Τι είναι η Κατασκήνωση της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών;
Τόπος όμορφος, χρόνος συναρπαστικός!
Μέρες χαράς στην αγκαλιά του Χριστού!
Μέρες ανεμελιάς και παιχνιδιού!

Τη Δευτέρα 16 Μαΐου 2022 στο ναό μας τελέστηκε ο Αγιασμός και η έναρξη του Επιμορφωτικού Προγράμματος της τοπικής αγιολογίας της Αθήνας που φέρει τον τίτλο: «Οι Άγιοι των Αθηνών: Πρόσωπα και πολιτιστικά μνημεία της εκκλησιαστικής ιστορίας της Αθήνας και τα μηνύματα τους στη σύγχρονη κοινωνία» το οποίο σχεδιάστηκε και υλοποιείται από το Ίδρυμα Ποιμαντικής Επιμορφώσεως της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών.

Την Κυριακή 15 Μαΐου 2022 μετά τη Θεία Λειτουργία τελέστηκε Δοξολογία χοροστατούντος του Θεοφιλεστάτου Επισκόπου Ρωγών κ. Φιλοθέου και αμέσως μετά ο Σύλλογος Θρακιωτών εόρτασε στον αύλειο χώρο του Αγίου Ελευθερίου οδού Αχαρνών την επέτειο των 102 χρόνων από την απελευθέρωση της Θράκης.

«Μη φοβάσαι αδελφέ μου, να μείνεις μοναχός με τον εαυτό σου!
Μην καταγίνεσαι ολοένα με χίλια πράγματα, για να τον ξεχάσεις!
Γιατί όποιος έχασε τον εαυτό του, κάθεται με ίσκιους και με φαντάσματα μέσα στην έρημο του θανάτου.
Αγάπησε τον Χριστό και το Ευαγγέλιο, περισσότερο απο τις πεθαμένες σοφίες των ανθρώπων, περισσότερο από κάθε τιμή και δόξα ετούτου του κόσμου!
Και μονάχα τότε, θα χαίρεσαι σε κάθε ώρα της ζωής σου.

Κάποιος υπέβαλλε στον διάσημο Νεύτωνα, την εξής ερώτηση:
– Το ανθρώπινο σώμα μεταβάλλεται σε σκόνη. Εάν πραγματικά υπάρχει ανάσταση των νεκρών, ποιός θα την μαζέψει, για να δώσει στις ψυχές νέα σώματα;
Ο Νεύτωνας δεν απάντησε. Πήρε μια χούφτα ρινισμάτων σιδήρου, την ανακάτεψε με ψιλή άμμο και ρώτησε:

Μη διαμαρτύρεσαι λέγοντας: Πού είσαι Θεέ μου; Προσεύχομαι και δεν μου αποκάλυψες ποτέ τον εαυτό σου, δεν μου έδωσες ούτε μία χαρά, δεν μου πραγματοποίησες κανένα από τα όνειρά μου. Σου ζητάω υγεία, μου δίνεις αρρώστια. Σου ζητάω βοήθεια, μου δίνεις θάνατο. Σου ζητάω αρετή, μου δίνεις πόνο. Τι Θεός είσαι;
Όχι! Μη σκεφθείς ποτέ έτσι. Ο Θεός ξέρει πότε η καρδιά σου θα είναι χωρητική. Εάν ακόμη δεν πήρες κάτι, σημαίνει ότι δεν χωράει η καρδιά σου. Η καρδιά σου είναι στουμπωμένη, όπως όταν βάζεις πολλά πράγματα μαζί...

Αίσθανόμεθα, πολλές φορές, μόνοι. Άποξενωμένοι. Περιφρονημένοι. Άν θέλετε, στά άζήτητα καί στό περιθώριο. Καί νομίζομε πῶς δέν έχομε καμμία άξία. Καί πιστεύομε πῶς κανένας δέν μᾶς θέλει. Κανένας δέν μᾶς άγαπᾶ. Καί κανένας δέν νοιάζεται καί δέν φροντίζει γιά μᾶς!
Τότε, άδελφοί μου, άς άνοιγόμαστε στόν Χριστό καί στήν Παναγία καί στούς Άγίους καί στούς Άγγέλους!
Κι άς τούς μιλᾶμε!

Ὅσες φορές σᾶς προσβάλλει ὁ ἐχθρὸς (διάβολος) εἴτε μὲ κάποιο πάθος εἴτε μὲ μελαγχολία, μὲ τὴν ἀμέλεια, τὴν ἀπελπισία, ἁρπάξτε ἀμέσως τὸ ὅπλο τῆς προσευχῆς, καὶ θὰ δεῖτε πόσο γρήγορα ἐξαφανίζεται καὶ δὲ μένει οὔτε ἴχνος τῆς παρουσίας του.
Ὅταν σᾶς πολεμάει ὁ ἐχθρὸς νὰ ζητᾶτε τὴ βοήθεια τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, τοῦ φύλακα Ἄγγελου τῆς ψυχῆς σας καὶ ὅλων τῶν Ἀγγέλων καὶ τῶν Ἁγίων.

Όταν άρχίζαμε τήν χριστιανική μας ζωή, ήμασταν γεμάτοι άπό ένθουσιασμό!
Άλλοίμονο, έάν δέν είχαμε ένθουσιασμό∙ θά μοιάζαμε μέ μιά μηχανή ξεθυμασμένη, μέ ένα ρολόγι ξεκουρδισμένο καί δέν θά βγαίναμε πουθενά...
Είχαμε λοιπόν τόν ένθουσιασμό μας, μᾶς βοηθούσαν καί ή Χάρις τού Θεοῦ, ό πνευματικός μας, τά χριστιανικά βιβλία, καί έτσι προχωρούσαμε...
Σιγά σιγά άρχισαν οί δυσκολίες, οί άποτυχίες, οί ύποχωρήσεις, οί άμαρτίες...