«Γιά νά έχει ένας άνθρωπος καρπούς δέν εἶναι θέμα νηστείας, άλλά εἶναι θέμα καρδιᾶς!
Οί καρποί δέν εἶναι θέμα έφαρμογής μιᾶς έντολής άλλά εἶναι θέμα καρδιᾶς!
Γιατί όλες οί έντολές καί όλοι οί κανόνες τοῦ Θεοῦ εἶναι ύπηρέτες τής καρδιᾶς!

Πρός τόν πλησίον πρέπει νά συμπεριφερόμαστε μέ λεπτότητα καί εύγένεια, ώστε νά μήν τόν προσβάλλουμε ούτε μέ τό βλέμμα!
Όταν άποστρεφόμαστε έναν άνθρωπο ή τοῦ φερόμαστε άσχημα, νιώθουμε ένα βάρος στήν καρδιά μας!
Όταν ό άλλος εἶναι ταραγμένος ή άπελπισμένος, όφείλουμε νά τόν ένθαρρύνουμε καί νά τόν γαληνεύουμε μέ λόγια άγάπης!

Ύπάρχει ὅμως μετάνοια στήν κόλασι;
Ναί! Μετάνοια ύπάρχει καί είς τήν κόλασι. Μεγαλυτέρα μετάνοια είς τήν κόλασι ύπάρχει...
Ή μεγαλύτερη μετάνοια είς τήν κόλασιν ύπάρχει, άλλά δέν πιάνεται!
«Τώρα πέρασε ό καιρός, σάν νά σοῦ λέγει ό Θεός, τώρα δέν πιάνεται!

Σήμερα καί χθες πονά ή καρδιά μου, καί πονά μέ παράδοξο τρόπο… Καί έγώ παρεκάλεσα τον Θεό: «Όχι τώρα. Δώσε μου νά τελειώσω τό έργο τής ζωής μου». Καί ιδού. Όδεύοντας προς τό τέλος τού έργου τής ζωής μου θά αρχίσω νά συνομιλώ μαζί σας γιά τό πώς πρέπει νά περάσουμε τήν περίοδο τών Νηστειών.
Σάς μίλησα ήδη γιά τή μέθοδό μου, τήν όποια σάς συστήνω...

Κάποτε στο Άγιο Όρος ρώτησα έναν Γέροντα:
«Πώς θα αυξηθώ πνευματικά;» και μου έδωσε μια απάντηση που με ξάφνιασε:
«Με τις πέτρες και τα χώματα του τόπου σου».
Δεν το καταλαβαίνω Γέροντα του λέω, εξηγείστε το.
«Με τους ανθρώπους της καθημερινότητας σου και τις καταστάσεις που δημιουργούνται στη ζωή σου. Με αυτές τις πέτρες και τα χώματα του τόπου σου θα χτίσεις την πνευματική σου οικοδομή.

«Παρηγόρησε ό γερός τόν άρρωστο, ό πλούσιος τόν φτωχό, ό όρθιος τόν πεσμένο, ό χαρούμενος τόν λυπημένο, ό εύτυχισμένος τόν δυστυχισμένο!
Δώσε κάτι στό Θεό ώς δώρο εύχαριστήριο, γιά τό ότι εἶσαι ένας άπ’ αύτούς, πού μποροῦν νά εύεργετοῦν καί όχι άπ’ αύτούς πού έχουν άνάγκη νά εύεργετοῦνται, γιά τό ότι δέν περιμένεις έσύ βοήθεια...

Μπορεί να σου πεί ο πνευματικός: «Πως θα ήθελα να ήμασταν σε ένα ήσυχο μέρος, να μην είχα ασχολίες και να μου έλεγες τη ζωή σου από την αρχή, από τότε που αισθάνθηκες τον εαυτό σου· όλα τα γεγονότα που θυμάσαι και ποια ήταν η αντιμετώπισή τους από σένα, όχι μόνο τα δυσάρεστα αλλά και τα ευχάριστα...

Αυτός που μας περιφρονεί, αδικεί και κατηγορεί, που μας τα κάνει αυτά είναι ο καυτήρας που μας καυτηριάζει την πληγή του εγωισμού μας για να γίνουμε καλά. Ο Θεός τον επιτρέπει, για να γίνουμε καλά, γιατί όσο έχουμε τον εγωισμό πονάμε. Όταν θα έλθει καιρός, που θα έχουμε ταπείνωση, δε θα πονάμε, και τότε μας έρχεται ειρήνη και γαλήνη.

Μην υποτιμάτε τους αρνητικούς λογισμούς που μπορεί να έχετε για τον πλησίον, όταν είστε στο κελλί σας. Φυλαχθείτε από κάθε λόγο που πληγώνει. Αυτό είναι πολύ σημαντικό. Να θυμάστε επίσης τους λόγους του Χριστού: «Καθώς θέλετε ίνα ποιώσιν υμίν οι άνθρωποι, και υμείς ποιείτε αυτοίς ομοίως» (Λουκ. 6,31). Καθετί που αποκτάται με τους εσωτερικούς σας αγώνες αντανακλάται στην εν Θεώ ζωή σας.

Είναι τελείως αδύνατο η θάλασσα να μένει επί πολύ χρονικό διάστημα ίδια. Διότι αυτή που τώρα είναι ομαλή, ακύμαντη και ακίνητη ύστερα από λίγο θα τη δεις ανώμαλη και ορμητική εξαιτίας βίαιων ανέμων. Αλλά και αυτήν που είναι άγρια και αναβράζει από τη θαλασσοταραχή, γρήγορα θα τη δεις να τη σκεπάζει και να τη στρώνει βαθιά γαλήνη. Έτσι ακριβώς και οι καταστάσεις της ζωής μας μεταβάλλονται...