» …θυμήσου, θυμήσου αγαπημένο μου παιδί όλα τα συμβάντα της ζωής μας είναι μέρος της παντελώς άγνωστης οικονομίας του Θεού. Τώρα δεν καταλαβαίνουμε τη σημασία τους, αλλά πιο αργά θα τα καταλάβουμε.
Τώρα αισθανόμαστε ότι είμαστε αδικημένοι και λοιδορούμενοι. Αργότερα θα καταλάβουμε ότι από τα πάντα θα μπορούσαμε να έχουμε ένα τεράστιο όφελος: τον ταπεινό λογισμό.

«Η χριστιανική υπομονή είναι πραεία υπομονή.
αν όμως η υπομονή τρέφει μια, ανίσχυρη, έστω, κακία
δεν διαφέρει πολύ από την εκδίκηση».

Aπό το ανεκτίμητο «Πνευματικό ημερολόγιο» με τίτλο: ο Πρόλογος της Αχρίδος του Αγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, τόμος Ιουνίου, σελ. 223, εκδόσεις Άθως.

http://omothimadon.gr

Τα ιερά βιβλία της Καινής Διαθήκης δεν αναφέρουν δυστυχώς τίποτε για την ζωή της Παναγίας μας μετά την Ανάσταση του Κυρίου και την Πεντηκοστή. Την σιωπή αυτή έρχεται να αναπληρώσει η ιερά Παράδοση της Εκκλησίας μας, η οποία, όπως είναι γνωστό, μαζί με την Αγία Γραφή, αποτελεί την πηγή της πίστεώς μας. Η ευσέβεια, ο σεβασμός και αγάπη των πιστών της ιεροσολυμίτικης εκκλησίας προς την Θεοτόκο διέσωσαν ορισμένα στοιχεία της ζωής Της, τα οποία καταγράφηκαν αργότερα στα έργα των Πατέρων και στην υμνολογία της Εκκλησίας μας.

Ίσως σκε­φθεί κάποιος δικαιολογημένα τι έχει να πει ένας απομακρυσμένος Αγιορείτης μοναχός για την οικογένεια, για τους γονείς και την ανατροφή των τέκνων τους; Ο μοναχός δεν είναι ανέραστος, μισόκοσμος κι απομονωμένος. Ο μοναχός είναι ευχέτης υπέρ όλης της οικουμένης. Πάντοτε η Εκκλησία ήθελε ν’ ακούει τους μοναχούς. Στην ιερά ησυχία σοφίζεται, φωτίζεται, αγωνιζόμενος και καθαιρόμενος.

Η πνευματική προκοπή του αγωνιζομένου δεν θα εξαρτηθή από τον καλό Πνευματικό Πατέρα, αλλά από τους καλούς λογισμούς του υποτακτικού.
Ο υποτακτικός που δέχεται πονηρό λογισμό για τον Γέροντά του, και αφαιρείται η εμπιστοσύνη του, σωριάζεται πια μόνος του, όπως γκρεμίζεται και ο τρούλος, όταν αφαιρεθή το κεντρικό τούβλο, το κλειδί.

Η μεταμόρφωσή μας δεν μπορεί να γίνει με τον δικό μας τρόπο αλλά με τον τρόπο του Χριστού, με τον τρόπο της Εκκλησίας.
Καλοί άνθρωποι μπορούμε να γίνουμε και μόνοι μας αλλά το ζητούμενο δεν είναι να γίνουμε καλοί άνθρωποι αλλά να γίνουμε χριστιανοί, να είμαστε και να ζούμε ως χριστιανοί. Τι σημαίνει να ζεις ως χριστιανός; Σημαίνει ότι είσαι μια αγκαλιά και όχι τοίχος προς τους άλλους.

Στις 6 Αυγούστου εορτάζεται η ανάμνηση της Θείας Μεταμορφώσεως του Σωτήρος μας Ιησού Χριστού. Η Μεταμόρφωση έλαβε χώρα σε όρος υψηλόν κατά τους τρεις συνοπτικούς Ευαγγελιστές (Ματθαίο, Μάρκο και Λουκά) και σύμφωνα με την Ιερά Παράδοση στο όρος Θαβώρ, που στα εβραϊκά σημαίνει έλευση φωτός.

Αν θυμηθεί κανείς ποτέ αυτόν που τον λύπησε ή τον πρόσβαλε ή τον αδίκησε ή του έκανε ένα οποιοδήποτε άλλο κακό, οφείλει να τον θυμηθεί και να τον θεωρήσει ως γιατρό της ψυχής του και εκ βάθους ψυχής να προσεύχεται γι’ αυτόν.
Αν όμως κάνει σκέψεις εναντίον του, πρέπει να γνωρίζει ότι κάνει κακό εναντίον της ίδιας της ψυχής του, όπως οι δαίμονες.

Μοῦ ἀναπτέρωσες πολὺ τὸ κουράγιο καὶ μὲ ἔκανες νὰ σκιρτῶ ἀπὸ χαρά, διότι, ἀφοῦ μοῦ ἀνήγγειλες τὰ δυσάρεστα, πρόσθεσες τὴ φράση, ποὺ πρέπει νὰ τὴ λέμε σ' ὅλα ὅσα συμβαίνουν, λέγοντας· δόξα λοιπὸν τῷ Θεῷ γιὰ ὅλα. Αὐτὴ ἡ φράση εἶναι θανατηφόρο πλῆγμα γιὰ τὸ διάβολο· εἶναι πολὺ μεγάλη γι' αὐτὸν ποὺ τὴ λέει σὲ κάθε κίνδυνο, προϋπόθεση ἀσφάλειας καὶ εὐχαρίστησης. Γιατὶ μόλις τὴν ἀπαγγείλει κανείς, ἀμέσως διασκορπίζεται τὸ σύννεφο τῆς λύπης.

Ἐνῶ λοιπόν ὁ Ἅγιος Κλήμης μεγάλωνε μέ καλή ἀνατροφή ἀπό μητέρα φιλόστοργη, ἐκείνη προαισθάνθηκε ὅτι πλησίαζε τό τέλος της. Ἀγκάλιασε τότε μέ τρυφερότητα καί πόθο τό παιδί της, ποῦ δέν εἶχε κλείσει ἀκόμα τά δέκα του χρόνια, τό φιλοῦσε γλυκά–γλυκά καί, καθώς βιαζόταν νά τό κάνει ὄχι τόσο διάδοχο στά δικά της πλούτη ὅσο κληρονόμο τῶν θησαυρῶν τοῦ οὐρανο...