Μία προσπάθεια περιγραφής του πολύπαθου βίου του μακαριστού Γέροντος Ιωσήφ του Βατοπαιδινού και αποτύπωσης της προσωπικότητάς του, που υπήρξε υποτακτικός του Αγίου Ιωσήφ του Ησυχαστού και έζησε 72 χρόνια στην ασκητική μοναχική ζωή.

Ζούμε στην εποχή που το «θαύμα» μπροστά στην κάμερα έχει χιλιάδες likes και «Αμήν!» από ανθρώπους που δεν ξέρουν που πέφτει η ενορία τους, γιατί κάνουμε τον Σταυρό μας και τι σημαίνει η Αγία Τριάδα. Σε μια εποχή που η πνευματικότητα εξαντλείται σε μια φανουρόπιτα για να καλοπαντρέψουμε τις κόρες μας και δεν μας ενδιαφέρει πώς να προσανατολίσουμε την ύπαρξή μας στον Χριστό και να έχουμε μια προσευχόμενη ζωή, τα θέλουμε όλα καλά και γρήγορα.

Mε ειδοποίησαν να πάω να κοινωνήσω έναν ασθενή στο τάδε δωμάτιο με το τάδε όνομα. Όταν πήγα, αντίκρισα ένα αδύνατο και πολύ ταλαιπωρημένο παλικάρι. Τα χείλη του, η γλώσσα του και γενικώς όλη η στοματική του κοιλότητα ήταν γεμάτα πληγές. Στενοχωρήθηκα μέσα μου, ήταν νέος άνθρωπος, δεν ήθελα να τον ρωτήσω από τι πάσχει, να μην τον φέρω σε δύσκολη θέση.

Στον Ιερό Ναό Αγίου Ελευθερίου οδού Αχαρνών την Παρασκευή 28 Oκτωβρίου 2022, εορτάστηκε με λαμπρότητα η εορτή της Σκέπης της Υπεραγίας Θεοτόκου. Μετά τον Όρθρο και τη Θεία Λειτουργία τελέστηκε η Δοξολογία επί τη Εθνική Επετείω των Νικητηρίων της 28ης Οκτωβρίου.

Ἄνθρωπος δέ τις ἦν πλούσιος, καὶ ἐνεδιδύσκετο πορφύραν καὶ βύσσον εὐφραινόμενος καθ’ ἡμέραν λαμπρῶς. Πτωχὸς δέ τις ἦν ὀνόματι Λάζαρος, ὃς ἐβέβλητο πρὸς τὸν πυλῶνα αὐτοῦ ἡλκωμένος καὶ ἐπιθυμῶν χορτασθῆναι ἀπὸ τῶν ψιχίων τῶν πιπτόντων ἀπὸ τῆς τραπέζης τοῦ πλουσίου· ἀλλὰ καὶ οἱ κύνες ἐρχόμενοι ἐπέλειχον τὰ ἕλκη αὐτοῦ. Ἐγένετο δὲ ἀποθανεῖν τὸν πτωχὸν καὶ ἀπενεχθῆναι αὐτὸν...

Η προσφορά της Εκκλησίας στον πόλεμο του 1940
Πολεμιστές ήταν κι εκείνοι, οπλισμένοι με όπλα άλλα, πιο μεγάλα. «Επιστρατεύτηκαν» μαζί με όλους τους Έλληνες, όταν τον Οκτώβριο του 1940 η παράλογη αξίωση του υπερφίαλο Άξονα, Ιταλίας-Γερμανίας, σήμανε πόλεμο, στις καρδιές τους.

Για την υπόδουλη Βόρειο Ήπειρο ο Άγιος Παϊσιος είπε:
Τη Βόρειο Ήπειρο οι μεγάλοι τη χαντάκωσαν. Αυτοί πρέπει να κανονίσουν και τώρα το θέμα. Χρειάζεται διάκριση από εμάς για να μη γίνονται υπερβολές και δημιουργείται αναταραχή στον κόσμο». (Πρεσβυτέρου Διονυσίου Τάτση, «Ο Γέροντας Παΐσιος», 1995)
«Ο Γέροντας, αφού πρόσφερε και στους τελευταίους επισκέπτες που ήρθαν εκείνη την στιγμή κέρασμα, ξαναρωτά έναν απ΄αυτούς:
Γέροντας: Θα την πάρουμε την Πόλη; Τι, λες;
Χρήστος: Εγώ θα πάω για την Βόρειο Ήπειρο.
Γέροντας: Την Πόλη να πάρουμε, την Βόρειο Ήπειρο και επτά άτομα την παίρνουμε!

ΘΥΜΗΘΕΙΤΕ:
Ο Έλληνας δεν αισθάνεται δούλος γιατί δεν υποδουλώθηκε ποτέ πραγματικά.
Στα χρόνια της Ρωμαϊκής κατοχής "ο κατακτημένος κατέκτησε τον κατακτητή με το πνεύμα του..."
Στα 400 χρόνια της Τουρκοκρατίας,δεν έχασε το μπούσουλα. Διατήρησε τη συνοχή και τη συνέχειά του. Διατήρησε το ελληνικό του στίγμα ακόμη και τη στιγμή που δεν υπήρχε ούτε σπιθαμή γης ελληνική.

Νά εἶστε προσεκτικοί! Νά εἶστε σέ ἐπιφυλακή γιά τήν ψυχή σας!
Νά στρέφετε τούς λογισμούς σας μακριά ἀπό ἐκεῖνα πού γρήγορα παρέρχονται καί νά τούς προσηλώνετε σέ ἐκεῖνα πού εἶναι Αἰώνια!
Έτσι θά βρεῖτε τήν χαρά πού ποθεῖ ἡ ψυχή σας καί γιά τήν ὁποῖα διψᾶ ἡ καρδιά σας!