Πήρες τήν άπόφαση νά πάς στόν Θεό νά πλυθείς, άλλά δέν σημαίνει ότι πλύθηκες κιόλας. Τό θέμα εἶναι νά έπιστρέψεις στόν Θεό καί νά μείνεις σταθερά έκεί, καί θά καθαρισθεί ή ψυχή σου σιγά-σιγά!
Ό Θεός δέχεται τή μετάνοιά σου, σέ συγχωρεί, άλλά ύστερα άπό χρόνια θά δείς πόσο έπιφανειακή ήταν αύτή ή μετάνοια.

Εύλογημένα μου παιδιά,
Λέγουν οί πατέρες ότι ή καρδιά τοῦ άνθρώπου εἶναι μπλεγμένη μέ τίς ρίζες τών παθών, πού εἶναι άκανθώδεις, καί τήν έχουν «γαντζώσει» γιά τά καλά! Μόλις, λοιπόν, έπιχειρήση ό άνθρωπος μέ τήν φώτιση τοῦ Θεοῦ νά ξερριζώση ένα πάθος (ούσιαστικά νά μεταμορφώση ένα πάθος), νά άρχίση νά βγάζη τά ριζίδια...

Καὶ προσκαλεσάμενος τὸν ὄχλον σὺν τοῖς μαθηταῖς αὐτοῦ εἶπεν αὐτοῖς· Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ, καὶ ἀκολουθείτω μοι. ὃς γὰρ ἂν θέλῃ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ σῶσαι, ἀπολέσει αὐτήν· ὃς δ’ ἂν ἀπολέσῃ τὴν ἑαυτοῦ ψυχὴν ἕνεκεν ἐμοῦ καὶ τοῦ εὐαγγελίου, οὗτος σώσει αὐτήν. Τί γὰρ ὠφελήσει ἄνθρωπον ἐὰν κερδήσῃ τὸν κόσμον ὅλον, καὶ ζημιωθῇ τὴν ψυχὴν...

Γέροντα, νιώθω μια ανασφάλεια, έχω άγχος.
– Ασφαλίσου, βρέ παιδάκι μου, στον Θεό. Μόνον την ασφάλεια του αυτοκινήτου ξέρεις; Την ασφάλεια του Θεού δεν την ξέρεις; Κάνε τον σταυρό σου καί, πριν κάνης οτιδήποτε, πές: «Χριστέ μου, Παναγία μου, βοήθησέ με».

Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου ένας στρατιώτης αποκόπηκε από τη μονάδα του μέσα στον χαμό των εκρήξεων και τον πυροβόλων. Έψαξε για τους συμπολεμιστές του, αλλά προς μεγάλη του θλίψη δεν μπόρεσε να τους βρει. Είχε μείνει μόνος του σε κείνο το τόπο. Άκουγε τους εχθρούς να έρχονται κατά το μέρος του. Απεγνωσμένα έψαχνε για καταφύγιο και κάποια στιγμή το μάτι του έπεσε σε κάποιες σπηλιές στα αντικρινά βράχια.

«Μια φορά –διηγείται ο παππούς– ανεβαίνοντας κατά τον χειμώνα το χιονισμένο μονοπάτι, όταν κοντέψαμε στην Παναγία, είτε από δαιμονικήν ενέργειαν, είτε για να μας δοκιμάσει η Παναγία μας, έπιασε μια τόσο πυκνή ομίχλη, ώστε δεν βλέπαμε ούτε βήμα μπροστά μας.
Μου λέει ο Γέροντας: “π. Αρσένιε, εδώ πάνω οι τόποι είναι επικίνδυνοι. Μπορεί να πέσουμε σε κανέναν γκρεμό.

Όταν επισκέφθηκα μια ορθόδοξη εκκλησία για πρώτη φορά, μου συνέβη κάτι που σε κανένα βουδιστικό ή άλλο ανατολικό ναό δεν είχα νοιώσει. Κάτι μέσα στην καρδιά μου μου είπε ότι γύρισα σπίτι!!
Η έρευνα μου για την αλήθεια είχε τελειώσει...
Έτσι, γνώρισα τον Χριστό.

Πατήρ Σεραφείμ Ρόουζ (+ 2 Σεπτεμβρίου 1982)

Πρόκειται για τον μοναδικό τόπο στον πλανήτη μας, που μολονότι βρίσκεται στην Γη, τον διεκδικεί μεταφυσικά ο Ουρανός. Η έκτασή του είναι περίπου το ένα τρίτο της Ελλάδος. Μία στενή λωρίδα γης, στην οποία, όμως, διαδραματίστηκαν τα κορυφαία γεγονότα της Παλαιάς και της Καινής Διαθήκης. Αυτή η περιοχή από τα πολύ παλαιά χρόνια...

Μερικοί λέγουν:
- Γιατί o Θεός δέν τιμωρεί εδώ τούς αμαρτωλούς;
Τούς απαντούμε:
- Γιά νά δείξει τήν μακροθυμία Του, γιά νά χορηγήσει σωτηρίαν διά τής μετανοίας. Γιά νά μήν εξαφανιστεί τό ανθρώπινο γένος. Γιά νά μήν στερήσει τήν σωτηρίαν είς όσους δείξουν θαυμαστήν μεταβολή.

Eίναι η εορτή της «χαρμολύπης» του Σταυρού. Του θανάτου του Κυρίου, αλλά και της δόξης Του. Και υψούται ο Σταυρός, το όργανο του σωτηρίου πάθους, η σημαία της νίκης του Χριστού. Η λύπη για τον μαρτυρικό θάνατο του Σωτήρος, που βρίσκει την έκφρασί της στην νηστεία, έχει το αντίβαρό της στην χαρά και στον πανηγυρισμό του θριάμβου Του.
Το κέντρο του λειτουργικού εορτασμού βρίσκεται σ΄αυτήν την τελετή της υψώσεως, που έδωσε το όνομά της και στην εορτή. Και αυτή έχει πατρίδα, όπως και όλη η εορτή, τα Ιεροσόλυμα.