Τὶ εἶναι τὰ δάκρυα ποὺ χύνουμε γιὰ τὸν Κύριο;
Ὅταν μέ ἀκοῦς νά σοῦ μιλάω γιά δάκρυα, μή φαντάζεσαι ὅτι σέ θέλω γεμᾶτο πίκρες καί φαρμάκια. Τά δάκρυα γιά τά ὁποῖα σοῦ μιλάω, δέν φέρνουν πίκρα στήν καρδιά, ἀλλά μιά γλύκα τόσο μεγάλη, πού δέν σοῦ τήν δίνουν οὔτε τά γέλια τά πιό τρανταχτά.

Η ευστροφία και η μνήμη ήταν δύο μονό από τα πολλά χαρίσματα του Μεγάλου Βασιλείου, μέσω των οποίων κατόρθωσε να κατακτήσει σχεδόν όλες τις επιστήμες της εποχής του.
Ακολούθως, σας παραθέτουμε τα σημαντικότερα αποφθέγματα του Μεγάλου Βασιλείου:
Δέν γνωρίσαμε ἐμεῖς τὸν Θεὸ γιά τή δικαιοσύνη μας, ἀλλὰ ὁ Θεὸς μᾶς γνώρισε διὰ μέσου τῆς ἀγάπης Του.
Πρέπει νά μὴν ξεχνᾶμε ὅτι εἶναι ἀναρίθμητες οἱ εὐκαιρίες πού μᾶς δίνει ὁ Θεὸς γιά νά τελειοποιηθοῦμε.

Νά ἀγαπᾶς χωρίς νά σέ ἀγαποῦν...
Νά ὑπηρετεῖς χωρίς νά σέ ἐκτιμοῦν…
Νά δίνεις χωρίς νά σέ εὐχαριστοῦν...
Νά θυσιάζεσαι χωρίς νά σέ ἀναγνωρίζουν...
Νά συγχωρεῖς χωρίς νά σέ συγχωροῦν...
Νά στηρίζεις αὐτόν πού σέ ἀπέρριψε...
Νά μένεις ἤρεμος ὅταν ἀδικεῖσαι...
Νά πιστεύεις παρόλο πού δέν μπορεῖς
νά Τόν δεῖς πρόσωπο μέ πρόσωπο...
Πάλεψε, ψυχή, νά λάβεις αὐτή τή Χάρη!!!

O πόνος είναι ευλογία για τον άνθρωπο. Χωρίς πόνο - σταύρωση δε θα υπήρχε ανάσταση - ανάληψη.
Η ασθένεια και η θλίψη είναι το κατ' εξοχήν φάρμακο της πρόνοιας του Θεού για να τον φέρει τον άνθρωπο κοντά Του και να αυξήσει την αρετή του.

«Ὅταν ἡ ψυχή μας εἶναι ἁγιασμένη, ἀκτινοβολεῖ τό καλό», λέει ὁ Ἅγιος Πορφύριος. Γι' αὐτό πρέπει νά βροῦμε καί τόν τρόπο νά καθαρίσουμε τό βάθος τοῦ ἑαυτοῦ μας ἀπό κάθε κακία. Ὁ ἄνθρωπος πού εἶναι ἁγιασμένος καί καθαρός, στέλνει σιωπηλά τήν ἀγάπη του σέ ὅλους. Βέβαια, αὐτό στήν ἀρχή εἶναι λίγο δύσκολο», λέει ὁ Ἅγιος Πορφύριος. «Στήν ἀρχή καί ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἔλεγε μέ πόνο: «Οὐ γάρ ὅ θέλω ποιῶ ἀγαθόν, ἀλλ' ὁ οὐ θέλων κακόν, τοῦτο πράσσω»[1]. Καί στήν συνέχεια ἔλεγε: «βλέπω ἕτερον νόμον ἐν τοῖς μέλεσί μου ἀντιστρατευόμενον τῷ νόμῳ τοῦ νοός μου...

