασίλισσα της χώρας, που για πολλά χρόνια ήταν άτεκνη, γέννησε ένα πανέμορφο αγοράκι.

Ο Άγιος Νικόδημος διηγείται χάριν των φιλοχρίστων αναγνωστών, ένα χαριέστατον θαύμα, που έκαμαν οι Άγιοι πέντε μάρτυρες, σε ένα μετόχι της Νέας Μονής στην Χίο, που τιμάται στο όνομα των πέντε μαρτύρων. Αυτό το ανέφερε ένας ευλαβής ιερεύς, ο πρωτοπαπάς του Ναυπλίου, ο Νικόλαος Μαλαξός.
Το μετόχιον αυτό, κυβερνάται και προμηθεύεται όλα τα χρειώδη, από την Ιεράν Μονήν, την επομένην και την ημέραν της πανηγύρεως.

Πολύ συχνά τον τελευταίο χρόνο ακούμε για βεβηλώσεις ιερών Ναών και εικόνων, βλασφημίες βλέπουν το φως της δημοσιότητας- ιδιαίτερα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης- και τώρα η κλοπή των ταμάτων της Παναγιάς στην Ι.Μ. Ζωοδόχου Πηγής στην Πάτρα έρχεται να επισφραγήσει όλα αυτά τα έκτροπα.

"Κι έμειναν οι λίγοι.
Οι τρελοί,
οι καταδιωγμένοι,
οι επικίνδυνοι,
οι ζηλωτές.
οι ανεύθυνοι.

Αν έρθετε στο προσκύνημα του Οσίου Ιωάννου του Ρώσου, θα δείτε ένα απλό και φτωχό δώρο. Ένα μπαστούνι! Κρέμεται σαν λάφυρο στο προσκυνητάρι, δίπλα μπροστά στον Όσιο δεμένο με μια κορδέλα άσπρη.
Το μπαστούνι είναι της γιαγιάς Μαρίας Σιάκα, από το Φρέναρο της Αμμοχώστου Κύπρου, που δεκαοχτώ χρόνια ήταν καμπουριασμένη και το πρόσωπό της απείχε λίγο από την γη.

Τί παράξενο, σὲ λίγες μέρες θὰ γιορτάσουμε τὴν Γέννηση τοῦ Χριστοῦ, ἕνα θαῦμα ποὺ ὑπερβαίνει τὶς ἰατροβιολογικὲς ἐπιστῆμες καὶ κυρίως τὴν Γενετική, μὲ ἐπιστημονικοὺς παρεμβατισμούς, περιορισμοὺς καὶ ἀποκλεισμοὺς ἱστορικὰ πρωτοφανεῖς. Σὰν νὰ μεταλλάχθηκε ἡ ἐπιστήμη σὲ ἀπιστήμη. Θὰ πρέπει νὰ ἀποφασίσουμε τελικά, μᾶς συμφέρει νὰ περιοριστοῦμε καὶ νὰ ἀρκεστοῦμε στὴν ἐπιστημονικὴ λογική;

Μάσκες παντού, ανασφάλεια, στρες, φόβος για τη ζωή. Κλειστά καταστήματα, κλείσιμο στο σπίτι, απομόνωση και διαδικτυακό μάθημα. Πάψαν τα γέλια. Τα παιχνίδια. Σίγησαν οι φωνές των παιδιών. Σταμάτησαν τα αστεία, οι φωνές και τα πειράγματα. Και οι μικροί μαθητές αποζητούν ένα φιλαράκι να τους πει πως τους «αγαπά στ’ αλήθεια». Αποζητούν το παιχνίδι και τη χαρά.

Τα «Χριστούγεννα των Κλεφτών» είναι ένα από τα πιο σπουδαία αφηγήματα του Ηπειρώτη Λογοτέχνη Χρήστου Χριστοβασίλη. Η ιστορία τοποθετείται χρονικά γύρω στα 1879-80 όταν ο συγγραφέας σε ηλικία μόλις 17-18 ετών εντάσσεται στα σώματα των «Κλέφτων». Η αναδημοσίευση του κειμένου γίνεται από την έκδοση του βιβλίου της Ιεράς Μονής Ελεούσης νήσου Ιωαννίνων.

Ο Νίκος Κουρκούλης περί το 2002, είχε προβλήματα υγείας. Σε εξετάσεις που έκανε, διαπιστώθηκε καρκίνος στο πάγκρεας.
Έκανε αρκετές επαναληπτικές εξετάσεις, που όμως όλες έδειχναν όλες το ίδιο πράγμα…
Η μητέρα του του έλεγε να μην ανησυχεί και ότι όλα θα πάνε καλά.