Παρακαλώ αναγνώσατε το κείμενο του Paul A. Porter και θα διαπιστώσετε πόσο δίκαιο έχει. Μας περιέγραψε σαν χώρα και ως πολιτικό σύστημα, ακριβώς μέσα σε 10 γραμμές. Το ίδιο φαύλο πολιτικό σύστημα συνεχίζει το καταστροφικό του έργο μέχρι σήμερα ανενόχλητο...

Μα είμαι μυθιστοριογράφος και φαίνομαι σαν να φαντάζομαι ένα «παραμύθι». Μα γιατί να «φαίνομαι», αφού ξέρω καλά πώς το φαντάζομαι• μα πάντα ονειρεύομαι πώς αυτό έγινε κάπου, κάποια εποχή, κι ακριβώς την παραμονή των Χριστουγέννων, σε κάποια απέραντη πολιτεία, με φρικτή παγωνιά.
Ονειρεύομαι πώς σ' ένα υπόγειο ζούσε ένα παιδάκι, ένα πολύ μικρό παιδάκι έξι χρονών, ή ακόμα λιγότερο...

Πάντοτε το επιθυμούσα. Να δω το Χριστό να γεννιέται στη φάτνη του. Από τότε που ήμουνα μικρός και άφηνα τη σκέψη και τη φαντασία μου να απλώνονται μακρυά από τα πράγματα και τα πρόσωπα. Θυμάμαι, μαθητούδι ακόμα, που τέτοιες μέρες στρώναμε με τους συμμαθητές μου στο σχολειό του ΄Αη Νικόλα τη φάτνη μας και υποδυόμαστε ρόλους. Μια φορά έγινα μάγος. Είχα ντυθεί με ρούχα της εποχής, είχα στο στόμα λόγια κατάλληλα και καρδιά να πάλλει από χαρά και συγκίνηση. Από τότε η επιθυμία μου φούντωνε.

Κάποτε, έγραφα πως η ανεργία στον τόπον μας είναι επιλεκτική, ότι δουλειές υπάρχουν αλλά ότι δεν υπάρχουν χέρια να τις δουλέψουν. Κι έπρεπε να κατακλυσθεί ο τόπος από 1,5 εκατομμύριο λαθρομετανάστες, για να αποδειχθεί ότι στην Ελλάδα υπήρχε δουλειά πολλή αλλ' όχι διάθεση για δουλειά.

Το 1993 η τότε Βουλή απετελείτο από τρία κόμματα. Τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και τον Συνασπισμό της Αριστεράς, στον οποίο συστεγάζονταν το ΚΚΕ και η λεγόμενη «Ανανεωτική Αριστερά». Ένα από τα λίγα θέματα, στα οποία συμφώνησαν τα τρία κόμματα, ήταν η έκδοση ενός πολυσέλιδου και πλούσιου σε διαπιστώσεις πορίσματος για το Δημογραφικό μας πρόβλημα...

Ήταν Τρίτη 9 Μαΐου 1995 όταν ο εκλιπών διανοούμενος Μάριος Πλωρίτης, συνεργάτης τότε της εφημερίδας «Ελευθεροτυπία», δημοσίευε το κάτωθι εκπληκτικό κείμενο…
Όσο και να το διαβάζουμε μας φαίνεται τόσο πολύ επίκαιρο και θα μπορούσε να είναι ένα σχόλιο το οποίο θα είχε γραφτεί σήμερα…

Η θλίψις είναι όργανον, εργαλείον, το οποίον κρατεί ο Θεός εις το χέρι Του, και Αυτός μόνος το εργάζεται, καθώς Του υπαγορεύει η άπειρος σοφία Του. Εις τον κάθε άνθρωπον διαφοροτρόπως το εργάζεται, αναλόγως της ανάγκης που έχει έκαστος...

Το Σωματείο ΕΝΩΜΕΝΗ ΡΩΜΗΟΣΥΝΗ που εδρεύει στη Θεσσαλονίκη εξέδωσε ένα πολύ ενδιαφέρον βιβλίο του δασκάλου Δημήτρη Νατσιού, ο οποίος υπηρετεί σε Δημοτικό Σχολείο του Κιλκίς. Ο τίτλος του βιβλίου είναι εύγλωττος: «Τα Νεοταξικά βιβλία Γλώσσας του Δημοτικού Σχολείου και του Γυμνασίου». Ο συγγραφεύς σταχυολογεί απαράδεκτα κείμενα από τα σχολικά βιβλία που διδάσκονται σήμερα και τα οποία είχαν παραγγελθεί και εγκριθεί από τις προηγούμενες κυβερνήσεις.

Κάποια στιγμή τσακώθηκαν και ο ένας από τους δύο έδωσε ένα χαστούκι στον άλλο.
Αυτός ο τελευταίος, πονεμένος, αλλά χωρίς να πει τίποτα, έγραψε στην άμμο: ΣΗΜΕΡΑ Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΜΟΥ ΦΙΛΟΣ ΜΕ ΧΑΣΤΟΥΚΙΣΕ.
Συνέχισαν να περπατούν μέχρι που βρήκαν μια όαση όπου αποφάσισαν να κάνουν μπάνιο. Αλλά αυτός που είχε φάει το χαστούκι παραλίγο να πνιγεί και ο φίλος του τον έσωσε.

Η είδηση μεταδόθηκε από τη δημόσια τηλεόραση και προκάλεσε εντύπωση. Το Βρετανικό Υπουργείο Παιδείας ανακοίνωσε ότι από του χρόνου οι μαθητές των Δημοτικών θα διδάσκονται τα Αρχαία Ελληνικά ως μία από τις επτά γλώσσες επιλογής. Μέχρι τώρα ξέραμε ότι στη Γερμανία, Ιταλία κ.α. υπήρχαν κλασικά Λύκεια που δίδασκαν τα Αρχαία Κείμενα από το πρωτότυπο...