Μοῦ λέει ὁ λογισμὸς ὅτι μόνο το δέκα τοῖς ἑκατὸ ἀπὸ τοὺς ὑπόδικους νεκροὺς βρίσκονται σὲ δαιμονικὴ κατάσταση, καὶ ἐκεῖ ποὺ εἶναι, βρίζουν τὸν Θεό, ὅπως οἱ δαίμονες.[...] Οἱ ἄλλοι ὅμως οἱ ὑπόδικοι, ποὺ ἔχουν λίγο φιλότιμο, αἰσθάνονται τὴν ἐνοχή τους, μετανοοῦν καὶ ὑποφέρουν γιὰ τὶς ἁμαρτίες. Ζητοῦν νὰ βοηθηθοῦν καὶ βοηθιοῦνται θετικὰ μὲ τὶς προσευχὲς τῶν πιστῶν...

Πόσο βλάπτει και αυτή η ακοή των ξένων λαθών! Γιατί αν θεληματικά γίνονται παραδεκτά, τότε και οι σκηνές που περιγράφονται, εντυπώνονται στη διάνοια αυτού που τα αποδέχτηκε. Όταν κάποιος ακούσει κακούς ή πονηρούς λόγους, να μην κατηγορεί αυτόν που τους είπε, αλλά τη δική του αμέλεια και προδοσία, που άφησε χώρο ενοχής για να μπουν αυτοί. Τίποτε δεν γίνεται τυχαία, γιατί όλα τα διοικεί με πανσοφία ο Θεός...

Αδελφοί και πατέρες, αναγκαζόμαστε να επανέλθουμε στο θέμα της πρακτικής μορφής της μετάνοιάς μας, γιατί παρατηρώ με δυσαρέσκεια την απροσεξία και επιμονή στο προσωπικό θέλημα και την ιδιορρυθμία, που είναι η βάση των κακών και έμπρακτη αποτυχία...

Δόκιμος ακόμα, μια καλοκαιριάτικη νύχτα περπατούσα ανάμεσα στους κήπους της Σκήτης. Μόνος με μόνο τον Θεό. Πλησιάζοντας την μεγάλη λίμνη βλέπω τον μεγαλόσχημο π. Γεννάδιο. Από τότε πού πέρασε τον κατώφλι της Σκήτης είχαν περάσει 62 ολόκληρα χρόνια. Τα τελευταία χρόνια της ζωής του δεν έβγαινε καθόλου από την Σκήτη. Είχε λησμονήσει εντελώς τον κόσμο...

Λοιπόν, έτσι πράγματι πρέπει να βλέπωμε το Χριστό. Είναι φίλος μας, είναι αδελφός μας, είναι ό,τι καλό και ωραίο. Είναι το παν. Αλλά είναι φίλος και το φωνάζει: «Σας έχω φίλους, βρε, δεν το καταλαβαίνετε; Είμαστε αδέλφια. Βρε εγώ δεν είμαι… δεν βαστάω την κόλαση στο χέρι, δεν σας φοβερίζω, σας αγαπάω. Σας θέλω να χαίρεσθε μαζί μου τη ζωή». Κατάλαβες;

Αν, ακούγοντας την υψηλή πολιτεία των Αγίων, κινηθείς από θείο ζήλο και επιθυμήσεις να τη μιμηθείς, βάλε αρχή και ζήτα από τον Θεό να σ' ενισχύσει, συμβουλεύει κάποιος Πατήρ. Αν τελειώσεις το έργο που άρχισες, χρεώστα ευγνωμοσύνη σ' Εκείνον που σου χάρισε τη δύναμη...

O υποτακτικός κάποιου Γέροντος έμενε σε μια καλύβα δέκα μίλια μακριά από τη σκήτη. Μια μέρα θέλησε να τον ειδοποιήσει ο Γέροντας να έρθει να πάρει το ψωμί του. Ύστερα όμως σκέφτηκε: Για λίγα ψωμιά να κάνω τον αδελφό να περπατήσει δέκα μίλια; Ας του τα πάω μόνος. Έβαλε το ταγάρι στον ώμο και ξεκίνησε...

Βασισμένες στο βιβλίο «Κλίμαξ» του Αγίου Ιωάννη του Σιναίτου οι ομιλίες του π. Θεμιστοκλέους Χριστοδούλου που πραγματοποιήθηκαν το 2013 στα πλαίσια των Συνάξεων νέων, μας μεταδίδουν την πατερική σοφία σχετικά με την πορεία μας στο δρόμο των αρετών.

Για να ακούσετε ή να κατεβάσετε ομιλίες του π. Θεμιστοκλέους Χριστοδούλου που πραγματοποιήθηκαν το 2013 στα πλαίσια των Συνάξεων νέων πατήστε εδώ

Εάν βλέπεις, σε κάθε λογισμό πού κινείται στην ψυχή σου, και σε κάθε ενθύμηση, και στις πνευματικές σου ενατενίσεις την ώρα της ησυχίας σου, να γεμίζουν τα μάτια σου δάκρυα, και να βρέχουν τις παρειές σου, χωρίς εσύ να βιάζεις τον εαυτό σου, να ξέρεις ότι, σ’ αυτή την περίπτωση, άρχισε να ανοίγει ο φράχτης μπροστά σου, για να έρθει η χάρη του Θεού και να καταστραφεί ο εχθρός...

Tι σημαίνει ένα διαζύγιο; Την ανικανότητά μας να αγαπήσουμε. Αυτό βασικά σημαίνει. Όλα τα υπόλοιπα είναι οι δικαιολογίες μας. Την αποτυχία να αγαπηθούμε. Τη λαθεμένη αντίληψη που είχαμε για τον γάμο. Ο γάμος δεν είναι βίος ανθόσπαρτος...