Εδώ στην αθωνική ησυχία, ακούγοντας τους προσκυνητές να μας μεταφέρουν την αγωνία τους για το μέλλον του τόπου μας μένουμε σκεφτικοί. Βία στα γήπεδα, βιασμοί στα σχολεία, καταλήψεις, απεργίες, τηλεοπτικά προγράμματα ανούσια, ηθοφθορία, ρηχότητα, επιπολαιότητα... Μήπως χρειάζεται αναθεώρηση της πορείας; Μήπως η Ορθοδοξία έχει να καταθέσει έναν ουσιαστικό λόγο στην Ελλάδα και την Ευρώπη;

Στην ορθόδοξη Ελλάδα μας με τον αμύθητο πνευματικό της πλούτο,
με ιστορία 3500 χρόνων, με αξίες και ιδανικά που όχι μόνο έθρεψαν
άλλα και βοήθησαν γενεές γενεών να μεγαλουργήσουν,
με τα θεία νάματα της ορθόδοξης πίστης μας,
που άρδευσαν την οικουμένη, οι νέοι μας λιμοκτονούν!!!

Λίγες μέρες πριν τη γιορτή του Ευαγγελισμού και του ξεσηκωμού για την ανάσταση του γένους, το Μάρτιο του 1821, πρωτοφανερώθηκε σε όραμα η Παναγιά της Τήνου και ζήτησε να ψάξουν για την αρχαία εικόνα της του Ευαγγελισμού και να της ξανακτίσουνε την εκκλησιά της. Εκείνη τη χρονιά η εικόνα της δε βρέθηκε. Βρέθηκε δύο χρόνια αργότερα, τέλη Ιανουαρίου του 1823, τότε που ο αγώνας την είχε πιο πολύ ανάγκη και από τους πρώτους που πήγανε να προσκυνήσουν ήταν από τους πιο μεγάλους ήρωες, ο Κολοκοτρώνης, ο Κανάρης, Μιαούλης, ο Στρατηγός Μακρυγιάννης και ο Νικηταράς, που είχανε στενή σχέση μαζί Της και στην Παναγία στήριζαν τη βεβαιότητα για τη νίκη τους. Αυτή τη στενή σχέση μας άφησε στα γραπτά του με μοναδική δύναμη ο Κολοκοτρώνης τότε που ο αγώνας τους φαινότανε χαμένος.

Αγαπητοί αδελφοί και τέκνα εν Κυρίω.

Μας αξιώνει η χάρις του Θεού να εορτάσωμεν και εφέτος την μεγάλην διπλήν εορτήν μας: Τον Ευαγγελισμόν της Υπεραγίας Θεοτόκου και την άρρηκτα συνδεδεμένην με αυτόν επέτειον της Εθνικής μας παλιγγενεσίας. Δύο χιλιάδες ένδεκα χρόνια συμπληρώνονται από τον πρώτον και εκατόν ενενήκοντα χρόνια από την πολυύμνητον Επανάστασιν του 1821, η οποία μας οδήγησε εις ελεύθερον εθνικόν βίον μετά από σειράν αιώνων ανυποφόρου δουλείας υπό το πέλμα των υιών της Άγαρ.

Ο Γέροντας ξεριζωμένος από τη βρεφική του ηλικία έχοντας ζήσει την φρίκη του πολέμου και της Κατοχής, γνώριζε από την πείρα του ότι το να «διάγωμεν ήρεμον και ησύχιον βίον» είναι μεγάλη ευλογία. Αγαπούσε την Πατρίδα και έλεγε: «Και η Πατρίδα είναι μία μεγάλη οικογένεια». Δεν επεδίωκε το εθνικό μεγαλείο, την δόξα και την ισχύ με την κοσμική έννοια, αλλά την ειρήνη, την πνευματική άνοδο και την ηθική ζωή πολιτών, για να μας βοηθά και ο Θεός. Ούτε επιζητούσε την ασφάλεια για ν' απολαμβάνουν οι άνθρωποι τις ανέσεις τους.

Ο Ελληνισμός δεν θα παύσει ποτέ να φυλάει Θερμοπύλες, και ν' αγωνίζεται για σύνορα, τα όποια όμως σήμερα δεν είναι μόνο γεωγραφικά, αλλά κυρίως ψυχικά. Διότι στην ψυχή μας διακυβεύεται η ιστορική ύπαρξη μας. Αύτη είναι το «κινδυνευόμενον και προκείμενον» σήμερα, στη ΝΕΑ ΕΠΟΧΗ, η αδυσώπητη στρατιωτικοπολιτική έκφραση της οποίας, ως Νέα Τάξη, εκδιπλώνεται ανησυχητικά.

Πίσω από την Μεγάλη Επανάσταση του 1821 βρισκόταν ένας ολόκληρος λαός, ένα έθνος, το έθνος των Ελλήνων, που είχε προετοιμασθεί ψυχικά από τους Διδασκάλους του Γένους, από τον άγιο Κοσμά τον Αιτωλό, από τους Νεομάρτυρες, από την Εκκλησία, που κράταγε αναμμένο το καντήλι της πίστεως, της ιστορίας, της ελευθερίας, της εθνικής συνειδήσεως.

Την Κυριακή (Β’ ΝΗΣΤΕΙΩΝ) 20 Μαρτίου 2011 πριν τον κατανυκτικό εσπερινό και ώρα 5:00 μ.μ. στον Ιερό Ναό Αγ. Ελευθερίου οδού Αχαρνών θα πραγματοποιήσει ομιλία ο Γέροντας Αρχιμανδρίτης π. Νεκτάριος Βιτάλης εφημέριος του Ι. Ν. Αγίου Νεκταρίου Καμάριζας.

Ο Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης λέει ότι η ευχή του Ιησού Χριστού μπορεί να γίνεται και σε μας παρόλο που μέσα στον κόσμο που είμαστε, κάποιοι ισχυρίζονται ότι δεν είναι εφικτό προβάλλοντας για παράδειγμα τη δικαιολογία ότι έχουν οικογένεια οπότε δεν μπορούν να κάνουν προσευχή ή κάποιος ο οποίος δεν έχει γευτεί ποτέ μια εσωτερική πνευματική κατάσταση, ένα σκίρτημα, ένα δάκρυ να χύσει στο μάτι του, έχει μάθει μόνο τα τετριμμένα να λέει, όπως ένα «Πάτερ ημών» θεωρεί ότι αυτά δεν γίνονται για τους λαϊκούς – όμως είναι λάθος.

¨Εὰν μὴ στραφῆτε καὶ γένησθε ὡς τὰ παιδία, οὐ μὴ εἰσέλθητε εἰς τὴν βασιλείαν τῶν οὐρανῶν¨

Μέσα στη λαίλαπα των γεγονότων της καθημερινότητας κάποια περιστατικά έρχονται ως υπενθύμιση ότι άλλα είναι τα σπουδαία και τα σημαντικά πράγματα στη ζωή, όπως η φωνή των μικρών παιδιών που είναι ανεπηρέαστα από τα πάθη και τις κακίες της ενήλικης ζωής. Όσοι από εμάς έχουν την ευκαιρία να δουν ένα κομμάτι από την ψυχή των παιδιών είναι στ’ αλήθεια από τους προνομιούχους.