Καὶ ἰδοὺ νομικός τις ἀνέστη ἐκπειράζων αὐτὸν καὶ λέγων· Διδάσκαλε, τί ποιήσας ζωὴν αἰώνιον κληρονομήσω; Ὁ δὲ εἶπε πρὸς αὐτόν· Ἐν τῷ νόμῳ τί γέγραπται; πῶς ἀναγινώσκεις; Ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν· Ἀγαπήσεις Κύριον τὸν Θεόν σου ἐξ ὅλης τῆς καρδίας σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ψυχῆς σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς ἰσχύος σου καὶ ἐξ ὅλης τῆς διανοίας σου, καὶ τὸν πλησίον σου ὡς σεαυτόν·

Οἱ πρῶτοι Χριστιανοὶ ζοῦσαν μὲ μεγαλύτερο πλήρωμα ζέσεως καὶ χάριτος σὲ σχέση μὲ τὶς μετέπειτα γενεές, ἐφόσον ἦταν ἕτοιμοι ἀνὰ πᾶσα στιγμὴ γιὰ τὸ μαρτύριο. Καὶ ὅμως ὁ Ἀπόστολος δὲν παύει μὲ τὸν λόγο του νὰ τοὺς παιδεύει καὶ νὰ τοὺς ὑπενθυμίζει μὲ ἔμφαση τὸν ὑψηλὸ προορισμό τους νὰ γίνουν ναὸς τοῦ Θεοῦ τοῦ Ζῶντος1. «Θεοῦ γάρ ἐσμεν συνεργοί». Ὁ Θεὸς ἔπλασε τὸν ἄνθρωπο ἀπὸ τὸ χῶμα, ἀπὸ τὸ μηδέν, ἀλλὰ τοῦ ἐμφύσησε στὸ πρόσωπό του πνοὴ ζωῆς καὶ τὸν κατέστησε «εἰς ψυχὴν ζῶσαν».

Μή λυπᾶσαι νά ὑποτάσσεις τή σάρκα σου γιά χάρη τοῦ Χριστοῦ, γιατί Ἐκεῖνος τήν ἔπλασε!
Μήν τρομάζεις μπροστά στούς πόνους, γιατί Ἐκεῖνος ἔχει τή δύναμη κάθε πληγή νά θεραπεύσει!
Μή λυπᾶσαι νά Τοῦ προσφέρεις ὁλόκληρη τήν ὑπαρξή σου, γιατί Ἐκεῖνος θά τήν ἀνακαινίσει, θά τή δοξάσει στή Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν!

«Μήν κοιτάζεις τίς ἐλλείψεις τῶν ἄλλων, διότι, χωρίς νά τό καταλάβεις, θά γίνεσαι συνεργός τοῦ πονηροῦ καί ἀπρόκοπος στό ἀγαθό.
Μή συμμαχεῖς ἐν ἀγνοία σου μέ τόν ἐχθρό τῆς ψυχῆς σου!
Ὅσον ἐσύ μέ ἀγάπη σκεπάζεις τόν ἀδελφόν, τόσο ἡ Χάρις σέ προστατεύει καί σέ φυλάττει ἀπό τίς συκοφαντίες τῶν ἀνθρώπων!»

Ὅσιος Ἰωσήφ ὁ Ἡσυχαστής

Ο π. Γαβριήλ προσπαθούσε με κάθε τρόπο να αποτραβήξει τον κόσμο της Γεωργίας από την αμάθεια και την απιστία. Μετά το θάνατο του Στάλιν το 1953, οι νέοι ηγέτες της Σοβιετικής Ένωσης ξέσπασαν σε διάφορες βίαιες αντισταλινικές εκδηλώσεις. Τις τοπικιστικού χαρακτήρα διαδηλώσεις διαμαρτυρίας τις κατέπνιξε η σκληρότητα της νέας σοβιετικής ηγεσίας με κυριότερο θύμα τη γεωργιανή νεολαία. Στις 9 Μαρτίου 1956 χύθηκε πολύ αθώο αίμα, και οι Γεωργιανοί δεν πρόλαβαν καλά – καλά ούτε να θρηνήσουν τους πεθαμένους τους...

