Επικρατεί μια συννεφιά στον τόπο μας. Πρόσωπα σκυθρωπά, αγέλαστα, θλιμμένα. Δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην πέρασε θλίψη. Διάφορες είναι οι πηγές της θλίψεως. Κουράζουν το σώμα και την ψυχή. Οι θλίψεις μπορούν να αρρωστήσουν τον άνθρωπο, αλλά μπορούν και να τον ωριμάσουν και να τον καλλιεργήσουν. Να τον κάνουν να δει τον συνάνθρωπό του με μεγαλύτερη επιείκεια, κατανόηση και συμπάθεια.

Η σύγχρονη οικογένεια είναι μια βασανισμένη οικογένεια. Γεύεται πολλές πίκρες και λίγες χαρές. Όταν γνωρίζονται δυο νέοι και νιώθουν να συγκινεί ο ένας τον άλλο με τον ιδιαίτερο εκείνο τρόπο, που τον λέμε έρωτα, τότε αισθάνονται μια πρωτόγνωρη ευτυχία. Αυτή την ευτυχία την απολαμβάνουν και θυσιάζουν πολλά άλλα και τα στερούνται ευχαρίστως, για να συντηρήσουν αυτό το θησαυρό.

Προσκυνητές: Ευλογείτε, Γέροντα. Γέροντας: Ο Κύριος, παιδιά μου. Καλωσορίσατε στην καλύβη μας. φαίνεστε πολύ κουρασμένοι από την οδοιπορία. δροσίστε το πρόσωπό σας με το νεράκι αυτής της βρύσης, πάρτε από τον Αρχοντάρη το κέρασμα και ελάτε στην απλωταρία να συζητήσουμε

Αὐτὸ ποὺ χρόνια τώρα καρτεροῦσε, τοῦ δινόταν ἔτσι ἀπροσδόκητα, σὲ μιὰ στιγμή, ἐντελῶς διαφορετικὰ ἀπ’ ὅ,τι τὸ περίμενε. Ὁ παραλυτικὸς ὑπακούει χωρὶς ἐπιφύλαξη. Καὶ μὲ τὴ στάση του μᾶς δίνει ἕνα θαυμάσιο πρότυπο γιὰ τὸ πῶς πρέπει νὰ δεχόμαστε τὶς «παράδοξες» ἐντολὲς τοῦ Χριστοῦ. Θὰ μποροῦσε ἴσως νὰ σκεφθεῖ: «Ἐγὼ δὲν μπορῶ νὰ γυρίσω στὸ κρεβάτι μου καὶ θὰ τὸ πάρω στὸν ὦμο μου;». Σπεύδει ὅμως νὰ ὑπακούσει, νὰ σηκωθεῖ καὶ νὰ περπατήσει. Καὶ πάνω στὴν προσπάθεια πῆρε τὴ δύναμη γιὰ νὰ τὸ πραγματοποιήσει.

Η μητέρα μου καλή της ώρα, είχε μια συνήθεια. Κάθε φορά που έβγαινε να περπατήσει, πάντα επέστρεφε με τα χέρια γεμάτα.Μάζευε κάθε πεταμένο φυτό που έβρισκε στο δρόμο ή σε κάποια σπασμένη γλάστρα με κατάξερο χώμα και το έφερνε στο σπίτι.Το έβαζε σε ένα ποτηράκι με νερό «για να ξεδιψάσει» όπως έλεγε και μόλις φώτιζε ο Θεός τη μέρα το φύτευε και σε μια γλαστρούλα και περίμενε. Τόσο απλά!

Ο Άγιος Τιμόθεος καταγόταν από το χωριό Πεναπέων, που βρίσκεται στην περιοχή της Θηβαΐδος της Αιγύπτου και διακρινόταν για τη βαθιά του ευσέβεια και την επίδοση του στα ιερά γράμματα. Γι' αυτό και ο επίσκοπος της Θηβαΐδος βλέποντας τον ένθεο ζήλο του νεαρού Τιμοθέου, τον χειροθέτησε αναγνώστη. Η θεία Πρόνοια τον προετοίμαζε όμως για άλλους δρόμους.

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἀνέβη ὁ ᾿Ιησοῦς εἰς ῾Ιεροσόλυμα. ἔστι δὲ ἐν τοῖς ῾Ιεροσολύμοις ἐπὶ τῇ προβατικῇ κολυμβήθρα, ἡ ἐπιλεγομένη ῾Εβραϊστὶ Βηθεσδά, πέντε στοὰς ἔχουσα. ἐν ταύταις κατέκειτο πλῆθος πολὺ τῶν ἀσθενούντων, τυφλῶν, χωλῶν, ξηρῶν, ἐκδεχομένων τὴν τοῦ ὕδατος κίνησιν. ἄγγελος γὰρ κατὰ καιρὸν κατέβαινεν ἐν τῇ κολυμβήθρᾳ, καὶ ἐτάρασσε τὸ ὕδωρ...

"...τὸ φῶς ἐλήλυθεν εἰς τὸν κόσμον, καὶ ἠγάπησαν οἱ ἄνθρωποι μᾶλλον τὸ σκότος ἢ τὸ φῶς· ἦν γὰρ πονηρὰ αὐτῶν τὰ ἔργα. Πᾶς γὰρ ὁ φαῦλα πράσσων μισεῖ τὸ φῶς καὶ οὐκ ἔρχεται πρὸς τὸ φῶς, ἵνα μὴ ἐλεγχθῇ τὰ ἔργα αὐτοῦ· ὁ δὲ ποιῶν τὴν ἀλήθειαν ἔρχεται πρὸς τὸ φῶς, ἵνα φανερωθῇ αὐτοῦ τὰ ἔργα, ὅτι ἐν Θεῷ ἐστιν εἰργασμένα" (Ἰωάν. γ' 19-21)...

Υπάρχουν μεταξύ τῶν ἀνθρώπων πολλά εἴδη φιλίας καί δεσμῶν.
Πολλούς τούς ἔκανε ἀρχικά γνώριμους μιά ἁπλή συνάντηση καί ἀπό τότε ἀνέπτυξαν στενές φιλικές σχέσεις. Κάποιοι ἄλλοι συνδέθηκαν ἀνταλλάσσοντας ἀγαθά ἤ κάνοντας κάποια ἀγοραπωλησία. ῎Αλλοι δέθηκαν μέ στενή φιλία, ἐξαιτίας τῆς ὁμοιότητας καί τῶν κοινῶν χαρακτηρολογικῶν στοιχείων πού ὑπῆρχαν μεταξύ τους...

«Τολμήσας» ὁ Ἰωσήφ, πῆγε στὸν Πιλᾶτο καὶ ζήτησε τὸ σῶμα τοῦ Ἰησοῦ. Δὲν ἦταν ἁπλό. Ἡ ἀτμόσφαιρα φορτισμένη. Κι αὐτὸς φίλος τοῦ καταδίκου; Ρισκάρει τὴν ὑπόληψή του κι αὐτὴ τὴ ζωή του. Ὅμως ὁ Ἰωσὴφ μὲ τόλμη προχωρεῖ ἐκεῖ ποὺ τὸν καλεῖ ἡ συνείδησή του. Κι ἀκολουθοῦν τὸ παράδειγμά του οἱ Μυροφόρες ποὺ ξεκινοῦν νύχτα κι ἀψηφοῦν τοὺς κινδύνους.