Συναντούμε πολύ συχνά περιπτώσεις όπου συγγενείς τού θανόντος θέλουν να διοργανώσουν πολυέξοδη κηδεία ή να χτίσουν έναν πλούσιο τάφο. Μεγάλα χρηματικά ποσά δαπανώνται μερικές φορές σε πολυτελή μνημεία. Πολλά χρήματα δαπανώνται από συγγενείς και φίλους σε στεφάνια και λουλούδια, και τα τελευταία πρέπει μάλιστα να αφαιρεθούν από το φέρετρο πριν κλείσει, για να αποφευχθεί τυχόν επιτάχυνση τής αποσύνθεσης τού σώματος. Άλλοι πάλι προτιμούν να αποτίσουν φόρο τιμής στον θανόντα αλλά και τη συμπαράσταση τους με τους συγγενείς τού θανόντος μέσω του Τύπου, αν κι αυτός καθαυτός ένας τέτοιος τρόπος έκφρασης τών συναισθημάτων δεν καταδείχνει τίποτε άλλο παρά την ρηχότητά αυτών τών «συναισθημάτων»...

Υπεράνω όλων η αγάπη Εκείνο που πρέπει να μας απασχολεί, παιδιά μου, είναι η αγάπη για τον άλλο, η ψυχή του. Ό,τι κάνουμε, προσευχή, συμβουλή, υπόδειξη να το κάνουμε με αγάπη. Χωρίς την αγάπη η προσευχή δεν ωφελεί, η συμβουλή πληγώνει, η υπόδειξη βλάπτει, καταστρέφει τον άλλον, που αισθάνεται αν τον αγαπάμε ή αν δεν τον αγαπάμε και αντιδρά αναλόγως.

Aπό τους λόγους του οσίου Παϊσίου:
– Γέροντα, όταν το παιδί δεν υπάκουει και αντιδρά, πώς πρέπει να φερθούν οι γονείς;
– Για να μην υπάκουει το παιδί και να φέρεται άσχημα, κάτι θα φταίει. Μπορεί να βλέπει άσχημες σκηνές ή να ακούει άσχημα λόγια μέσα στο σπίτι ή έξω από αυτό. Πάντως τα παιδιά στα πνευματικά θέματα τα βοηθούμε κυρίως με το παράδειγμα μας, όχι με το ζόρισμα.

Όταν σου έλθη λογισμός πως δεν σε αγαπούν και δεν σου συμπαραστέκονται, τότε να θυμάσαι πως, όταν όλοι σ’ εγκαταλείψουν, όμως έχεις τον Θεό για βοηθό. «Ο πατήρ μου», λέγει ο Δαβίδ, «και η μήτηρ μου εγκατέλιπόν με, ο δε Κύριος προσελάβετό με» (Ψαλμ. 26, 10).
Κάποιος Μοναχός ήταν άρρωστος. Πέρασε περίπου ένας μήνας, και κανείς δεν πήγε στο κελλί του να τον 'δη και να τον βοηθήση. Κατόπιν έστειλε ο Θεός άγγελο να τον υπηρέτηση.

Άγγελος: Όταν προσεύχεσαι όπως πρέπει, θα συναντήσεις τέτοια πράγματα, που να σου φαίνεται πως μ’ όλο σου το δίκαιο πρέπει να εξοργιστείς.
Δεν υπάρχει όμως δικαιολογημένος θυμός εις βάρος του διπλανού μας. Γιατί αν καλοεξετάσεις, θα βρεις πως είναι δυνατό και δίχως θυμό να τακτοποιηθεί μια χαρά το ζήτημα.
Κάνε λοιπόν ότι περνάει από το χέρι σου για να μην ξεσπάσεις σε θυμό. Κοίτα μήπως νομίζοντας ότι γιατρεύεις τον άλλο, αποδειχθείς εσύ ο ίδιος αγιάτρευτος και βάζεις εμπόδια στην προσευχή σου.

«Ιησού μου γλυκύτατε! Εσύ που ήσουν ο αναμάρτητος Θεός, υπέμεινες τόσα και τόσα κακά, τόση αντιλογία, τόσες ύβρεις και χλευασμούς από ένα τόσο μεγάλο πλήθος ανθρώπων που σε μισούσαν και είχαν μεγάλη κακία απέναντι σου.
Και εσύ με ανεξικακία όλα αυτά τα υπέμεινες για τη δική μου αγάπη και σωτηρία. Και εγώ ένας αμαρτωλός άνθρωπος...

Ἡ παραβολή τοῦ σπορέως, ἀγαπητοί μου, εἶναι ἀπό τίς ὡραιότερες καί πολύ γνωστές σέ ὅλους μας. Πολλές φορές στά προηγούμενα χρόνια ἀσχοληθήκαμε μέ τήν ἑρμηνεία της. Σήμερα μέ τήν βοήθεια τοῦ Θεοῦ θά ποῦμε λίγα λόγια ἀπό τά σχόλια πού κάνει σ᾿ αὐτήν ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός. Μᾶς λέει λοιπόν ἡ παραβολή, ὅτι κάποιος γεωργός βγῆκε ἀπό τό σπίτι του καί πῆγε στό χωράφι, γιά νά σπείρει τό σιτάρι του.

Δεν καταλαβαίνουμε ότι όταν κάποιος είναι θλιμμένος η συμβουλή «Μην λυπάσαι, μην στεναχωριέσαι» είναι άκυρη. Λες και αυτός που το βιώνει δεν το ξέρει. Το γνωρίζει πολύ καλά αλλά είναι αδύναμος να πει στοπ. Μην πεις τίποτα, απλά σιώπησε, κάνε παρέα στη θλίψη του και σκούπισε του τα δάκρυα μέχρι να περάσει η μπόρα.

Η ΑΓΧΩΔΗΣ μέριμνα καὶ ὁ ἀγώνας γιὰ τὴν ἀπόκτηση ὑλικῶν ἀγαθῶν εἶναι κακὸς σύμβουλος γιὰ τὴν πνευματική μας προκοπὴ καὶ τὴ σωτηρία μας. Ὁ μεγάλος Ἀββὰς Ἰσαὰκ ὁ Σύρος μᾶς συμβουλεύει:
«Ἡ ἀφθονία τῶν πραγμάτων εἶναι ἐχθρὸς τῆς ἐγκράτειας. Εἶναι εὐτυχισμένος ἐκεῖνος ποὺ προσπαθεῖ νὰ βρεῖ ἡσυχία, γιὰ νὰ ἔλθει σ’ἐπικοινωνία μὲ τὸν Θεό, καὶ δὲν ἐπηρεάζεται ἀπὸ τὶς πολλὲς ἐργασίες. Γιατί ὅσο ζεῖ ὁ ἄνθρωπος θὰ ἔχει δουλειὲς καὶ δὲν θὰ σταματήσουν ποτέ.

Απάντηση σε κάποια θλιμμένη μητέρα, για τα "κακά" παιδιά...

Παραπονείστε, αλίμονο, για τα ίδια σας τα παιδιά! Εκτός από το σχολείο τους, πληρώνατε ιδιαίτερους δασκάλους για να τα διδάξουν να παίζουν πιάνο και να μιλούν γαλλικά. Και τώρα σας έχουν πάρει το κεφάλι με το πιάνο. Και όταν μεταξύ τους μιλάν τα γαλλικά, κοροϊδεύουν.