Έλεγε η γερόντισσα Μακρίνα Βασσοπούλου:
Η σιωπή, τι μεγάλο πράγμα είναι! Όταν ο άνθρωπος σιωπήσει μόνο μία βδομάδα, δεν σας λέω πολύ, μια βδομάδα άμα σιωπήσετε και έχετε τον νου σας στην αδιάλειπτη προσευχή, θα δείτε μεγάλη διαφορά στην ζωή σας. Όχι πολύ, μία βδομάδα... Αλλά δεν μπορούμε να μην μιλαμε, δεν μπορούμε να μην συζητήσουμε, δεν μπορούμε να μην κρίνουμε...

Η στενοχώρια αφοπλίζει τον άνθρωπο. Του ρουφάει όλο το μεδούλι των ψυχικών και σωματικών του δυνάμεων και δεν τον αφήνει να κάνει τίποτε. Δηλητηριάζει την ψυχή και φέρνει ανωμαλίες και στο σώμα. Χτυπάει στα πιο ευαίσθητα μέρη του σώματος και εξασθενεί τον άνθρωπο με το άγχος που δημιουργεί.

Όλα τα προβλήματά μας, τα υλικά, τα σωματικά, τα πάντα, να τ΄ αναθέτουμε στον Θεό. Πως λέμε στην Θεία Λειτουργία, “… και πάσαν την ζωήν ημών Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα”. Όλη τη ζωή μας σ΄ Εσένα, Κύριε, αφήνουμε. Ό,τι θέλεις Εσύ. “Γενηθήτω το θέλημά Σου, ως εν ουρανώ και επί της γης”.
Ο άνθρωπος του Χριστού όλα τα κάνει προσευχή.

- Πάτερ, ὅταν χωρὶς νὰ τὸ θέλω περνοῦν ἀπὸ τὸ νοῦ μου αἰσχροὶ λογισμοὶ, ἁμαρτάνω;
- Ἄκουσε παιδὶ μου!
Κάποια ἀσκήτρια ἡ Αἰκατερίνη Σενέϊσκαγια ἐταλαιπωρεῖτο πολὺ καιρὸ ἀπὸ ἀκάθαρτες σκέψεις. Στὸ τέλος τὴν ἐπισκέφτηκε ὁ Χριστός καὶ ἀμέσως τὶς ἀπεμάκρυνε!
«Ποὺ ἤσουν τόσο καιρὸ, γλυκύτατε Ἰησοῦ μου;» Τὸν ρώτησε.
«Ἤμουν μέσα στὴν καρδιὰ σου!» τῆς ἀπάντησε.

Εντάξει,… έχεις πάθη, έχεις όμως και αρετές.Έχεις απιστία, έχεις και πίστη.Έχεις ανηθικότητα, έχεις και ηθικά στοιχεία. Γιατί αυτά δεν τα λαμβάνεις υπόψιν σου;Ένα μόνο να προσέχεις, να μην είσαι τεμπέλης, να μη φοβάσαι να αναλαμβάνεις τις ευθύνες σου.
Μη κάθεσαι και λες, έχω αυτό το πάθος, έχω εκείνο, χριστιανός είμαι εγώ; τίποτε δεν κάνω στην ζωή μου.

Ὁ Γέροντας μοῦ μιλοῦσε, ὄχι γιά κάποια ἀποσπασματική καλή μας προσπάθεια, αλλὰ γιὰ ἕνα ἀποφασιστικό, ὁριστικὸ πέρασμα ἀπὸ τὴν παλιὰ ζωὴ τῆς ἁμαρτίας στὴν καινούργια ζωὴ τῆς ἁγιότητας, κατὰ τὴν ὁποία ἐμεῖς ζοῦμε ἐν Χριστῷ καὶ ὁ Χριστὸς ἐν ἡμῖν...

...καί γι’ αὐτό τό πέρασμα χρειαζόταν νά δώσουμε ὅλες μας τίς δυνάμεις.

Όπως η μνήμη της φωτιάς δεν ζεσταίνει το σώμα, έτσι και η πίστη χωρίς αγάπη δεν φέρνει στην ψυχή το φωτισμό της γνώσεως. Όποιος αγαπάει το Θεό, δεν μπορεί να μην αγαπήσει και κάθε άνθρωπο σαν τον εαυτό του, αν και τον δυσαρεστούν τα πάθη εκείνων που δεν έχουν ακόμα καθαριστεί. Γι’ αυτό και χαίρεται με αμέτρητη και ανέκφραστη χαρά όταν αυτοί επιστρέφουν και διορθώνονται.

Κανείς ἀπό τούς πενθούντας γιά τίς ἀμαρτίες του ἄς μή περιμένει τήν πληροφορία τῆς συγχωρήσεως τήν στιγμή τοῦ θανάτου. Διότι κάτι πού εἶναι ἄγνωστο εἶναι καί ἀβέβαιο!
Γι’ αὐτό καί κάποιος ἔλεγε: «Ἄφησέ με νά αἰσθανθῶ ἀναψυχή μέ τήν πληροφορία τῆς συγχωρήσεως, πρίν ἀποθάνω καί πρίν ἀπέλθω ἀπό τὴν ζωή αὐτή ἀπληροφόρητος» (Ψαλμ. λη΄ 14).

–Ποιο είναι το σημαντικότερο πράγμα για την πνευματική ζωή ενός ανθρώπου;
–Το να κρατήσουμε στην καρδιά μας την ειρήνη.
Μην αφήσετε αυτήν την ειρήνη να διαταραχθεί για κανένα λόγο. Η ειρήνη πρέπει να βασιλεύει στην καρδιά μας-η ειρήνη και η ησυχία.

Μεγάλο αγαθό να έχεις άνθρωπο που σε παρασύρει στα ανώτερα, στα πνευματικά, στα θεία και όχι στα επίγεια, στα μάταια και κοσμικά.
Μεγάλο αγαθό να έχεις άνθρωπο που η ζωή του είναι παράδειγμα για σένα και για τον καθένα.
Μακάριοι αυτοί που είναι τέτοιοι άνθρωποι, άνθρωποι απαλοί, διακριτικοί, πρόσχαροι, ειρηνικοί.
Και ευλογημένοι όσοι τους έχουνε στην ζωή τους.