«Ἂν δὲν θεραπεύτηκες ἀκόμα δὲ σημαίνει πὼς ὁ Θεὸς δὲν ἄκουσε τὶς προσευχὲς ποὺ γίνονται γιὰ σένα, ἀλλὰ πὼς δὲ θεραπεύει ἀμέσως μερικοὺς ἀνθρώπους, γιὰ νὰ ὠφεληθοῦν περισσότερο!
Μὲ τὰ πρόσκαιρα βάσανα ὁ ἁμαρτωλὸς ἄνθρωπος ἀπαλλάσσεται ἀπὸ τὰ αἰώνια βάσανα καὶ ταυτόχρονα κερδίζει τὴ σωτηρία του, γίνεται κληρονόμος τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν!

Οἱ πειρασμοὶ παραχωροῦνται γιὰ νὰ φανερωθοῦν τὰ κρυμμένα πάθη, νὰ καταπολεμηθοῦν κι ἔτσι νὰ θεραπευθεῖ ἡ ψυχή. Εἶναι καὶ αὐτοὶ δεῖγμα τοῦ θείου ἐλέους!
Γι’ αὐτὸ ἄφησε μὲ ἐμπιστοσύνη τὸν ἑαυτό σου στὰ χέρια τοῦ Θεοῦ καὶ ζήτησε τὴ βοήθειά Του, ὥστε νὰ σὲ δυναμώσει στὸν ἀγώνα σου!
Ἡ ἐλπίδα στὸ Θεὸ δὲν ὁδηγεῖ ποτὲ στὴν ἀπελπισία. Οἱ πειρασμοὶ φέρνουν ταπεινοφροσύνη. Ὁ Θεὸς ξέρει τὴν ἀντοχὴ τοῦ καθενός μας καὶ παραχωρεῖ τοὺς πειρασμοὺς κατὰ τὸ μέτρο τῶν δυνάμεών μας!

Και αν εγώ κουράζομαι στην προσευχή μου, στην παράστασή μου ενώπιον του Θεού, και αν εγώ αγνοώ τον Θεό, και αν νυστάζω ή δεν καταλαβαίνω ή μου φεύγουν τα λόγια της προσευχής ή ζώ μέσα σε χίλια σκοτάδια, είμαι βέβαιος ότι μέσα στην άγνοιά μου, στην αορασία μου, σε αυτό το σκότος μου είναι παρών ο Θεός.
Ο Θεός με ακούει, ο Θεός με βλέπει, ο Θεός παρίσταται. Ας μη θέλω εγώ να Τον απολαμβάνω. Ας θέλω -να το πούμε έτσι- να με απολαμβάνει ο Θεός. Ας θέλω να με χαίρεται ο Θεός.

Πολλές φορές νομίζουμε ότι αυτό που ζητάμε από τον Θεό είναι καλό, ενώ δεν είναι. Ο Θεός όμως, ο Οποίος είναι φύσει αγαθός, γνωρίζει τί χρειάζεται για τον καθέναν. Γι’ αυτό να λέμε: «Θεέ μου, ο λογισμός μου λέει ότι αυτό θα με βοηθήση. Αλλά Εσύ γνωρίζεις καλύτερα τί συμφέρει στην ψυχή μου. “Γενηθήτω το θέλημά σου». Οπότε, όταν με την καρδιά μας πούμε: «γενηθήτω το θέλημά σου», θα γίνει το θέλημα του Θεού, που τελικά θα είναι για το συμφέρον της ζωής μας.

Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου

«Ό Ίώβ πόνεσε όσο ίσως κανένας άλλος. Ό Θεός έπέτρεψε νά πονέσει, άλλά γιά νά φανεί ή άρετή του!
"Θεέ μου, άκουγα γιά Σένα, Σέ πίστευα καί Σέ δόξαζα, τώρα όμως Σέ είδα!", είπε μέσα στόν πόνο του ό Ίώβ.
Μέ τόν πόνο ξεθεμελιώνεται μέσα στήν ψυχή κάθε ρίζα έγωϊστική, σκληρή• φεύγουν αύτά, καί μένει ό άνθρωπος...

Σπλάχνο μου τής ψυχής, διατί άθυμείς; Διατί άπελπίζεσαι; Διατί άποκάμνεις;
Ίδού ότι άφησεν ό Θεός τούς δαίμονας νά σέ σινιάσουν όλίγον, νά ίδής πού εύρίσκεσαι. Νά ταπεινωθή ή καρδία σου. Νά γίνης συμπαθής πρός τούς άμαρτάνοντας καί ποσώς νά μήν τούς κατακρίνης. Πώς θά γνωρίσης τής φύσεως τήν άσθένειαν, έάν δέν σέ ξυπνήσουν οί κόρακες;

~ Όταν καλλιεργήσετε την ευχή, δεν σας πειράζουν οι άνεμοι του πειρασμού. Εξασθενεί η δύναμή του, δε μπορεί να σας κάνει τίποτε.
Η προσευχή ας σου είναι τείχος, ασπίδα και θώρακας.
Εμείς πρέπει να έχουμε υπομονή και προσευχή.
Το τέλος της ζωής μου εγγίζει. Σας παρακαλώ όλοι να ζήσετε βίον άγιον, να βαδίσετε σε γραμμές άγιες για να βοηθήσετε την Εκκλησία...

Τίποτε δεν είναι τυχαίον εις τον κόσμο. Την ζωή μας και όλα τα της ζωής μας τα διοικεί ο Δεσπότης Χριστός. Eις τον πόνον και τας πικρίας μας έρχεται εις συνάντησιν το Άγιο Πνεύμα και εξάγει χαράν θεοδώρητον. Δεν αντιλαμβανόμεθα πολλάκις την παρουσίαν του, διότι είμεθα απερροφημένοι από την καθημερινότητα των μεριμνών μας.

Ο Γέρων Αιμιλιανός Σιμωνοπετρίτης για την ορθόδοξη αντιμετώπιση του κάθε άλλου προσώπου:
Ουδέποτε προσβάλλομε ή λυπούμε άνθρωπο, ουδέποτε τον κάνουμε να νιώσει στερημένος, ελαττωμένος, να νιώσει κατωτερότητα, διότι του σκοτώνουμε την ψυχή. Αυτός ο άνθρωπος θα τραυματιστεί και δεν θα μπορεί να επιτύχει στην ζωή του…

Ό μοναχός Αγαπητός (Τάουμπε) έχει γράψει πώς οί ομιλίες καί συνομιλίες του π. Νεκταρίου ήταν καλύτερες καί από των καθηγητών του πανεπιστημίου· έξυπνες, διδακτικές, πανηγυρικές, με φαντασία καί παραδείγματα μοναδικού πνευματικού περιεχομένου. Χρησιμοποιούσε τα αγιογραφικά χωρία καί τα αγιοπατερικά αποφθέγματα με εύστοχο τρόπο καί σαφήνεια. Ποτέ δεν έλεγε κάτι ανώφελο. Τα λόγια του ήταν φωτισμένα καί απλά, συγχρόνως όμως πλούσια σε περιεχόμενο και με πολύ βάθος· έμοιαζαν σαν να μην προέρχονται άπ' αυτόν, άλλ' από τον ουρανό.