Λοιπόν, εσύ αδελφέ, που επιθυμείς να φθάσεις στο ύψος αυτής της τελειότητας, επειδή είναι ανάγκη να κάνεις μια ακατάπαυστη πάλη με τον εαυτό σου, για να νικήσης γενναία και να εξουδετερώσης όλα τα θελήματα, μεγάλα και μικρά, αναγκαστικά πρέπει να ετοιμασθείς με κάθε προθυμία της ψυχής σου σε αυτό τον πόλεμο...

Κάθε αμαρτία ως επανάσταση εναντίον του Θεού αντιστρατεύεται το έργο της Θείας Χάριτος.
Ο άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος επισημαίνει πως υπάρχουν και μερικές αδυναμίες που αποτελούν φράγματα και παρεμποδίζουν την έλευση της Θείας Χάριτος. Και αυτά είναι:
- Η αμέλεια για την μετάνοιά μας. Θα καταδικαστούμε όχι γιατί αμαρτήσαμε, αλλά γιατί δεν μετανοήσαμε, δεν ζητήσαμε το έλεος του Θεού για να λυτρωθούμε από την ψυχική μας ασθένεια...

Ο άνθρωπος έχει τέτοιες δυνάμεις, ώστε να μπορεί να μεταδώσει το καλό ή το κακό στο περιβάλλον του. Αυτά τα θέματα είναι πολύ λεπτά. Χρειάζεται μεγάλη προσοχή.
Πρέπει να βλέπομε το καθετί με αγαθό τρόπο. Τίποτα το κακό να μη σκεπτόμαστε για τους άλλους. Κι ένα βλέμμα κι ένας στεναγμός επιδρά στους συνανθρώπους μας...

Ο πόνος φέρνει στην ψυχή περισσότερη ωφέλεια από οτιδήποτε άλλο. Μέσα μας, το θέλουμε δεν το θέλουμε, το καταλαβαίνουμε δεν το καταλαβαίνουμε, έχουμε πολλή φιλαυτία –φιλαυτία σημαίνει αγάπη στον εαυτό μας– πολύ εγωισμό. Όσο κι αν προσπαθεί κανείς με την προσευχή του ή με άλλους τρόπους να ξεφύγει από τον εαυτό του και να δοθεί στον Χριστό, δεν είναι εύκολο να το κάνει...

Συχνά η σωματική ενότητα δεν υφίσταται για λόγους δήθεν θεϊκούς. Ας πούμε, για λόγους νηστείας. Δήθεν. Αυτό το «δήθεν» είναι πολύ σημαντικό. Κρύβει πίσω του μεγάλα προβλήματα. Αν ένας ειδικός γιατρός, όχι άθεος -μιλάω για ψυχολόγο ή ψυχίατρο-, ανέλυε τον ψυχισμό μας, ώστε να δει τι κρύβεται πίσω από όλ’ αυτά, τι κρύβεται δηλαδή πίσω από τις ωραίες λέξεις που λέμε και πίσω από τα πνευματικά επιχειρήματα, θα έβλεπε καθαρά την παθογένεια που κρύβουμε...

Ρωτήθηκε ένας ενάρετος γέροντας:
– Τι αναπαύει περισσότερο την Παναγία μας;
Και ο σοφός εκείνος γέροντας απάντησε:
α) να αγαπήσουμε και να μνημονεύουμε το όνομα του Υιού Της, με την ευχή του Χριστού.
β) να αγαπήσουμε και να μιμηθούμε τη ζωή του Υιού Της και τη δική Της...

Μια ασθενής γιαγιά, πήγαινε στην Παναγία στην Τήνο κάθε χρόνο. Πολλοί που την έβλεπαν στην Τήνο, μια μέρα την πλησίασαν και την ρώτησαν:
– Γιαγιά σε βλέπουμε τόσα χρόνια να είσαι ασθενής και να έρχεσαι εδώ στην Παναγία. Εδώ όλοι της ζητούν, να τους κάνει καλά. Μπορείς να μας πεις, τι της λες, της Παναγίας;

Σημαντική ἡ σημερινή Κυριακή, καθώς ἡ Ἐκκλησία μας ἔρχεται νά ἀναδείξει μιά μορφή ὑπεροχική στή χορεία τῶν Ἁγίων της, τόν ὅσιο Ἰωάννη, ἡγούμενο τῆς Μονῆς Σινᾶ καί συγγραφέα τοῦ ἀσκητικοῦ βιβλίου πού εἶναι γνωστό ὑπό τόν τίτλο «Κλῖμαξ». Μάλιστα δε, λόγῳ τῆς σπουδαιότητας τοῦ βιβλίου, ὁ τίτλος προσδιορίζει πλέον καί τόν συγγραφέα, ὁ ὁποῖος εἶναι καταχωρημένος στίς ἁγιολογικές δέλτους, ὡς ὁ ὅσιος Ἰωάννης τῆς Κλίμακος...

Σέ στέλνει ὁ Γέροντάς σου σέ κάποιους ἐπισκέπτες καί σοῦ ξεφεύγει μιά κουβέντα. Ἀργότερα σοῦ λέγει ἕνας ἀδελφός σου:
«Πῶς σοῦ ξέφυγε αὐτή ἡ κουβέντα; Ἀλλά τέτοιος εἶσαι πάντα».
Καλύτερα νά φᾶς τήν γλώσσα σου, παρά νά τοῦ μιλήσεις ἔτσι. Οὐδέποτε προσβάλλομε ἤ λυποῦμε ἄνθρωπο, οὐδέποτε τόν κάνομε νά νοιώση στερημένος, ἐλαττωμένος, νά νοιώση κατωτερότητα...

Ο Αββάς Ισαάκ ο Σύρος γράφει για την αγάπη του Θεού: «Η Χαρά, ήτις πηγάζει από το Θεό, υπάρχει δυνατοτέρα της ενταύθα ζωής και όστις γευθή αυτήν, όχι μόνον δεν θέλει προσέχει εις τα πάθη, αλλ’ουδέ την ενταύθα ζωήν αυτού θέλει επιθυμήσει, ούτε άλλο τι αισθητόν θέλει προτιμήσει αυτής της χαράς, εάν αύτη υπάρχη αληθής και όχι πλάνη. Η αγάπη του Θεού είναι γλυκυτέρα της προσκαίρου ζωής… Είναι γλυκυτέρα υπέρ μέλι και κηρίον, δεν λυπείται η αγάπη να δεχθή μέγα θάνατον υπέρ των αγαπώντων αυτήν… και εις εκείνην την καρδίαν, ήτις δέχεται αυτήν...