Σκέψου, νέε μου, πόσα νέα παιδιά για την αγάπη και την πίστη στον Κύριο Ιησού Χριστό θυσίασαν ευχαρίστως τη ζωή τους, υποβλήθηκαν σε μία σειρά οδυνηρών βασανιστηρίων, υπέμειναν καρτεροψύχως εξευτελισμούς και ταπεινώσεις και τέλος πέθαναν με φρικτούς πόνους. Ποιος δεν θαυμάζει τους Τεσσαράκοντα Μάρτυρες, που μαρτύρησαν στη Σεβάστεια της Μικράς Ασίας επί αυτοκράτορος Λικινίου (320 μ.Χ.);
Οι τύραννοι επινόησαν ένα νέο είδος οδυνηρού θανάτου. Κοντά στη Σεβάστεια υπήρχε λίμνη που τον χειμώνα ήταν παγωμένη. Τι έκαμαν οι τύραννοι;

«Μην αγανακτείς, που τα πράγματα δεν έρχονται πάντοτε όπως τα θέλεις εσύ στη ζωή σου. Δεν είναι δυνατόν, αλλά και συμφέρον σου δεν είναι, να γίνονται όλα κατά τη σκέψη σου, κατά την επιθυμία σου. Κατά το θέλημά σου. Η σκέψις σου πολύ συχνά είναι πλανεμένη, η επιθυμία σου εμπαθής, το θέλημα σου ολότελα εγωιστικό. Και ο Παντογνώστης Θεός φυσικά το γνωρίζει αυτό, έστω κι αν εσύ δεν το συνειδητοποιείς. Γι’ αυτό και δεν επιτρέπει να εκπληρώνονται πάντα οι επιθυμίες σου, για να μην βλαφθεί η ψυχή σου, ο πιο πολύτιμος θησαυρός, που διαθέτεις».

Διηγείται ο Όσιος Εφραίμ ο Κατουνακιώτης ότι, μιά μέρα ήταν σε κατάσταση Χάριτος. Και σε αυτήν την κατάσταση που ευρισκόταν, ήλθε ο γέροντας Προκόπιος και του χτύπησε την πόρτα του κελιού του, λέγοντας του:
«Έλα παπά-Εφραίμ να μαγειρέψουμε. Ήλθε η ώρα του φαγητού…».
«Και σκέφθηκα», λέει ο παπά-Εφραίμ, «να αφήσω τα πνευματικά μου καθήκοντα για τα σωματικά; Θα αφήσω τα Ουράνια για τα γήινα;».
Με το που το σκέφθηκα, έφυγε η Χάρις του Θεού!

Ἀτένισε τόν ἀδελφόν σου μέ ἀγάπη καί οἰκτιρμούς καί βοήθησέ τον πρόθυμα. Εἶναι μέλος τοῦ Χριστοῦ καί δικό σου ‒«ἀλλήλων μέλη ἐσμέν» (Ἐφ. 4, 25)‒, εἶναι ναός τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ὁ Θεός τόν ἀγαπᾶ καί τόν ὑπολήπτεται ὅπως καί σένα.
Δέν δίνεις τίποτε τό ἀληθινά δικό σου. Δίνεις ὅ,τι ἀνήκει στόν Θεόν...

Υπάρχουν υπάρχουν πολλοί. Eάν δεν υπήρχαν ο λαμπερός ήλιος θα έσβηνε. Αλλιώτικα προς τί θα φώτιζε τόσο πολύτιμο καντήλι σ' ένα θηριοτροφείο; θα χρειαζόμουν πολύ χαρτί για να γράψω τα θαυμάσια παραδείγματα των πραγματικών χριστιανών που συνάντησα στη ζωή μου. Και σ' εσένα πολύς χρόνος να τα διαβάσεις και να γλυκαίνεις την ψυχή σου.

Η κακία είναι μεταδοτική. Πριν την εκφράσουμε με λόγια ή με έργα, κατοπτρίζεται στο πρόσωπό μας, στα μάτια μας και μεταδίδεται στην ψυχή του ανθρώπου, εναντίον του οποίου την τρέφουμε.
Αν ξερριζώσης μέσα σου το πάθος που έχεις εναντίον του αδελφού σου, ξερριζώνεις το ίδιο πάθος και μέσα του.
Αν ειρηνεύσεις, θα ειρηνεύση και εκείνος.

Γνωρίζω ένα ιερέα εις τας Αθήνας. Είναι ο ταπεινότερος των ιερέων και ο απλοϊκώτερος των ανθρώπων. Διά πάσαν ιεροπραξίαν αν τού δώσης μίαν δραχμήν, ή πενήντα λεπτά, ή μίαν δεκάραν, τα παίρνει. Αν δεν τού δώσης τίποτε, δεν ζητεί. Διά τρεις δραχμάς εκτελεί παννύχιον Ακολουθίαν, Λειτουργίαν, Απόδειπνον, Εσπερινόν, Όρθρον, Ώρας, το όλον διαρκεί εννέα ώρας. Αν τού δώσης μόνο δύο δραχμάς, δεν παραπονείται.
Κάθε ψυχοχάρτι, φέρον τα μνημονευτέα ονόματα των τεθνεώτων, αφού άπαξ τού το δώσης, το κρατεί διά πάντοτε.

Όταν αποφασίσουμε να μην μας ενδιαφέρει αν θα πληγωθούμε, τότε θα μπορέσουμε να ελευθερωθούμε για να ζήσουμε και να αγαπήσουμε πραγματικά. Και τον Θεό και τον άνθρωπο.
Η ανασφάλεια είναι εγωϊσμός. Αν θέλουμε να αγαπήσουμε χωρίς να τσαλακωθούμε και αν συμβεί να πληγωθούμε γινόμαστε θηρία...

"Τέλος, ἡ ἀγάπη εἶναι ἡ ὁλοκλήρωση ὅλων τῶν ἀρετῶν. Ὅποιος ἔχει σωφροσύνη, ἔχει καὶ ταπείνωση καὶ ὑπομονὴ καὶ ἀγάπη. Ὅπου ὑπάρχει ἡ ἀληθινὴ ἀγάπη, ὑπάρχει ὁ ἴδιος ὁ Θεός".

(Ἀρχιμανδρίτης Θεόκλητος Λεγᾶτος)

Αφού ξυπνήσεις το πρωί, και αφού προσευχηθείς κάμποση ώρα, λέγοντας, Κύριε Ιησού Χριστέ Υιέ του Θεού ελέησόν με, το πρώτο πράγμα, που έχεις να στοχασθείς είναι αυτό, το να σου φανεί πως βλέπεις τον εαυτό σου περικλεισμένο μέσα σ’ έναν τόπο, και στάδιο, το οποίο δεν είναι άλλο, παρά η ίδια σου η καρδιά, και όλος ο εσωτερικός άνθρωπος·