«Ὅταν ὁ Θεός δέν μᾶς δίνει κάτι, πού ἐπίμονα τοῦ ζητοῦμε, τότε δύο πράγματα μποροῦν νά συμβαίνουν: Ἤ δέν μᾶς τό δίνει γιά τό καλό μας, ἤ ἐμεῖς δέν ξέρουμε πῶς καί πότε νά τοῦ τό ζητήσουμε, χωρίς νά ἀποκλείεται νά συμβαίνουν καί τά δύο μαζί.
Ὅσον ἀφορᾶ τήν πρώτη περίπτωση, κανείς δέν μπορεῖ νά γνωρίζει τό γιατί. Καί τοῦτο, διότι εἶναι ἀνεξερεύνητες οἱ βουλές τοῦ Κυρίου! Γι’ αὐτό σιωπῶ.

Από την 15 Νοεμβρίου εκάστου έτους άρχεται η τεσσαρακονθήμερος νηστεία των Χριστουγέννων. Πρόκειται για την δεύτερη μακρά περίοδο νηστείας μετά τη μεγάλη Τεσσαρακοστή, μια περίοδο έντονου πνευματικού αγώνα και ψυχοσωματικής προετοιμασίας επ’ ευκαιρία του εορτασμού της μεγάλης εορτής της Γεννήσεως του Κυρίου μας, δηλαδή των Χριστουγέννων...

Τη Δευτέρα 19 Νοεμβρίου 2012 θα πραγματοποιηθεί ομιλία στον Ιερό Ναό της Υπαπαντής, κάτωθι του Ιερού Ναού του Αγίου Ελευθερίου οδού Αχαρνών και ώρα 7:οο μ.μ. - 9:00 μ.μ. από τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτη Ιλιού, Αχαρνών και Πετρουπόλεως κ. Αθηναγόρα με θέμα: «Η ποιμαντική των πενθούντων»

Εκ του Ιερού Ναού

Εἶπεν ὁ Κύριος την παραβολὴν ταύτην·
«Ἀνθρώπου τινὸς πλουσίου εὐφόρησεν ἡ χώρα· καὶ διελογίζετο ἐν ἑαυτῷ λέγων· τί ποιήσω, ὅτι οὐκ ἔχω ποῦ συνάξω τοὺς καρπούς μου; Καὶ εἶπε· τοῦτο ποιήσω· καθελῶ μου τὰς ἀποθήκας καὶ μείζονας οἰκοδομήσω, καὶ συνάξω ἐκεῖ πάντα τὰ γενήματά μου καὶ τὰ ἀγαθά μου, καὶ ἐρῶ τῇ ψυχῇ μου· ψυχή, ἔχεις πολλὰ ἀγαθὰ κείμενα εἰς ἔτη πολλά· ἀναπαύου, φάγε, πίε, εὐφραίνου...

Τη Δευτέρα 5 Νοεμβρίου πραγματοποιήθηκε με μεγάλη επιτυχία στη Μόσχα η πρεμιέρα της ρωσικής ταινίας του Γέροντος Παϊσίου. Η επιτυχία της ταινίας ήταν τόση που οι διοργανωτές αναγκάστηκαν να την προβάλουν τρεις φορές και ο κόσμος περίμενε υπομονετικά τη σειρά του να τη δει.

Όταν αποφασίζουμε να πάμε στον ιερό Ναό¹ πρέπει προκαταβολικά να πιστεύουμε ότι μπαίνουμε σε χώρο ιερό, σε τόπο προσευχής και κατανύξεως, όπου ευρίσκεται και κατοικεί αόρατα ο Θεός, ο Βασιλεύς των Βασιλευό­ντων και ότι κάθε είσοδός μας σε Ναό μας προσθέτει αγια­σμό και Θεία ευλογία...

Ω Παρθένε θεία… πως να περιγράψω όλες σου τις χάριτες; Πως να σε δοξάσω, τον θησαυρό της δόξης; Και μόνο η δική σου μνήμη αγιάζει αυτόν που σε επικαλείται. Κι ένα μόνο νεύμα προς εσένα κάμνει το νου μας πιο καθαρό, ανυψώνοντάς τον αμέσως σε θείο ύφος. Με τη δική σου μεσολάβηση γίνεται πιο καθαρό το μάτι της διάνοιας, φωτίζεται το πνεύμα με την έλευση του θείου Πνεύματος...

Εκκλησιασμός ονομάζεται η σύναξη του λαού του Θεού, δηλαδή της Εκκλησίας, στον Ναό, όπου δοξολογεί τον Κύριο. Ο άγιος Κύριλλος Ιεροσολύμων γράφει ότι η Εκκλησία έλαβε το όνομα αυτό «επειδή προσκαλεί όλους μαζί τους πιστούς και τους συγκεντρώνει επί το αυτό» στο έργο της κοινής λατρείας και δοξολογίας του Θεού. Η μεγάλη ευλογία της επί το αυτό συναθροίσεως των πιστών στον Ναό είναι η αγάπη. Εάν δεν αγαπούμε τους αδελφούς μας και κάθε μέρα να βρισκόμαστε μαζί τους στον Ναό, οι προσευχές μας δεν είναι ευάρεστες στον Κύριο...

Βασικό κίνητρο στη ζωή του ήταν η πίστις. Η πλήρης εξάρτησις από το θέλημα του Θεού. Σε κάθε περίπτωσι προσπαθούσε να εννοήση τι θέλει ο Θεός, ακόμη και στις λεπτομέρειες της καθημερινής ζωής, όπως λ.χ. σε περίπτωσι ταξιδιού. Προτού το αποφασίση, εσκέπτετο αν αυτό είναι θέλημα Θεού. Και μέχρι την τελευταία στιγμή εκύτταζε μήπως παρουσιασθή κανένα εμπόδιο εκ μέρους του Θεού, ακόμη και στο σταθμό καμμιά φορά, πριν ξεκινήση.

Μικρό παιδάκι, πόσο με βοηθούσε που πήγαινα στην Εκκλησία! Είχαμε καλό δάσκαλο στο Δημοτικό και μας βοηθούσε και αυτός. Μας μάθαινε εθνικά άσματα και εκκλησιαστικούς ύμνους.
Στην Εκκλησία τις Κυριακές ψάλλαμε την Δοξολογία, «Ταις πρεσβείες...», «Άγιος ο Θεός», το Χερουβικό.
- Και τα κοριτσάκια ψάλλανε...