Το μέγα όπλο για τη σωτηρία όλων μας είναι η επιείκεια. Το έλεος, το οποίο μας έρχεται από τον Θεό, πρέπει κι εμείς με τη σειρά μας να το δίνουμε ως αντίδωρο στους άλλους.
Η αγάπη να είναι μόνο εν Χριστώ. Για να ωφελήσεις τους άλλους, πρέπει να ζεις μέσα στην αγάπη του Θεού. Αλλιώς δεν μπορείς να ωφελήσεις τον συνάνθρωπό σου.

Ή ὑπακοὴ χαρίζει ἀμεριμνία, διότι ἡ μέριμνα εἶναι μιὰ πνευματικὴ φυματίωση, ποὺ σιγά–σιγά, σὰν μικρόβιο φυματιώσεως συνεχῶς δηλητηριάζει τὴ ζωὴ τοῦ ἀνθρώπου, τῆς ψυχῆς καὶ τοῦ σώματος καὶ σταδιακὰ φέρνει τὸ θάνατο. Ἔτσι καὶ ἡ μέριμνα τοῦ βίου σὰν ἕνα ἄλλο μικρόβιο φθείρει τὸν ἄνθρωπο, τὴν ψυχή του καὶ τὸν πεθαίνει ψυχικά.
Ή ὑπακοὴ ἀναφέρεται στὸ Χριστὸ καὶ ὄχι στὸν ἄνθρωπο ποὺ ὑπακούει κανείς. Καὶ ὅταν ὁ ὑποτακτικὸς ὑπακούει χωρὶς παράσιτα, ἀλλὰ γιὰ τὴν ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ καὶ μόνο, τότε ἡ ὑπακοὴ τοῦ εἶναι σωστὴ μπροστὰ στὰ μάτια τοῦ Χριστοῦ.

Ο μόνος χρόνος που δεν πηγαίνει χαμένος, είναι ο χρόνος που έχεις επαφή με τον Χριστό! Ό,τι άλλο εάν κάνεις, θα μείνει εδώ και δεν αντέχει πέραν του τάφου!

(✞) Δημήτριος Παναγόπουλος, Ιεροκήρυκας

Αγαπητέ μου εν Χριστώ αδελφέ…, η χάρις της Κυρίας ημών Θεοτόκου να σε διαφυλάττη από κάθε τι, που θα λερώση την ψυχούλα σου! Αμήν.

«Θλίψεις και ανάγκαι εύροσάν με…, αι εντολαί Σου μελέτη μου…» (Ψαλμ. 118,143 ).
Αι θλίψεις διαδέχονται η μία την άλλην, έχομεν ανάγκην υπομονής.

Να μιλάς αυθόρμητα στον Χριστό, στην Παναγία, στους Αγγέλους, στους Αγίους, όπου κι αν βρίσκεσαι, και να τους λές ό,τι θέλεις: «Χριστέ μου, να λές, Παναγία μου, την διάθεσή μου την ξέρεις. Βοήθησέ με!».

Έτσι απλά και ταπεινά να τους μιλάς συνέχεια για ό,τι σε απασχολεί και ύστερα να λές την ευχή: «Κύριε Ίησού Χριστέ, έλέησόν με»!

Άγιος Παΐσιος Άγιορείτης

Συμβαίνει, αγαπητοί μου, λέγει ο άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης, συχνά ο άνθρωπος στον κόσμο να φοβάται πολύ. Φοβάται μη αρρωστήσει, μη πάθει κάτι άσχημο, μη του κάνουν κακό, μη δεν επιτύχει, μη δεν προοδεύσει, μη εκτεθεί, μη δεν τιμηθεί, μη δεν αναγνωρισθεί. Για τη σωτηρία της αθάνατης ψυχής του δεν πολυνοιάζεται, δεν φοβάται, δεν αγωνιά, μόνο ελπίζει στον Πολυεύσπλαχνο Θεό, αν βέβαια πάλι νοιάζεται και ενδιαφέρεται. Δεν αγαπά πολύ τη σωτηρία του φαίνεται σήμερα ο άνθρωπος. Γιατί άραγε;

Να παίρνουμε κανένα τηλεφωνάκι στον Κύριο και στην Παναγία... “Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με”, είναι το νούμερο του Χριστού!
“Υπεραγία Θεοτόκε, βοήθησέ με”, είναι το νούμερο της Παναγίας! Όταν την επικαλούμαστε, είναι σαν να μας λέει: “Έλα, παιδί Μου, σε ακούω”!

Ι. Ησυχ. Αγ. Ιωάννου Προδρόμου
Από την Ασκητική και Ησυχαστική Αγιορείτικη Παράδοση - εκδ. Σταμούλη, Αγ. Όρος 2011

[…] Θυμάμαι, ρώτησε κάποιο Πνευματικοπαίδι τον Γέροντά του και του είπε:
– Γέροντα», του λέει «μιλάω πέντε γλώσσες. Θέλω να πω στον Χριστό πως Τον αγαπώ! Σε ποια γλώσσα να το πω;
Έμαθα, είπε κάποιος, ότι κάπου στα βάθη της Αρμενίας υπάρχει...

Να θυμάσαι και να φοβάσαι δύο λογισμούς. Ο ένας λέει: «Είσαι άγιος»· και ο άλλος: «Δεν θα σωθείς». Κι οι δύο αυτοί λογισμοί προέρχονται από τον εχθρό, και δεν έχουν αλήθεια μέσα τους. Εσύ, όμως, να σκέφτεσαι: «Εγώ είμαι μεγάλος αμαρτωλός, αλλά ο Ελεήμων Κύριος αγαπά πολύ τους ανθρώπους και θα συγχωρέσει και σ΄ εμένα τις αμαρτίες μου».
Πίστευε έτσι, και θα γίνει σύμφωνα με τήν πίστη σου: Θα σε συγχωρήσει ο Κύριος. Μη βασίζεσαι, όμως, στους προσωπικούς σου αγώνες, έστω και αν είσαι μεγάλος ασκητής.

«Μὴ ντρεπόμαστε τὸν σταυρὸ τοῦ Χριστοῦ. Κι ἂν ἄλλος ντρέπεται καὶ τὸν κρύβει, ἐσὺ κάνε φανερὰ τὸν σταυρό σου, γιὰ νὰ δοῦν οἱ δαίμονες τὸ σημεῖο αὐτὸ τοῦ βασιλιᾶ Χριστοῦ, καὶ νὰ φύγουν μακριά, τρέμοντας.
Κάνε μάλιστα τὸ σημεῖο τοῦ σταυροῦ συχνά, εἴτε τρῶς, εἴτε πίνεις, εἴτε κάθεσαι, εἴτε ξαπλώνεις, εἴτε σηκώνεσαι, εἴτε μιλᾶς, εἴτε περπατᾶς, δηλαδὴ σὲ κάθε περίσταση.
Γιατὶ ὅποιος σταυρώνεται ἐδῶ στὴ γῆ, βρίσκεται νοερὰ πάνω στὸν οὐρανό... Εἶναι μεγάλο τὸ φυλακτήριο.