Στα πικρά χείλη και στις ματωμένες καρδιές των ανθρώπων πλανάται το ερώτημα:
Τι Θεός είναι Αυτός, που αφήνει τους ανθρώπους ν’ αρρωσταίνουν και να πεθαίνουν νέοι; Που επιτρέπει γονείς να θάβουν τα παιδιά τους, σύζυγοι τους συζύγους τους, μικρά παιδιά τους γονείς τους;
Τι έκανε ο Θεός για το θάνατο;

Ἡ σημερινὴ ­ἡμέρα ὀ­­­­νο­μάζεται ­Κυριακὴ τοῦ Θωμᾶ. ­Παράλληλα ὅ­­­μως ὀνομάζεται καὶ Κυ­­­ριακὴ τοῦ Ἀντίπα­σχα, διότι, ὅπως μᾶς πληρο­φορεῖ τὸ Συν­­α­ξάριο, τὴν ­ἡμέρα αὐ­­­τὴ ἑορτάζουμε καὶ «τὰ ἐγκαίνια τῆς Χριστοῦ Ἀναστάσεως», δηλα­δὴ τὴν ἐ­­πίσημη καθιέρωση τοῦ ἑβδομαδιαίου ­ἑορτασμοῦ τῆς ἑορτῆς τῆς Ἀνα­στά­­σε­ως, ἡ ὁποία, λό­γῳ τῆς μοναδικῆς σπουδαιότητός της, θε­­­σπίστηκε νὰ ἑορτάζεται ὄχι μό­νο τὴν ἡμέρα τοῦ Πάσχα, ἀλλὰ καὶ κάθε Κυριακὴ...

Οὔσης οὖν ὀψίας τῇ ἡμέρᾳ ἐκείνῃ τῇ μιᾷ τῶν σαββάτων, καὶ τῶν θυρῶν κεκλεισμένων ὅπου ἦσαν οἱ μαθηταὶ συνηγμένοι διὰ τὸν φόβον τῶν ᾿Ιουδαίων, ἦλθεν ὁ ᾿Ιησοῦς καὶ ἔστη εἰς τὸ μέσον, καὶ λέγει αὐτοῖς· εἰρήνη ὑμῖν. Kαὶ τοῦτο εἰπὼν ἔδειξεν αὐτοῖς τὰς χεῖρας καὶ τὴν πλευρὰν αὐτοῦ. ἐχάρησαν οὖν οἱ μαθηταὶ ἰδόντες τὸν Κύριον. Eἶπεν οὖν αὐτοῖς ὁ ᾿Ιησοῦς πάλιν· εἰρήνη ὑμῖν. Kαθὼς ἀπέσταλκέ με ὁ πατήρ, κἀγὼ πέμπω ὑμᾶς. Kαὶ τοῦτο εἰπὼν ἐνεφύσησε καὶ λέγει αὐτοῖς· λάβετε Πνεῦμα ῞Αγιον· ἄν τινων ἀφῆτε τὰς ἁμαρτίας, ἀφίενται αὐτοῖς, ἄν τινων κρατῆτε, κεκράτηνται.

Μεταξύ των δώδεκα Αποστόλων συναντούμε και τον Θωμά, τον λεγόμενο Δίδυμο. Για πολλούς είναι «ο άπιστος Θωμάς», όχι ο μαθητής που δεν πίστευε αλλά ο μαθητής που ζήτησε αποδείξεις ώστε να πεισθεί. Οι τρεις Ευαγγελιστές, ο Ματθαίος (ι΄ 3), ο Μάρκος (γ΄ 18) και ο Λουκάς (α΄ 15 & Πράξ. α΄ 13) αναφέρουν το όνομα του Θωμά στον κατάλογο των δώδεκα Αποστόλων. Ο Ιωάννης, επίσης αναφέρει τον Απόστολο Θωμά σημειώνοντας «Θωμᾶς ὁ λεγόμενος Δίδυμος» (Ιω. κ΄ 24 & κα΄ 2).

Η Εκκλησία μας κάθε χρόνο γιορτάζει, την Παρασκευή της Διακαινησίμου εβδομάδος, την εορτή της Ζωοδόχου ή Ζωηφόρου Πηγής. Η εορτή αυτή καθιερώθηκε ως εξής. Στη Κων/πολη, τον 5ο αιώνα, ανευρέθη υπό του βασιλέως Λέοντος Α΄ του Θρακός (457-474), του επικαλουμένου Μακέ(λ)λη, αγίασμα της Παναγίας, πλησίον του οποίου ο βασιλεύς έκτισε μεγαλοπρεπέστατο ναό αφιερωμένο στη Ζωοδόχο ή Ζωηφόρο Πηγή, δηλαδή την Παναγία μας.

Ο Αββάς Ισαάκ ο Σύρος γράφει για την αγάπη του Θεού: «Η Χαρά, ήτις πηγάζει από το Θεό, υπάρχει δυνατοτέρα της ενταύθα ζωής και όστις γευθή αυτήν, όχι μόνον δεν θέλει προσέχει εις τα πάθη, αλλ’ουδέ την ενταύθα ζωήν αυτού θέλει επιθυμήσει, ούτε άλλο τι αισθητόν θέλει προτιμήσει αυτής της χαράς, εάν αύτη υπάρχη αληθής και όχι πλάνη. Η αγάπη του Θεού είναι γλυκυτέρα της προσκαίρου ζωής… Είναι γλυκυτέρα υπέρ μέλι και κηρίον, δεν λυπείται η αγάπη να δεχθή μέγα θάνατον υπέρ των αγαπώντων αυτήν…

Στη ζωή της πρώτης Εκκλησίας, νηστεία πάντοτε σημαίνει τέλεια αποχή από την τροφή, κατάσταση πείνας, ώθηση του σώματος στα άκρα. Εδώ -;όμως ανακαλύπτουμε ακόμα ότι η νηστεία σαν μια σωματική προσπάθεια δεν έχει κανένα νόημα χωρίς το πνευματικό συμπλήρωμά της «…εν νηστεία και προσευχή».

Μια γιαγιά στην εγγονή της:
…και να ξέρεις, ότι το άθλημα της ζωής
δεν είναι αγώνας δρόμου που χρονομετρείται,
αλλά άσκηση σκοποβολής που εκτιμιέται
με το πόσο κοντά στο στόχο σου έπεσες.
Σημασία δεν έχει τα πόσα χρόνια βίου κάλυψες,
πόσα χρόνια μέτρησες...

Την ημέρα που θα λυπηθείς κάποιον άνθρωπο ο οποίος πάσχει ψυχικά και σωματικά να θεωρείς την ημέρα εκείνη ότι έπαθες για τον Χριστό, καθότι ο Χριστός για τους αμαρτωλούς πέθανε και όχι για τους δικαίους. Μεγάλη αρετή είναι να λυπάται κάποιος για τους κακούς και να ευεργετεί τους αμαρτωλούς παρά τους δικαίους.» Αγ. Ισαάκ ο Σύρος

Πηγή: https://orthodoxesnouthesies.blogspot.com

ΑΦΟΥ ΑΠΟΤΕΛΕΨΑΜΕ την ακολουθία του Νυμφίου με πλησίασε ένας καλοντυμένος δάσκαλος ,γύρω στα τριάντα όπου με ευγένεια με ρωτά:

-Πάτερ πως και έχετε το Εικονοστάσι των Αγίων Αρσενίου και Παϊσίου σε περίοπτη θέση;
-Εε, τους ευλαβούμαστε ιδιαίτερα.Έχουν άλλωστε θαυματουργήσει πολλές φορές στην Εκκλησία μας.