Η συγκλονιστική συνεργασία του σκηνώματος του οσίου Βησσαρίωνα με ιατροδικαστή! Το κείμενο είναι σημείωμα (αντί προλόγου), του Αρχιμανδρίτη Δαμασκηνού Θ. Ζαχαράκη (†2017), Ηγουμένου Ιεράς Μονής Αγάθωνος, στο βιβλίο του το “Ευαγγέλιο του Γέροντα Βησσαρίωνα”, έκδοση Ιεράς Μονής Αγάθωνος.
Φίλε αναγνώστη την 3ην Μαρτίου του έτους 2006, έγινε ή Ανακομιδή του ιερού Σκηνώματος του Γέροντος Βησσαρίωνος...

«Ἡ ἁγιότητα τῶν γονέων εἶναι ἡ καλύτερη ἐν Κυρίῳ ἀγωγή», ἔλεγε ὁ Ἅγιος Πορφύριος. «Νά βλέπουμε», ἔλεγε, «τόν Θεό στό πρόσωπο τῶν παιδιῶν καί νά δώσουμε τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ στά παιδιά». Γιατί καί τά παιδιά, ὅσο μικρά κι ἄν εἶναι, ἔχουν τήν εἰκόνα τοῦ Θεοῦ καί θά πρέπει μέ πολύ σεβασμό νά τά ἀντιμετωπίζουμε. Θά πρέπει τά παιδιά νά μάθουν ὅτι ὁ Θεός τά ἀγαπᾶ, καί ἐκεῖνα νά μάθουν νά ἀγαποῦν τόν Θεό. «Νά μάθουν καί τά παιδιά νά προσεύχονται», ἔλεγε ὁ Ὅσιος. Καί μέσῳ τῆς προσευχῆς βεβαίως ὁ ἄνθρωπος μαθαίνει νά ἀγαπᾶ τόν Θεό.

Εἶναι ὄντως λυπηρό, ὅτι τὸν μέγα θησαυρὸν ποὺ πήραμε στὸ ἅγιο βάπτισμα, δηλαδὴ τὴν υἱοθεσίαν, καὶ κατέχουμε αὐτόν, κατὰ τὸν Ἀπόστολον (Β´ Κορ. 4,7), ἐν ὀστρακίνοις σκεύεσι, ἀγνοοῦμε. Καὶ γι᾿ αὐτὸ εὔκολα ραθυμοῦμε, εὔκολα ἀδιαφοροῦμε, εὔκολα καταφρονοῦμε, καὶ μ᾿ ἕνα λόγο εὔκολα πίπτομεν.
Μακάριος εἶναι ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος ἔλαβε τὴν χάρη καὶ ἀπέθανε μὲ αὐτήν. Μακαριότερος εἶναι ἐκεῖνος, ὁ ὁποῖος ἔζησε καὶ τὴν ηὔξησε, τὴν ἐμαγάλωσε καὶ ἔπειτα ἐκοιμήθη.

Τό σῶμα ζεῖ ὅταν κατοικεῖ μαζί καί ἡ ψυχή, ἐνῶ ἡ ψυχή ζεῖ ὅταν κατοικεῖ μέσα της ὁ Θεός!
Ἔτσι, ὑπάρχουν ἄνθρωποι πού ἔχουν μέσα τους ζωντανές ψυχές καί ἄλλοι πού ἔχουν πεθαμένες!

Ὅσιος Ἀρσένιος Μπόκα

Μία ἀπὸ τὶς προφητεῖες τῶν Θεοφανείων λέγει:
«Εὐφράνθητι, ἔρημος διψῶσα». Ἔρημος διψῶσα, ἔλα νὰ εὐφρανθῆς, διότι θὰ ἀποκτήσης τόσο νερό, ὥστε θὰ γίνης πηγή, κατακλυσμός.
«Ἔρημος διψῶσα» εἶναι ἡ στεγνὴ γῆ, ἡ κατάξερη, ἡ γῆ ποὺ τῆς λείπει παντελῶς ἡ ἰκμάδα καὶ ἡ δύναμις, τῆς λείπει ὁ Θεός. Αὐτὴ ἡ ἔρημος ἡ διψῶσα, ποὺ μπορεῖ νὰ γεμίση ἀπὸ τὸν Κύριον...