Καὶ ἰδοὺ ἦλθεν ἀνὴρ ᾧ ὄνομα Ἰάειρος, καὶ οὗτος ἄρχων τῆς συναγωγῆς ὑπῆρχε· καὶ πεσὼν παρὰ τοὺς πόδας τοῦ Ἰησοῦ παρεκάλει αὐτὸν εἰσελθεῖν εἰς τὸν οἶκον αὐτοῦ, ὅτι θυγάτηρ μονογενὴς ἦν αὐτῷ ὡς ἐτῶν δώδεκα καὶ αὕτη ἀπέθνῃσκεν. Ἐν δὲ τῷ ὑπάγειν αὐτὸν οἱ ὄχλοι συνέπνιγον αὐτόν. Καὶ γυνὴ οὖσα ἐν ῥύσει αἵματος ἀπὸ ἐτῶν δώδεκα, ἥτις ἰατροῖς προσαναλώσασα ὅλον τὸν βίον οὐκ ἴσχυσεν ὑπ’ οὐδενὸς θεραπευθῆναι, προσελθοῦσα ὄπισθεν ἥψατο τοῦ κρασπέδου τοῦ ἱματίου αὐτοῦ, καὶ παραχρῆμα ἔστη ἡ ῥύσις τοῦ αἵματος αὐτῆς. Καὶ εἶπεν ὁ Ἰησοῦς· Τίς ὁ ἁψάμενός μου;

Ποτέ μήν πιστέψετε στήν προσπάθειά σας πῶς θά πετύχετε τήν γλυκειά εὐχή τοῦ Ἰησοῦ, ἄν δέν κατέβει ἀπό ἄνωθεν!
Γιά νά κατέβει αὐτή ἡ φοβερή εὐλογία ἀπό τόν Οὐρανό, χρειάζεται νά τήν τραβήξει ἡ αὐτοεπίγνωση, δηλαδή ἡ μοσχοβολημένη θεϊκά, ἡ ἀληθινή ταπείνωση, ἡ ἀέναη αὐτομεμψία!

† Γέροντας Ἐφραίμ τῆς Ἀριζόνας

Ἀτένισε τόν ἀδελφόν σου μέ ἀγάπη καί οἰκτιρμούς καί βοήθησέ τον πρόθυμα. Εἶναι μέλος τοῦ Χριστοῦ καί δικό σου ‒«ἀλλήλων μέλη ἐσμέν» (Ἐφ. 4, 25)‒, εἶναι ναός τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ὁ Θεός τόν ἀγαπᾶ καί τόν ὑπολήπτεται ὅπως καί σένα.
Δέν δίνεις τίποτε τό ἀληθινά δικό σου. Δίνεις ὅ,τι ἀνήκει στόν Θεόν στά πενόμενα παιδιά τοῦ Θεοῦ.

Νά θυμᾶσαι πάντα ὅτι ἡ ζωή σου καί ἡ εὐτυχία εἶναι δῶρα τοῦ Θεοῦ!
Νά περνᾶς τή ζωή σου ἐδῶ ἔτσι, ὥστε κάθε στιγμή νά εἶσαι ἕτοιμος νά τήν ἀφήσεις!
Ποτέ σου νά μήν ἐπιτρέψεις οἱ ἀπολαύσεις νά σέ κάνουν νά ξεχάσεις τόν ἑαυτό σου καί τό Θεό!
Νά θυμᾶσαι πάντα ὅτι ἡ ζωή σου καί ἡ εὐτυχία εἶναι δῶρα τοῦ Θεοῦ, δῶρα πού δέ σοῦ ἀξίζουν!

Του πλούσιου και του Λαζάρου
Ο πλούσιος της παραβολής αυτής (Λκ.16.19-31) είχε ζήσει μια άσκοπη, άδεια και ανόητη ζωή και όταν μπήκε στην αιωνιότητα ανακάλυψε ότι δεν είχε αποκομίσει τίποτα από τη γη· μέσα του είχε μία έρημο, ένα κενό. Γεμάτος φρίκη για το γεγονός ότι οι μόνοι άνθρωποι πάνω στη γη τους οποίους αγαπούσε ακολουθούσαν την ίδια πορεία και θα κατέληγαν στον ίδιο τόπο της απομόνωσης, στην κατάσταση εκείνη του εσωτερικού κενού, στρέφεται στον Αβραάμ με το αίτημα να σταλεί ένας μάρτυρας από την αιωνιότητα...