Νηστεία σήμερα; Στην εποχή μας; Μα πού βρισκόμαστε;
Σε δεύτερη μοίρα δυστυχώς έχει υποβαθμισθεί στη συνείδηση πολλών Χριστιανών το σπουδαιότατο θέμα της νηστείας. Δίνοντας δήθεν σημασία σε πιο «πνευματικά» θέματα, και στο ελαφρά τη καρδία διατυμπανιζόμενο, ότι δεν βλάπτουν τα εισερχόμενα από το στόμα, αλλά τα εξερχόμενα από την καρδιά...

Τρία κορίτσια περπατούσαν κατά μήκος των σιδηροδρομικών γραμμών, όταν ξαφνικά βρέθηκαν ανάμεσα σε δύο τρέχοντα τρένα. Τα τρένα πέρασαν σύριζα από μπροστά τους και ως εκ θαύματος δεν έπαθαν απολύτως τίποτα!
Λίγο πιο κάτω υπήρχαν 3 δαιμόνια, που δέχονταν την επίπληξη και την οργή των άλλων δαιμόνων.
– Καλά, γιατί δεν έσπρωξες το πρώτο κορίτσι στο τρένο; φώναζαν στο πρώτο δαιμόνιο. Η ψυχή της, θα ήταν τώρα δική μας!
– Δεν μπορούσα, απάντησε ο δαίμονας. Φορούσε ένα σταυρό!

«Στα τέλη της δεκαετίας του 1980 και λόγω της χαοτικής μου ζωής, η οικογένειά μου έφτασε στα όρια διάλυσης. Δεν περνούσε ημέρα χωρίς να έχω πιει αλκοόλ. Εθίστηκα και στα τυχερά παίγνια. Έχασα δουλειά και φίλους… Εξ αιτίας όλης αυτής της κατάστασης, υπέφεραν οι δικοί μου άνθρωποι. Κατά βάθος συνειδητοποιούσα το τραγικό της κατάστασής μου, αλλά αδυνατούσα να παλέψω με τον εαυτό μου.

Μία κόρη είπε μία μέρα στην μητέρα της:
- «Μαμά, απόψε θα πάω σε ένα πάρτι».
- «Παιδί μου, να μην πας. Εκεί που θα πας, δεν είναι γιὰ σένα...»
- «Μαμά εκεί θα είναι οι φίλες μου και οι συμφοιτήτριές μου...»
- «Παιδί μου, να μην πας!»

Θέλεις τὴ χαρά;
Ὑπάρχουν, ἀγαπητοί μου, ἐχθροί, ποὺ κατηγοροῦν τὴν Ἐκκλησία μας, ὅτι μισεῖ τὴ χαρὰ καὶ καλλιεργεῖ τὴ λύπη καὶ τὴ μελαγχολία. Τί ἔχουμε ν᾿ ἀπαντήσουμε;
Ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία εἶνε ἡ πηγὴ τῆς χαρᾶς. Ναί, τῆς χαρᾶς. Ποιές ἀποδείξεις ἔχουμε; Ἀφήνουμε ὅλες τὶς ἄλλες...

Κάποτε κάποιος μεγάλος εγκληματίας, αποφάσισε να εξομολογηθή. Και τι δεν του είπε του πνευματικού! Φοβερά αμαρτήματα!
Στην διάρκεια της εξομολογήσεως, ο πνευματικός προσεύχονταν μέσα του και έλεγε:
- Θεέ μου, φώτισέ με! Πώς να του συμπεριφερθώ και τι κανόνα να του βάλω;...

Η Παρθενία της Θεοτόκου, δεν είναι μόνο η σωματική της αγνότητα και ηθική ακεραιότητα από βάθους καρδίας, αλλά πρώτιστα το ότι ουδέποτε χώρισε από την Αγάπη του Τριαδικού Θεού, από τη Σύλληψή της μέχρι την Κοίμησή της. Τότε, μόλις θαύμασα και τους σύγχρονους Αγίους Πορφύριο, Παΐσιο, Ιάκωβο, Ιωσήφ Ησυχαστή, Εφραίμ Κατουνακιώτη...

Χαίρε Κεχαριτωμένη Μαρία, ο Κύριος μετά σου!
Θεοτόκος, η Παναγία μας!
Πρότυπο Αγάπης Θεού και Ανθρώπων!
Πρότυπο Ταπεινώσεως, Χαράς και Πραότητος!
Πρότυπο Γυναίκας και Μητέρας!

Πριν πολλά χρόνια σε μια αγροτική περιοχή ζούσε μία ευσεβής οικογένεια! Επειδή δεν γνώριζαν πολλά γράμματα είχαν την συνήθεια να προσεύχονται μεγαλοφώνως μέσα στο σπίτι με τον Αρχαγγελικό Χαιρετισμό, και αυτόν ακριβώς τον Χαιρετισμό ακούγοντας και ο μικρός γιος της οικογένειας από την παιδική του ηλικία, τον επαναλάμβανε συνέχεια, είτε βρισκόταν μέσα στο σπίτι, είτε έπαιζε έξω στην αυλή!

Μόνο ένα πράγμα θα σας ζητήσω να έχετε στην σκέψη σας καθώς θα προσκυνάτε την εικόνα ενός αγίου ή αγίας: ότι πίσω από το φωτοστέφανο που εσείς βλέπετε, καμαρώνετε και παρηγορήστε, να θυμάστε ότι ο άγιος υπήρξε πρόσωπο που πάλεψε πολύ με τον εαυτό του. Που η σχέση με τον Θεό του στοίχισε και τον «τσάκισε».