Σήμερα (29 Οκτωβρίου) είναι η γιορτή της αγίας Αναστασίας της Ρωμαίας. Θα θέλαμε να γράψουμε δυό λόγια για την σχετικά άγνωστή αυτή Aγία της εκκλησίας μας, και είμαι σίγουρος, ότι θα μπεί και στην δικιά σας καρδιά, όταν μάθετε τι ζήτησε από Τον Κύριο, τελειώνοντας την ζωή της...

Θυμᾶμαι στὸν στρατὸ τὸ σύνολο εἶχε ἕναν κοινὸ σκοπό. Προσπαθοῦσα ἐγώ, ἀλλὰ ἡ θυσία υπῆρχε καὶ στοὺς ἄλλους, ἄσχετα ἂν πίστευαν ἢ ὄχι στὴν ἄλλη ζωὴ «Γιατί νὰ σκοτωθῆ ὁ ἄλλος; Εἶναι οἰκογενειάρχης», ἔλεγαν καὶ πήγαιναν αὐτοὶ σὲ μία ἐπικίνδυνη ἐπιχείρηση.
Ἡ θυσία ποὺ ἔκαναν αὐτοὶ εἶχε μεγαλύτερη ἀξία ἀπὸ τὴν θυσία ποὺ ἔκανε ἕνας πιστός. Ὁ πιστὸς πίστευε στὴν θεία δικαιοσύνη...

Πολλοί λένε ότι το παιδί που κάνει bullying στο σχολείο είναι το παιδί που δέχεται bullying στο σπίτι. Αυτή είναι η μία όψη, υπάρχει όμως και η άλλη όψη του νομίσματος.
Το παιδί που κάνει bullying έχει μεγαλώσει σε γυάλα και έχει ανατραφεί με τέτοιο τρόπο ώστε να γίνει τύραννος των άλλων...

Κάποιο βράδυ ένας ιερέας, πήγε κάπως αργά στην εκκλησία, γιατί είχε ξεχάσει κάτι που έπρεπε οπωσδήποτε να το πάρει. Ξεκλείδωσε την πόρτα και μπήκε μέσα. Ήταν σκοτεινά.
Από την Ωραία Πύλη, την οποία είχε ξεχάσει ανοιχτή, βλέπει έναν αστραφτερό Άγγελο με ξίφος πύρινο στο χέρι...

Το γνωρίζετε ότι ο αετός το γνωρίζει πολύ πριν ξεσπάσει μια καταιγίδα;
Ο αετός, θα πετάξει στο πιο ψηλό σημείο και θα περιμένει τον άνεμο.
Μόλις χτυπήσει η καταιγίδα, θα ανοίξει τα φτερά του και θα αφήσει τον αέρα να το υψώσει πάνω από την καταιγίδα...

«Κάποτε επισκέφτηκε την Πάτμο ένας δημόσιος υπάλληλος. Αφού περάτωσε τις εργασίες του, επισκέφτηκε τον Ευαγγελισμό προκειμένου να προσφέρει και εκεί τις υπηρεσίες του. Εδώ γνώρισε το Γέροντα Αμφιλόχιο και εντυπωσιάστηκε από την προσωπικότητά του.
Σε κάποια ευκαιρία ζήτησε να εξομολογηθεί...

Η αριστεία καταργήθηκε από τον κ. Γαβρόγλου. Πλέον οι μαθητές μας «διδάσκονται» ότι στην ζωή δεν χρειάζεται κόπος και μελέτη και θυσίες. Όχι. Τύχη χρειάζεται και τυχερά παιχνίδια. Τι να πει κανείς; H κατρακύλα επιταχύνεται. Λυπάμαι πολύ βλέποντας τους μαθητές μας, αυτά τα αθώα μάτια και τις μεταξένιες ψυχές, να υφίστανται αυτήν την κακοποίηση από μια χούφτα ανίκανους εθνομηδενιστές. Πώς φτάσαμε σε τέτοια παρακμή μέσα σε τόσο λίγα χρόνια;

Το μικρό κορίτσι κρατούσε δύο μήλα στα χέρια της. Η μητέρα της, απαλά και με ένα χαμόγελο, ζήτησε από την μικρή πριγκίπισσά της: "θα μπορούσες να δώσεις στη μαμά ένα από τα δύο μήλα;" Το κορίτσι κοίταξε τη μητέρα της για λίγα δευτερόλεπτα, και δάγκωσε ξαφνικά ένα μήλο και έπειτα γρήγορα το άλλο.
Η γυναίκα αισθάνθηκε ένα πάγωμα χαμόγελου στο πρόσωπό της...

Ένας νέος πήγε σ’ έναν γέροντα και τον παρακάλεσε θερμά να του απαντήσει σε ένα ερώτημα που τον απασχολούσε:
-Γέροντα με απασχολεί το ερώτημα εάν υπάρχει Θεός. Πείτε μου, σας παρακαλώ! Εσείς το πιστεύεται ότι υπάρχει Θεός;
-Και βέβαια το πιστεύω, του απάντησε ο γέροντας.
-Και ότι ο Θεός δημιούργησε τον κόσμο, το πιστεύετε κι αυτό;

– Με συγχωρείτε, πού βρίσκεται η αίθουσα τελετών του Παντείου;

– Στον δεύτερο όροφο νομίζω, απάντησε μία εκ των δύο φοιτητριών, δίχως καμία βεβαιότητα.Στον δεύτερο όροφο δεν υπήρχε μήτε αίθουσα μήτε κόσμος συγκεντρωμένος για τον πανηγυρικό λόγο, μοναχά φοιτητές. Αυτή τη φορά πιο κατατοπιστικοί.