«Ἂν δὲν θεραπεύτηκες ἀκόμα δὲ σημαίνει πὼς ὁ Θεὸς δὲν ἄκουσε τὶς προσευχὲς ποὺ γίνονται γιὰ σένα, ἀλλὰ πὼς δὲ θεραπεύει ἀμέσως μερικοὺς ἀνθρώπους, γιὰ νὰ ὠφεληθοῦν περισσότερο!
Μὲ τὰ πρόσκαιρα βάσανα ὁ ἁμαρτωλὸς ἄνθρωπος ἀπαλλάσσεται ἀπὸ τὰ αἰώνια βάσανα καὶ ταυτόχρονα κερδίζει τὴ σωτηρία του, γίνεται κληρονόμος τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν!

Οἱ πειρασμοὶ παραχωροῦνται γιὰ νὰ φανερωθοῦν τὰ κρυμμένα πάθη, νὰ καταπολεμηθοῦν κι ἔτσι νὰ θεραπευθεῖ ἡ ψυχή. Εἶναι καὶ αὐτοὶ δεῖγμα τοῦ θείου ἐλέους!
Γι’ αὐτὸ ἄφησε μὲ ἐμπιστοσύνη τὸν ἑαυτό σου στὰ χέρια τοῦ Θεοῦ καὶ ζήτησε τὴ βοήθειά Του, ὥστε νὰ σὲ δυναμώσει στὸν ἀγώνα σου!
Ἡ ἐλπίδα στὸ Θεὸ δὲν ὁδηγεῖ ποτὲ στὴν ἀπελπισία. Οἱ πειρασμοὶ φέρνουν ταπεινοφροσύνη. Ὁ Θεὸς ξέρει τὴν ἀντοχὴ τοῦ καθενός μας καὶ παραχωρεῖ τοὺς πειρασμοὺς κατὰ τὸ μέτρο τῶν δυνάμεών μας!

Και αν εγώ κουράζομαι στην προσευχή μου, στην παράστασή μου ενώπιον του Θεού, και αν εγώ αγνοώ τον Θεό, και αν νυστάζω ή δεν καταλαβαίνω ή μου φεύγουν τα λόγια της προσευχής ή ζώ μέσα σε χίλια σκοτάδια, είμαι βέβαιος ότι μέσα στην άγνοιά μου, στην αορασία μου, σε αυτό το σκότος μου είναι παρών ο Θεός.
Ο Θεός με ακούει, ο Θεός με βλέπει, ο Θεός παρίσταται. Ας μη θέλω εγώ να Τον απολαμβάνω. Ας θέλω -να το πούμε έτσι- να με απολαμβάνει ο Θεός. Ας θέλω να με χαίρεται ο Θεός.

Ἐλθὼν Ἰωσὴφ ὁ ἀπὸ Ἁριμαθαίας, εὐσχήμων βουλευτής, ὃς καὶ αὐτὸς ἦν προσδεχόμενος τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ, τολμήσας εἰσῆλθε πρὸς Πιλᾶτον καὶ ᾐτήσατο τὸ σῶμα τοῦ Ἰησοῦ. Ὁ δὲ Πιλᾶτος ἐθαύμασεν εἰ ἤδη τέθνηκε, καὶ προσκαλεσάμενος τὸν κεντυρίωνα ἐπηρώτησεν αὐτὸν εἰ πάλαι ἀπέθανε· καὶ γνοὺς ἀπὸ τοῦ κεντυρίωνος ἐδωρήσατο τὸ σῶμα τῷ Ἰωσήφ.

Πολλές φορές νομίζουμε ότι αυτό που ζητάμε από τον Θεό είναι καλό, ενώ δεν είναι. Ο Θεός όμως, ο Οποίος είναι φύσει αγαθός, γνωρίζει τί χρειάζεται για τον καθέναν. Γι’ αυτό να λέμε: «Θεέ μου, ο λογισμός μου λέει ότι αυτό θα με βοηθήση. Αλλά Εσύ γνωρίζεις καλύτερα τί συμφέρει στην ψυχή μου. “Γενηθήτω το θέλημά σου». Οπότε, όταν με την καρδιά μας πούμε: «γενηθήτω το θέλημά σου», θα γίνει το θέλημα του Θεού, που τελικά θα είναι για το συμφέρον της ζωής μας.

Αγίου Παϊσίου Αγιορείτου

«Ό Ίώβ πόνεσε όσο ίσως κανένας άλλος. Ό Θεός έπέτρεψε νά πονέσει, άλλά γιά νά φανεί ή άρετή του!
"Θεέ μου, άκουγα γιά Σένα, Σέ πίστευα καί Σέ δόξαζα, τώρα όμως Σέ είδα!", είπε μέσα στόν πόνο του ό Ίώβ.
Μέ τόν πόνο ξεθεμελιώνεται μέσα στήν ψυχή κάθε ρίζα έγωϊστική, σκληρή• φεύγουν αύτά, καί μένει ό άνθρωπος...

Γράφει γιὰ τὴν μητέρα του Μόνικα ὁ ἱερὸς Αὐγουστίνος στὶς «Ἐξομολογήσεις» του:
«Ἡ μητέρα μου δὲν ἀγαποῦσε τὸ Θεὸ ἀπὸ ὑπακοὴ στοὺς γονεῖς της, μᾶλλον ὑπάκουε σ’ αὐτοὺς ἀπὸ ἀγάπη σ’ Ἐκεῖνον». «Ὁ Θεὸς τὴν εἶχε στολίσει μὲ ἐξωτερική, πιὸ πολὺ ἐσωτερικὴ ὀμορφιά, αὐτὴ πού τῆς ἔδινε τὴ χάρη ζωντανῆς μαρτυρίας τῆς ἀλήθειάς του…»
«Παντρεύτηκε τὸν εἰδωλολάτρη πατέρα μου, ἄνθρωπο ὀξύθυμο μὰ ἀγαθό, τοῦ ἀφοσιώθηκε σὰν στὸ Χριστό…

Ξέρεις μήπως, παιδί μου, γιατί κλείνουν τα σύννεφα τότε που τα χωράφια είναι διψασμένα και ανοίγουν τότε που η βροχή δεν χρειάζεται;
Γιατί η φύση σάστισε από το έγκλημα των ανθρώπων και απαρνήθηκε την ευταξία της.

Την Παρασκευή 29 Απριλίου 2022 με τις ευλογίες του Σεβασμιωτάτου ποιμενάρχου μας Φωκίδος κ. Θεοκτίστου η γυναικεία αδελφότητα με την προεστώσα καθηγουμένη Φιλοθέη μοναχή και τη συνοδεία της εόρτασε το πρώτο από τα δύο πανηγύρια της την ημέρα της Ζωοδόχου Πηγής.

Την Πέμπτη 28 Απριλίου στις 6:00μ.μ. τελέστηκε ο Πανηγυρικός Εσπερινός μετ' αρτοκλασίας και την Παρασκευή στις 7:30π.μ. η Πανηγυρική Θεία Λειτουργία.

Με επισκεύφθηκαν στο κελλί μου σήμερα μερικά πνευματικοπαίδια και ψάλαμε μαζί το «Χριστός Ανέστη». Τους ευχήθηκα: «Εύχομαι η Ανάσταση του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού ν’ αναστήσει μέσα στις ψυχές μας κάθε ευγενές και ωραίο συναίσθημα. Να μας οδηγήσει όλους προς αγιοσύνη και να νικήσει τον παλαιόν άνθρωπον...