Στα χρόνια της βασιλείας του Νικηφόρου Γ΄ του Βοτανειάτη (1078-1081), ησύχαζε στο Άγιον Όρος, στην τοποθεσία Δάφνη, ο μοναχός Ευθύμιος με την συνοδεία του. Ύστερα όμως από επιδρομή των Σαρακηνών, αναγκάστηκαν να φύγουν και να εγκατασταθούν στη θέση που βρίσκεται σήμερα η μονή Δοχειαρίου. Αυτοί έχτισαν εκεί τη μονή...

~ Ή Ευαγγελία Γ., ετών 28, κάτοικος Βάνιας Τρικάλων, στις 6 Αυγούστου το απόγευμα, έπαθε τα εξής:
Ή Ευαγγελία από τα μικρά της χρόνια είχε μία άστατη ζωή. Έκανε την ζωή της μη έχοντας καμία σχέση με τον Θεό και την Εκκλησία, και τελευταία συζούσε παράνομα με έναν παντρεμένο, τον Ν.Κ. 54 ετών, πού είχε αφήσει την γυναίκα του…
Ό Θεός όμως περίμενε την μετάνοιά της…

Η ελπίδα στο Θεό δεν οδηγεί ποτέ στην απελπισία. Οι πειρασμοί φέρνουν ταπεινοφροσύνη. Ο Θεός ξέρει την αντοχή του καθενός μας και παραχωρεί τους πειρασμούς κατά το μέτρο των δυνάμεών μας. Να φροντίζουμε όμως κι εμείς να είμαστε άγρυπνοι και προσεκτικοί, για να μη βάλουμε μόνοι μας τον εαυτό μας σε πειρασμό...

Ὁ Μιχαὴλ εἶναι ὁ πιὸ ἔνδοξος καὶ λαμπρὸς ταξιάρχης τῶν ἀσωμάτων Δυνάμεων.
Πολλὲς εἶναι οἱ ἐπεμβάσεις καὶ οἱ εὐεργεσίες του τόσο στὴν Παλαιὰ Διαθήκη, ὅσο καὶ στὴ Καινὴ Διαθήκη.
Ὁ Ἀρχάγγελος Μιχαὴλ ἐμφανίστηκε στὸν Πατριάρχη Ἀβραὰμ κατὰ τὴ θυσία τοῦ Ἰσαάκ...

Ήταν μία κοπέλα, μου τηλεφώνησε προχθές και μου λέει ότι πέρσι ήταν κατάκοιτη. Ούτε από δω γυρνούσε ούτε από κει, είχε πάθει εγκεφαλικό. Αλλά την ευχούλα δεν την άφηνε «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με» και «Υπεραγία Θεοτόκε βοήθει μοι», στο κεφάλι δεν είχε πάθει τίποτε.
Και λοιπόν μετά παρουσιάστηκε η Παναγία τόσο λαμπρή, τόσο όμορφη, τόσο ωραία, πού ήταν ένα ανάστημα που δεν μπορεί να το φανταστεί κανείς...

Είναι πολλοί εκείνοι πού εναγωνίως αναζητούν κάποιον σύγχρονο Γέροντα γιά νά τού αναθέσουν τή λύση τών προβλημάτων τους. Θέλουν νά συναντήσουν ένα νέο Γέροντα Παΐσιο, πού θα έχει γενική καί απέραντη αγάπη, άνωθεν σοφία, αγιότητα βίου καί θεοπειθή προσευχή, μέ τήν οποία θά κάνει θαύματα. Τηλεφωνούν σε γνωστούς τους κληρικούς, γιά νά πληροφορηθούν σχετικά καί στεναχωρούνται πού δέν είχαν τήν τύχη νά γνωρίσουν τό Γέροντα Παΐσιο όσο ζούσε.

Αν μου πει ένας – κάποιος, πως δεν έχει μείνει ούτε ένα βράδυ ξάγρυπνος κατακλυζόμενος από αγχωτικές και αγωνιώδεις σκέψεις, θα δυσκολευτώ να τον πιστέψω. Τα τελευταία χρόνια ζούμε, θαρρείς, ένα θρίλερ, μια υπεραγωνιώδη ταινία που επιφυλάσσει για όλους μας δυσάρεστες εκπλήξεις. Ωστόσο δεν μπορεί η ζωή μας να είναι γεμάτη στρες και αγωνίες κι οι νύχτες μας άγρυπνες...

Δεν θα κουραστώ να ομολογώ την ολιγοπιστία και τον ορθολογισμό μου, επειδή αυτό η εντιμότητα, επιβάλλει…
Λοιπόν, με τον Αρχάγγελο Μιχαήλ, κανένα «πάρε δώσε», ποτέ μου -μέχρι πριν λίγα χρόνια- δεν είχα.
Σύμφωνοι...

Η μοναχή Πορφυρία, η επί δεκαετίας (1997-2007) πρώην οδηγός TAXI σε Αθήνα και Πειραιά μας αναφέρει: «Ἡ βάρδια μου εἶναι νυκτερινή, ἡ ὥρα ἕντεκα τό βράδυ. Ἀνέβαινα τήν ὁδό Πειραιῶς, πρός Ὀμόνοια. Μέσα στό ταξί, ὡς συνήθως, μιλοῦσα μέ τόν γλυκύ μου Ἰησοῦ. Αὐθόρμητα εἶπα μέσα μου στό Χριστό μου: