Είπε ο Άγιος Ιάκωβος Τσαλικης:
“Άκου να δεις…
Αν δεν μπορείς να καταλάβεις κάτι στη γραφή… δεν το αγγίζεις διανοητικά…
Όπως όταν τρως ψάρι αφήνεις το κόκκαλο στην άκρη…
Έτσι θα το αφήνεις και συ!

Όταν ήμουν μικρός στον κόσμο είχα δει μια ταινία που μου έμεινε στη μνήμη και με βοήθησε στο ξεκίνημα της μοναχικής μου ζωής, όταν έβαζα θεμέλιο. Ήταν μια ταινία με δύο πυγμάχους που θα έκαναν μια πάλη μεταξύ τους.
Ο προπονητής του νεότερου, πριν τον αγώνα, έλεγε στον αθλητή του:
– Αυτή η τέχνη (της πυγμαχίας), προβλέπει θυσίες.

Ἐνθυμοῦμαι, ὅταν ζοῦσε ὁ Γέροντας Νικηφόρος, τὸν κατέκρινα σὲ κάτι. Πῆγα τὸ βράδυ νὰ κάνω προσευχή· βλέπω «ντουβάρι», δὲν μπορῶ νὰ προχωρήσω στὴν εὐχή… Κύριε Ἰησοῦ… Κύριε Ἰησοῦ… δὲν προχωράει! Κάπου ἔχω σφάλει, σκέπτομαι· κάπου ἔχω ἁμαρτήσει. Λοιπόν, τὴν προηγουμένη ἡμέρα: ποῦ πῆγα, τί μίλησα, τί ἔπραξα; Τὸ βρῆκα εἶχα κατακρίνει τὸν Γέροντά μου!

Την ημέρα που θα λυπηθείς για κάποιον άνθρωπο, ο οποίος ασθενεί ψυχικά ή σωματικά, εκείνη την ημέρα θεώρησε τον εαυτό σου μάρτυρα, και ότι έπαθες για τον Χριστό, και αξιώθηκες την ομολογία Του. Καθότι και ο Χριστός για τους αμαρτωλούς πέθανε και όχι για τους δίκαιους.

Πρώτα η Πίστη, η εμπιστοσύνη στις Εντολές του Χριστού! Οι Εντολές του Χριστού είναι ο κωδικός της Ζωής και της Δημιουργίας του Τριαδικού Θεού. Ο διψασμένος για Αγάπη και Αλήθεια, μόλις διαβάζει το Ευαγγέλιο, αισθάνεται έλξη καρδιακή και μυστική πληροφορία ότι στο Ευαγγέλιο μιλάει με Αγάπη ο Χριστός και οι Εντολές Του είναι οι καθημερινές συνταγές της Αγάπης.

Μὴ θέλης νὰ δείχνης σὲ ὅλους μὲ λόγια τὴν ἀγάπη σου, ἀλλὰ καλύτερα ζήτει ἀπὸ τὸν Θεὸν νὰ τοὺς τὴν φανερώση Έκεῖνος μὲ τρόπο μυστικό!
Διαφορετικὰ δὲν θὰ σοῦ ἐπαρκέση ὁ χρόνος καὶ γιὰ συνομιλίες καὶ γιὰ κατάνυξι!

Ἅγιος Ἰωάννης ὁ Σιναΐτης

Αγαπημένη μου Αθήνα,
Ευχαριστούμε που μας φιλοξενείς τόσα χρόνια και μας κάνεις μετόχους της Ζωής των Αγίων σου!
Αθήνα του Αγίου Νεκταρίου!
Eκεί στο Αρεταίειο είναι ακόμα το κρεββάτι που άφησε η Αγιασμένη ψυχή του Αγίου Νεκταρίου το πονεμένο σώμα...

Ένα τρένο ταξίδευε. Όλοι οι επιβάτες είχαν πάει για να κοιμηθούν. Ένας μόνο βημάτιζε μέσα στο βαγόνι, κρατώντας στην αγκαλιά του ένα παιδί που έκλαιγε. Το χάιδευε, του μιλούσε τρυφερά και προσπαθούσε να το ησυχάσει, αλλά άδικα. Ένας άνδρας μπορεί να κατορθώσει πολλά, αλλά είναι ανίκανος σε μερικά πράγματα και μάλιστα όταν πρόκειται να αποκοιμίσει ένα παιδί που κλαίει.

Ἐξῆλθεν ὁ σπείρων τοῦ σπεῖραι τὸν σπόρον αὐτοῦ. καὶ ἐν τῷ σπείρειν αὐτὸν ὃ μὲν ἔπεσε παρὰ τὴν ὁδόν, καὶ κατεπατήθη, καὶ τὰ πετεινὰ τοῦ οὐρανοῦ κατέφαγεν αὐτό· καὶ ἕτερον ἔπεσεν ἐπὶ τὴν πέτραν, καὶ φυὲν ἐξηράνθη διὰ τὸ μὴ ἔχειν ἰκμάδα· καὶ ἕτερον ἔπεσεν ἐν μέσῳ τῶν ἀκανθῶν, καὶ συμφυεῖσαι αἱ ἄκανθαι ἀπέπνιξαν αὐτό. Καὶ ἕτερον ἔπεσεν εἰς τὴν γῆν τὴν ἀγαθήν, καὶ φυὲν ἐποίησε καρπὸν ἑκατονταπλασίονα. ταῦτα λέγων ἐφώνει·

Ο Χριστός δέχεται τα εκατό, δέχεται και τα τριάντα, δέχεται και τα πέντα που θα του δώσεις. Αν δεν μπορείς να τον θυμηθείς χίλιες φορές, εκατό φορές, πενήντα φορές την ημέρα, θυμήσου τον δέκα φορές και πες του με αγάπη: Χριστέ μου! Όχι να τον παρακαλέσεις για την φτώχεια σου, για τη μάννα σου, για την αρρώστια σου, για την επιτυχία σου.
Όχι. Να τον παρακαλέσεις να μπεί στην καρδιά σου.