Σήμερα στό σχολεῖο ἔπρεπε νά καλύψω τό κενό ἑνός συναδέλφου ποῦ ἔλειπε. Ἔμεινα λοιπόν στήν τάξη καί πρότεινα στούς μαθητές μου νά παίξουμε ἕνα παιχνίδι. Τούς ζήτησα νά φανταστοῦν πῶς εἴμαστε κάτοικοι τῆς Σμύρνης καί μαθαίνουμε ὅτι αὔριο θά κάψουν οἱ Τοῦρκοι τά πάντα καί θά μᾶς ἀναγκάσουν νά φύγουμε ἀπό τά σπίτια μας. Σκεφτεῖτε, λοιπόν, εἶπα στά παιδιά μου, ἕνα μόνο ἀντικείμενο ποῦ θά παίρνατε γιά πάντα μαζί σας...

Χρόνια Πολλά!
Τὶς μέρες αὐτὲς θὰ εὐχηθοῦμε ὁ ἕνας στὸν ἄλλο «χρόνια πολλά». Κάποιοι μάλιστα, βάζουν καὶ συγκεκριμένα ὅρια λέγοντας «νὰ τὰ ἑκατοστήσεις» ἢ ἄλλοι «νὰ τὰ χιλιάσεις» θεωρώντας ὅτι τὸ ὅριο εἶναι τόσο μεγάλο ποὺ εὐχόμενοι μιὰ τέτοια εὐχὴ εὐεργετοῦν τὸν ἀποδέκτη...

«Μέτρησα τα χρόνια μου και συνειδητοποίησα, ότι μου υπολείπεται λιγότερος χρόνος ζωής απ' ότι έχω ζήσει έως τώρα... Αισθάνομαι όπως αυτό το παιδάκι που κέρδισε μια σακούλα καραμέλες: τις πρώτες τις καταβρόχθισε με λαιμαργία αλλά όταν παρατήρησε ότι του απέμεναν λίγες, άρχισε να τις γεύεται με βαθιά απόλαυση.

Πολλές εφημερίδες και περιοδικά δημοσιεύουν ωροσκόπια και αρκετοί άνθρωποι «πολιτισμένοι» τα διαβάζουν. Άλλοι το κάνουν από περιέργεια, άλλοι για να δημιουργήσουν μια ατμόσφαιρα χιουμοριστική και πολλοί για να δουν το μέλλον της ζω­ής τους, γιατί πιστεύουν ότι επαληθεύονται.

Το ακόλουθο διήγημα δεν έχει σκοπό να δρέψει λογοτεχνικές δάφνες και βραβεία. Αντίθετα, επιδιώκει να αφυπνίσει συνανθρώπους μας που είναι βυθισμένοι στο σκοτάδι της αθεΐας, φέρνοντάς τους στο ΦΩΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ. Για έναν λόγο παραπάνω: Διότι τα όσα αναφέρονται βασίζονται σε πραγματικά περιστατικά, με τα ονόματα των πρωταγωνιστών αλλαγμένα για ευνόητους λόγους...

Όπως θα ξέρεις, πλησιάζουμε ξανά στην ημερομηνία των γενεθλίων Μου. Κάθε χρόνο γίνεται γιορτή προς τιμή Μου, έτσι και φέτος. Αυτές τις μέρες ο κόσμος κάνει πολλά ψώνια, γίνονται διαφημίσεις μέχρι και στο ράδιο, την τηλεόραση και παντού κανείς δεν μιλά για κάτι άλλο εκτός από το τι λείπει μέχρι να έρθει εκείνη η μέρα...

Στις προσευχές μας να λέμε: "Κύριε Ιησού Χριστέ, θεράπευσον τους δούλους σου που είναι στα νοσοκομεία, βοήθησον τους φυλακισμένους, βοήθησον τον τάδε αμαρτωλό". Και θα φωτίζεται ένας φυλακισμένος, θα σώζεται ένας αμαρτωλός. Και θα λες:"Πώς μετανόησε ο άνθρωπος αυτός; πώς έγινε;" Είναι από τις προσευχές όλων.

Γερ. Μακρίνα Βασσοπούλου

Ἡ ἀνθρώπινη φύση μας ἔχει ὑποστεῖ φθορά. Δὲν εἶναι ὅπως πρωτοβγῆκε ἀπὸ τὰ χέρια τοῦ Δημιουργοῦ της. Καὶ ἡ φθορὰ αὐτὴ εἶναι διττή. Ψυχικὴ καὶ σωματική. Αἰτία τῆς φθορᾶς εἶναι ἡ πτώση τοῦ ἀνθρώπου στὴν ἁμαρτία. Μὲ τὴν πτώση του αὐτὴ ἔχασε ὁ ἄνθρωπος τὴν παραδεισιακὴ ζωή, ποὺ μὲ τὴ συνεργία τῆς Χάριτος τοῦ Θεοῦ θὰ τὸν ὁδηγοῦσε στὴν ἀφθαρσία καὶ τὴν ἀθανασία.

Πόσο λυπήθηκα, όταν άκουσα μια κοπέλα να λέει με πόνο: «Δεν θέλω να έλθουν τα Χριστούγεννα. Μελαγχολώ». Λυπήθηκα για το πώς νιώθει, αλλά και για το πώς κατάντησε μια τέτοια γιορτή.
Τα Χριστούγεννα, σ' αντίθεση με το Πάσχα, έχουν έντονο το κοσμικό στοιχείο. Η περιρρέουσα ατμόσφαιρα, με τονισμό των τύπων, της κατανάλωσης και του τρεξίματος, μας τονίζουν την απουσία του Θεού...

Βλέπω παιδιὰ ποὺ ἔχουν τελειώσει ὄχι μόνο Λύκειο ἀλλὰ καὶ Πανεπιστήμιο νὰ γράφουν κάτι γράμματα, νὰ κάνουν κάτι λάθη… Ἐμεῖς τοῦ Δημοτικοῦ ἤμασταν καὶ τέτοια λάθη δὲν κάναμε. Καὶ ἂν εἶναι φοιτητὲς τῆς Φιλολογίας ἢ τῆς Νομικῆς, κάτι γίνεται. Ἂν εἶναι ἄλλης Σχολῆς, δὲν ξέρουν νὰ γράψουν. Ἐνῶ τὸ Σχολαρχεῖο παλιὰ ἦταν… (σὰν Πανεπιστήμιο)...