Πάντοτε να θυμάσαι με αγάπη τον Θεό σου και την αγάπη Του για μας. Όλα όσα βλέπεις στον ουρανό και στη γη, στον τόπο της κατοικίας σου, σε ξυπνούν, για να θυμάσαι τον Κύριό σου και την αγάπη Του, που μέσα της κλείνει κι εμάς.
Κάθε πλάσμα του Θεού φανερώνει την αγάπη Του σ’ εμάς.

– Γέροντα, αν κάποιος συνηθίση να λέη συνέχεια την ευχή, αυτό τον βοηθάει στον αγώνα του;
– Το θέμα είναι, για ποιόν λόγο λέει την ευχή: «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με»;

Εὐχή ἀληθινή εἶναι ἡ ἀπερίσπαστη καί ἀ­περιπλάνητη, πού γίνεται μέ προσήλωση, μέ ψυχή πονεμένη καί διάνοια συγκεντρωμένη· ἡ δέηση δέν ἀπευθύνεται μόνο μέ λόγια, ἀλλά κυρίως μέ ἀγαθές προθέσεις. Σέ κάθε δέηση παρευρίσκεται παντοῦ καί πάντοτε ὡς πνευματικό μέσο μεταφορᾶς ἡ ταπεινοφροσύνη. Ἔνδειξη τῆς ταπείνωσης εἶναι ἡ προσευχή· καί τοῦτο γιατί ἔχοντας ἐπίγνωση τῆς ἀδυναμί­ας μας, ἐπικαλούμαστε τή δύναμη τοῦ Θε­οῦ...
Ἡ προσευχή εἶναι ἡ βοήθεια τῆς ζωῆς μας, συνομιλία μέ τόν Θεό, λήθη τῶν γηΐνων, ἄνοδος πρός τόν οὐρανό·

Η Αισιοδοξία είναι καρπός της Πίστεως στην Αγάπη και στην Προστασία του Θεού. Ένας μοναχός έλεγε:
-Προσέξτε μη σας φορέσει ο Σατανάς τα μαύρα γυαλιά της απαισιοδοξίας και μετά τα βλέπετε όλα μαύρα. Προσέξτε μη γκρινιάζετε.

Ο μιμητής του Ιώβ, ο θείος Χρυσόστομος, εσυνήθιζε πάντοτε να λέγη το αξιομνημόνευτον αυτό απόφθεγμα, σε κάθε περίσταση. «Δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν. Δεν θα παύσω να το επαναλαμβάνω πάντοτε, για όλα όσα μου συμβαίνουν». Το ίδιο εσυνήθιζε να λέγη και ο μέγας της Θεσσαλονίκης Γρηγόριος ο Παλαμάς σε κάθε υπόθεση, μιμούμενος τον θείον Χρυσόστομον, ο οποίος με την εύλαλον γλώσσα του προσθέτει:

Η ψυχρότητα στην προσευχή οφείλεται είτε σε ψυχική κόπωση είτε σε πνευματικό κορεσμό είτε σε σωματικές απολαύσεις και αναπαύσεις είτε σε πάθη, που κυριεύουν την ψυχή, προπαντός στην έπαρση. Όλα αυτά είναι ενάντια στην πνευματική ζωή, μέσα στην οποία κεντρική θέση κατέχει η προσευχή. Έτσι, πρώτα και κύρια προκαλούν το στέρεμα της πηγής της προσευχής μέσα μας.

Ο πιο καλός και ο πιο επιτυχημένος τρόπος για να αγαπήσουμε την Παναγία μας, είναι με την προσευχή στο όνομά της: "Υπεράγια Θεοτόκε σώσε με".
Πολύ υπολογίζεται, στη σωτηρία μας οι προσευχές που κάναμε στο όνομα της Παναγίας μας. Διότι αυτές οι προσευχές γράφονται με πύρινα χρυσά γράμματα και έχουν μεγάλη δύναμη και ειδικό βάρος, εν ημέρα Κρίσεως.

Γέροντας Εφραίμ της Σκήτης του Αγίου Ανδρέα

«Καταξίωσον, Κύριε, εν τη ημέρα ταύτη αναμαρτήτους φυλαχθήναι υμάς». Πολλές φορές επανέλαβα αυτή την προσευχή της Εκκλησίας. Η επί γης αναμάρτητη ζωή μας ανοίγει τις πύλες του Ουρανού!
Δεν είναι ο πλούτος των γνώσεων που σώζει τον άνθρωπο. Είναι η αναμάρτητη ζωή που μας προετοιμάζει για τη ζωή με τον Θεό στον μέλλοντα αιώνα.

– Πάτερ, απορώ πώς εσείς που γνωρίσατε έναν τόσο άγιο άνθρωπο, πέσατε σ’ αυτό το πάθος της οινοποσίας. Η προσευχή δεν σας προστάτεψε, δεν σας βοήθησε να γλιτώσετε από τον πειρασμό αυτόν;
– Ευάγγελε μην ξεχνάς το «αρκεί σοι η Χάρις μου» του Παύλου.
– Ξέρετε με σκανδάλισε, στην αρχή τουλάχιστον, το θέμα σας.
– Σε σκανδάλισε ή σε φόβισε για το ευόλισθον της φύσεώς μας;
Είσαι αυτάρκης στην νομιζόμενη σου καθαρότητα και φοβάσαι μήπως την χάσεις, μήπως κάνεις κάποιο λάθος...

«Τώρα που ήλθαν οι πολλές θλίψεις πάνω σου, μην αποκάμεις, μην ολιγοψυχείς, μην απελπίζεσαι, αλλά σήκω πάνω, ανορθώσου, και προπαντός ήλπισε, γιατί στον καιρό του πόνου η προσευχή σου γίνεται περισσότερο αγία και η ευλογία του Θεού μεγαλύτερη.
Είτε λοιπόν οι θλίψεις προέρχονται από την αδικία και την πονηριά των συνανθρώπων που μας περιβάλλουν, είτε προέρχονται από την κακία των δαιμόνων...