Ίσως να το έχετε παρατηρήσει ή ακόμη και ζήσει οι ίδιοι, οτι τις μέρες που νηστεύουμε υπάρχει μια νευρικότητα και οξυθυμία. Πολλοί το αποδίδουν στο διάβολο. Νομίζω όμως πως αυτή είναι μια εύκολη και συμφέρουσα ερμηνεία που μας αφήνει έξω από την δική μας ευθύνη.

«Ὀρφανοί, ὁποὺ ἐστερηθήκατε ἀπὸ τοὺς γονεῖς σας, ξένοι ὁποὺ ἐχάσατε τὴν εὐτυχίαν σας, ἄρρωστοι, τεθλιμμένοι, ἁμαρτωλοί, μὴ λυπῆσθε· ἐσεῖς ἔχετε Μητέρα, τὴν Μητέρα τοῦ Θεοῦ. Μητέρα, ὁποὺ σᾶς κυβερνᾶ εἰς τὴν ξενητείαν σας, ὁποὺ σᾶς τρέφει εἰς τὴν πτωχείαν σας· ὁποὺ σᾶς δίδει εἰς τὰ πάθη τὴν ἰατρείαν, εἰς τὰς θλίψεις τὴν παρηγορίαν, εἰς τὰς σκλαβίας τὴν ἐλευθερίαν, εἰς τὰς ἁμαρτίας τὴν συγχώρησιν· μὴ λυπῆσθε, ἐσεῖς ἔχετε Μητέρα, τὴν Μητέρα τοῦ Θεοῦ! Ναῦται, ὁποὺ πλέετε τὴν θάλασσαν, τὴν Παρθένον ἐπικαλεῖσθε, νὰ ἔχετε λιμένα ἐν ταῖς ἀνεμοζάλαις.

Κάποτε ένας νέος είπε στον πνευματικό του:΄΄ Πάτερ κουράστηκα να προσπαθώ να είμαι κοντά στον Θεό και να αγωνίζομαι. Στο κάτω κάτω ποιος με διαβεβαιώνει ότι υπάρχει μετά θάνατον ζωή. Τουλάχιστον να ευχαριστηθώ την παρούσα΄΄. Το 'πε και το 'κανε ο νέος αυτός και πέρασε πολλά χρόνια γλεντώντας και διασκεδάζοντας, κοιτάζοντας μόνο τον εαυτό του και την άνεσή του και αδιαφορώντας για το εάν γύρω του υπήρχαν συνάνθρωποί του με προβλήματα και πόνο.

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, εἶδεν ὁ Ἰη­σοῦς πολὺν ὄχλον, καὶ ἐ­σπλαγ­­χνίσθη ἐπ᾿ αὐτοῖς καὶ ἐ­θερά­πευσε τοὺς ἀρρώστους αὐτῶν. ὀψίας δὲ γενομένης προσῆλθον αὐ­τῷ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ λέγοντες· ἔ­ρημός ἐστιν ὁ τόπος καὶ ἡ ὥρα ἤδη παρῆλθεν· ἀπόλυσον τοὺς ὄχλους, ἵ­να ἀπελθόντες εἰς τὰς κώμας ἀ­γοράσωσιν ἑαυτοῖς βρώματα. ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς· οὐ χρείαν ἔχουσιν ἀπελθεῖν· δότε αὐτοῖς ὑμεῖς φαγεῖν...

Κάποτε, ένας στρατιώτης ρώτησε τον αββά Μιώς αν ο Θεός δέχεται την επιστροφή και τη μετάνοια του ανθρώπου. Και εκείνος, αφού του είπε πολλά διδακτικά και ωφέλιμα λόγια, τον ρώτησε: "Πες μου, αγαπητέ, αν σχιστεί το επανωφόρι σου, το πετάς;". "Οχι", απάντησε αυτός, "αλλά το ράβω και πάλι το φορώ". Και τότε του είπε ο γέροντας: "Αν λοιπόν εσύ λυπάσαι το ρούχο σου, ο Θεός δεν θα λυπηθεί το πλάσμα Του;".

Αδελφέ, να προσέχεις τον εαυτό σου με αυστηρότητα, μια και βρίσκεσαι πάντα ενώπιον του Θεού, και να μην ελπίζεις τίποτε από κανέναν άλλον, παρά μονάχα απ' Αυτόν με πίστη. Κι άν χρειάζεσαι κάτι, παρακάλεσε το Θεό να εκπληρωθεί η ανάγκη σου σύμφωνα με το θέλημά Του. Και γι' αυτά που βρίσκεις, να ευχαριστείς ακατάπαυστα το Θεό, γιατί Εκείνος σου τα δίνει.

Μπορεῖ ὁ Χριστὸς νὰ ἀποστέλλει τοὺς πιστούς του «ὡς πρόβατα ἐν μέσῳ λύκων» (Ματθ. 10, 16), ἀλλὰ ταυτόχρονα ὑπόσχεται, ὅτι «θὰ τοὺς σκεπάσει μὲ τὴ δεξιά του, καὶ μὲ τὸν βραχίονά του θὰ τοὺς ὑπερασπισθεῖ. Ὅλα τὰ στοιχεῖα τῆς φύσης θὰ τὰ μεταβάλει σὲ ὅπλα γιὰ ἄμυνα ἐναντίον τῶν ἐχθρῶν τους» (Σοφ. Σολ. 5, 16-17).

Μια φορά κι έναν καιρό ένα δάσκαλος περπατούσε με τον μαθητή του στο δάσος. Καθώς περπατούσαν, ανάμεσα στους φυσικούς ήχους, άρχισε να ακούγεται και ένας διαφορετικός, αφύσικος ήχος.

Ο Πρωτοπρεσβύτερος π. Πέτρος Χιρς, Διδάκτωρ της Θεολογίας, αναλύει με πολλή σαφήνεια και ειλικρίνεια τις προϋποθέσεις της πραγματικής Ιεραποστολής της Ορθοδοξίας μεταξύ των αιρετικών, αλλά και τις προδοτικές ελλείψεις και τα σφάλματα του Οικουμενισμού...

Ο παπα-Φώτης ο Λαυρεώτης, ο κληρικός από τη Μυτιλήνη με τα φθαρμένα παπούτσια και το τριμμένο ράσο, έμπαινε ακόμα και στους οίκους ανοχής για να μιλήσει στις γυναίκες για τη μετάνοια και τη σωτηρία της ψυχής.
Ο Αγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος αναφέρει σε μια ομιλία του με τίτλο «Στο Σταυρό και στο ληστή» τα εξής: «Και όταν έβαλε, ο Κύριος, τελώνες και πόρνες στη βασιλεία των ουρανών, δεν το έκανε γιατί ήθελε να την περιφρονήσει, αλλά περισσότερο την τιμούσε, αποδεικνύοντας ότι τέτοιος είναι ο Κύριος της βασιλείας των ουρανών, που κάνει και πόρνες και τελώνες τόσο εκλεκτούς...