Ο παπα-Εφραίμ Κατουνακιώτης έλεγε στον πατέρα Ευάγγελο Παπανικολάου, και πριν και μετά την χειροτονία του πατρός Ευαγγέλου:
«Η δουλειά του παπά είναι να διαβάζει ονόματα, χιλιάδες ονόματα, ειδικά των κεκοιμημένων! Οι ζωντανοί όλο και κάποιον θα βρουν...

Φτάσαμε ξανά στις ημέρες των Χριστουγέννων, που τις περιμένουν οι Χριστιανοί για να εκδηλώσουν μια πολύ κακή τους συνήθεια: Να δείξουν τη φιλανθρωπική τους διάθεση.
Μα, θα ρωτήσει κάποιος, είναι κακό πράγμα αυτό; Δεν πρέπει να έχουμε φιλάδελφα αισθήματα; Βεβαιότατα! Πού είναι λοιπόν το κακό;

Ένας ιερεύς ηλικίας περίπου 35 με 40 ετών, ήταν αμελής στα καθήκοντά του και στα πρωινά και στα βραδυνά και προπαντώς στην Θεία Λειτουργία. Άρχισε έτσι σιγά σιγά να ξεπέφτει ψυχικά. Μια φορά στην Θεία Λειτουργία, στον καθαγιασμό των Τιμίων Δώρων, άρχισε να χασμουριέται. Σταμάτησε τις ευχές και χασμουριόταν.

Μία μέρα καθήμενος στὸ κελλί του, ὁ Στάρετς Ζαχαρίας, ἔτυχε νὰ ρίξη μία ματιὰ στὴν ἁγία του γωνιά, ὅπου ἦταν οἱ εἰκόνες του. Ἕνα θέαμα ὅμως τὸν τρόμαξε. Μπροστὰ στὶς εἰκόνες στεκόταν ἕνας δαίμονας μὲ ἕνα ἀηδιαστικό, φρικιαστικὸ κεφάλι, σὰν κουκουνάρι. Στεκόταν ἐκεῖ καὶ παραληροῦσε τοὺς Ψαλμοὺς τοῦ Δαβίδ.
«Ἔ! τί κάνεις; Σίγουρα δὲν προσεύχεσαι;», ρώτησε ὁ Στάρετς.

* Ένα μόνον ζητεί ο Θεός. να τον τιμάς, να τον αγα­πάς και να φυλάττης τας έντολάς Του, αναγνωρίζων ότι ο Πλαστουργός σου είναι Αυτός. Δεν θέλει να μοιράζης την δόξαν Του και να λατρεύης, άλλα αντί άλλων. Δεν θέλει να αγαπήσης κανένα πράγμα περισσότερον απ’ Αυτόν…

"Δεν αγαπώ τον Θεόν με όλην μου την ψυχήν...
Δεν προσεύχομαι με προσοχήν, με κατάνυξιν και ευλάβειαν...
Εις δε τας ιεράς ακολουθίας και αγρυπνίας ακόμη και κατά την φρικτήν ώραν της λειτουργίας, ίσταμαι χωρίς φόβον, προσοχήν και ευλάβειαν.
Πολλάκις δε έχω απρεπείς, αισχρούς, ακαθάρτους και βλασφήμους λογισμούς κατ’ αυτήν την φοβεράν ώραν της θείας λειτουργίας και της ιεράς ακολουθίας.
Δεν έχω μετάνοιαν αληθινήν, γνησίαν, ειλικρινή, ούτε πένθος, ούτε δάκρυα.

Μην αγαπήσεις την πλαδαρή και διαλυμένη ζωή, ούτε να θελήσεις να βαδίζεις τον ευρύχωρο δρόμο (γιατί δεν οδηγεί στον ουρανό αυτός ο δρόμος), αλλά το στενό και γεμάτο θλίψεις. Αν δε, θέλεις να φτάσεις στους ουράνιους τόπους διαμονής, ν'αποφεύγεις τις ηδονές να περιφρονείς την απατηλή και πολυτελή ζωή, ν'αδιαφορείς για τον πλούτο τη δόξα και την εξουσία...

Μη σου φαίνεται δύσκολο αυτό και βαρύ. Είναι ένα ουδέν εμπρός εις εκείνο που έκαμε προς ημάς ο Δεσπότης Χριστός. Ενώπιον των Αγγέλων έσκυψε και έβαλε μετάνοιαν από του ουρανού εις την γην και «έκλινεν ουρανούς και κατέβη». Θεός προς ανθρώπους! Και σύ κάμεις άνω κάτω τον κόσμον δια να μην ειπής «ευλόγησον»! Που λοιπόν η ταπείνωσις;

Άγιος Ιωσήφ ο Ησυχαστής

Και το βασιλόπουλο έσκυψε και τη φίλησε. Και τότε η –ανώνυμη– Ωραία Κοιμωμένη ξύπνησε! Και το βασιλόπουλο, παντρεύτηκε την Ωραία Βασιλοπούλα και έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα!
Είναι αλήθεια πως η αγάπη μπορεί να μας αφυπνίσει. Να ενεργοποιήσει τον κοιμισμένο εγκέφαλο, να ζωντανέψει τη νεκρωμένη καρδιά… Προσοχή όμως! Αυτή η αγάπη δεν είναι άλλη από αυτήν που ξεκινά...

«Σήμερον γεννᾶται ἐκ Παρθένου, ὁ δρακί τήν πᾶσαν ἔχων κτίσιν….». Σήμερα γεννιέται από την Παρθένο, Εκείνος που στη χούφτα Του έχει όλη την κτίση! Πριν 2000 τόσα χρόνια ιστορικά γεννήθηκε Εκείνος που μας έπλασε. Και από τότε, εορτάζουμε και βιώνουμε το μοναδικό θαύμα της Γέννησης κάθε χρόνο στις 25 του Δεκέμβρη- αλλά και στην Πρόθεση κάθε Θείας Λειτουργίας!