Νά ἀγαπᾶς χωρίς νά σέ ἀγαποῦν...
Νά ὑπηρετεῖς χωρίς νά σέ ἐκτιμοῦν…
Νά δίνεις χωρίς νά σέ εὐχαριστοῦν...
Νά θυσιάζεσαι χωρίς νά σέ ἀναγνωρίζουν...
Νά συγχωρεῖς χωρίς νά σέ συγχωροῦν...
Νά στηρίζεις αὐτόν πού σέ ἀπέρριψε...
Νά μένεις ἤρεμος ὅταν ἀδικεῖσαι...
Νά πιστεύεις παρόλο πού δέν μπορεῖς
νά Τόν δεῖς πρόσωπο μέ πρόσωπο...
Πάλεψε, ψυχή, νά λάβεις αὐτή τή Χάρη!!!

Δεκαπέντε χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από την κοίμηση του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κυρού Χριστοδούλου Α΄. Ήταν το ξημέρωμα της Δευτέρας της 28ης Ιανουαρίου 2008 όταν η καρδιά του μεγαλόψυχου αυτού Ιεράρχη έπαψε να χτυπά.

Καὶ ἐξελθὼν ἐκεῖθεν ὁ Ἰησοῦς ἀνεχώρησεν εἰς τὰ μέρη Τύρου καὶ Σιδῶνος. Καὶ ἰδοὺ γυνὴ Χαναναία ἀπὸ τῶν ὁρίων ἐκείνων ἐξελθοῦσα ἐκραύγασεν αὐτῷ λέγουσα· Ἐλέησόν με, Κύριε, υἱὲ Δαυῒδ· ἡ θυγάτηρ μου κακῶς δαιμονίζεται. Ὁ δὲ οὐκ ἀπεκρίθη αὐτῇ λόγον. Καὶ προσελθόντες οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἠρώτουν αὐτὸν λέγοντες· Ἀπόλυσον αὐτήν, ὅτι κράζει ὄπισθεν ἡμῶν. Ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν·

Υπήρχε κάποιος χρυσοχόος πολύ ευφυής και άριστος τεχνίτης, προς τον οποίο ήλθε κάποιος πατρίκιος, δηλαδή ευγενής, και παράγγειλε να του κατασκευάσει ένα σταυρό με πολύτιμους λίθους, για να τον προσφέρει στον ναό.
Αφού έλαβε, λοιπόν, χρυσάφι αντί για χρήματα, σκέφτηκε και είπε στον εαυτό του ότι, αφού ο άρχοντας προσφέρει τόσα χρήματα στον ναό...

O πόνος είναι ευλογία για τον άνθρωπο. Χωρίς πόνο - σταύρωση δε θα υπήρχε ανάσταση - ανάληψη.
Η ασθένεια και η θλίψη είναι το κατ' εξοχήν φάρμακο της πρόνοιας του Θεού για να τον φέρει τον άνθρωπο κοντά Του και να αυξήσει την αρετή του.

«Ὅταν ἡ ψυχή μας εἶναι ἁγιασμένη, ἀκτινοβολεῖ τό καλό», λέει ὁ Ἅγιος Πορφύριος. Γι' αὐτό πρέπει νά βροῦμε καί τόν τρόπο νά καθαρίσουμε τό βάθος τοῦ ἑαυτοῦ μας ἀπό κάθε κακία. Ὁ ἄνθρωπος πού εἶναι ἁγιασμένος καί καθαρός, στέλνει σιωπηλά τήν ἀγάπη του σέ ὅλους. Βέβαια, αὐτό στήν ἀρχή εἶναι λίγο δύσκολο», λέει ὁ Ἅγιος Πορφύριος. «Στήν ἀρχή καί ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἔλεγε μέ πόνο: «Οὐ γάρ ὅ θέλω ποιῶ ἀγαθόν, ἀλλ' ὁ οὐ θέλων κακόν, τοῦτο πράσσω»[1]. Καί στήν συνέχεια ἔλεγε: «βλέπω ἕτερον νόμον ἐν τοῖς μέλεσί μου ἀντιστρατευόμενον τῷ νόμῳ τοῦ νοός μου...

Η συγκλονιστική συνεργασία του σκηνώματος του οσίου Βησσαρίωνα με ιατροδικαστή! Το κείμενο είναι σημείωμα (αντί προλόγου), του Αρχιμανδρίτη Δαμασκηνού Θ. Ζαχαράκη (†2017), Ηγουμένου Ιεράς Μονής Αγάθωνος, στο βιβλίο του το “Ευαγγέλιο του Γέροντα Βησσαρίωνα”, έκδοση Ιεράς Μονής Αγάθωνος.
Φίλε αναγνώστη την 3ην Μαρτίου του έτους 2006, έγινε ή Ανακομιδή του ιερού Σκηνώματος του Γέροντος Βησσαρίωνος...

Καὶ εἰσελθὼν διήρχετο τὴν Ἰεριχώ· καὶ ἰδοὺ ἀνὴρ ὀνόματι καλούμενος Ζακχαῖος, καὶ αὐτὸς ἦν ἀρχιτελώνης, καὶ οὗτος ἦν πλούσιος, καὶ ἐζήτει ἰδεῖν τὸν Ἰησοῦν τίς ἐστι, καὶ οὐκ ἠδύνατο ἀπὸ τοῦ ὄχλου, ὅτι τῇ ἡλικίᾳ μικρὸς ἦν. Καὶ προδραμὼν ἔμπροσθεν ἀνέβη ἐπὶ συκομορέαν, ἵνα ἴδῃ αὐτόν, ὅτι δι’ ἐκείνης ἤμελλε διέρχεσθαι. Καὶ ὡς ἦλθεν ἐπὶ τὸν τόπον, ἀναβλέψας ὁ Ἰησοῦς εἶδεν αὐτόν καὶ εἶπεν πρὸς αὐτόν·

Ὁ καλός Θεός συνδέει πάντα τίς θλίψεις μέ τίς παρηγοριές!
Βρίσκει ἡ θλίψη κάθε δίκαιο καί εὐσεβή ἐξ αἰτίας τῶν προβλημάτων τῆς ζωῆς. Γιατί ἐκεῖνος πού ἀποφεύγει τήν πλατιά καί εὐρύχωρη ὁδό καί βαδίζει τή στενή καί γεμάτη δυσκολίες, περνάει συχνά δοκιμασίες!
Ἄς μήν λιποψυχοῦμε γιά τίς θλίψεις κι ἄς μήν γίνουμε πονηροί δούλοι, πού δοξολογοῦν τόν Κύριό τους, ὅταν τούς εὐεργετεῖ, ἀλλά δέν Τόν πλησιάζουν, ὅταν τούς τιμωρεῖ, μολονότι πολλές φορές ὁ πόνος εἶναι καλύτερος ἀπ’ τήν ὑγεία, ἡ ὑπομονή στίς θλίψεις ἀπ’ τήν ἔλλειψη τῶν θλίψεων!