Όποιος αγαπά τον Κύριο, σκέφτεται πάντα Εκείνον και η θύμηση του Θεού γεννάει την προσευχή. Αν δεν θυμάσαι τον Κύριο, τότε και δεν θα προσεύχεσαι· και χωρίς την προσευχή, δεν θα παραμείνη η ψυχή στην αγάπη του Θεού, γιατί η χάρη του Αγίου Πνεύματος έρχεται με την προσευχή.

α) Η αμαρτία
Όταν ο Θεός δημιούργησε τον κόσμο και τον άνθρωπο, τα έκαμε όλα καλά λίαν. Από πού λοιπόν προέρχονται οι ασθένειες και οι σωματικές αναπηρίες; Ποια είναι η αιτία που ο άνθρωπος πολύ συχνά είναι άρρωστος;

Tο βίντεο που ακολουθεί ξεχειλίζει από την αγάπη του ταπεινού, αγνού, ευλογημένου γέροντα, για το πρόσωπο του Χριστού μας.

Μερικές μέρες από την αναχώρηση τους. Κυριακή της Ορθοδοξίας άφησαν πίσω το μεθόριο παραδείσου και κολάσεως επιστρέφοντας στην πατρίδα τους. Δύο γιατροί, νέοι, Έλληνες εκ Κρήτης, με τον ρομαντισμό της άγνοιας για τα της ιεραποστολής. Προσγειώθηκαν στην γη όπου τα πάντα μοιάζουν αδύνατα. Είκοσι μέρες παρουσίας στη Νότιο Μαδαγασκάρη, με επισκέψεις σε δεκάδες χωριά, διανομή χιλιάδων σάκων με ανθρωπιστική βοήθεια, μερόνυχτα εξετάσεων και διαγνώσεων ανθρώπων που για πρώτη φορά αντίκριζαν στηθοσκόπιο, γλωσσοπίεστρο, θερμόμετρο. Μέρα με τη μέρα είδα τα μάτια τους να αλλάζουν. Να φεύγει η χαρά του ταξιδιού και να στέφονται με το βάρος της διακονίας.

Θέλουμε να κοινωνήσουμε τον Χριστό αλλά η ζωή και οι πράξεις μας δεν αναβλύζουν Χριστό αλλά υποκρισία.
Θέλουμε να κοινωνήσουμε τον Χριστό με λάβαρα, σπαθιά, επίθεση σε Ιερείς, στην Ιερά Σύνοδο και αδιαφορία στον συνάνθρωπο. Θέλουμε όμως να κοινωνήσουμε. Βλέπουμε τη Θεία Κοινωνία ως εξάσκηση θρησκευτικού δικαιώματος.

Από την ρίζα της φιλαυτίας, την οποία έχουμε αναφέρει πολλές φορές, δηλαδή από την αγάπη και την τιμή που έχουμε για τον εαυτό μας, προέρχεται μία άλλη κακία που μας προξενεί πάρα πολύ μεγάλη ζημία· αυτή είναι η αυθάδης κρίση και κατάκριση που κάνομε σε βάρος του πλησίον μας. Από την κατάκριση αυτή φθάνουμε στο σημείο να εξευτελίζουμε τους αδελφούς, να τους καταφρονούμε...

Όταν ήμουν μικρός, ο παπάς που με βάπτισε, μου είχε διηγηθεί το εξής περιστατικό, το οποίο και καταγράφω:«Μια φορά, παιδάκι μου, ένα πρωινό, πήγα στον ναό μου που εφημέρευα.
Ήταν χειμώνας κι έκανε πολύ κρύο. Ήμουν μόνος, χωρίς τον καντηλανάφτη, τον κυρ-Κώστα, που ήταν τότε άρρωστος.Έχοντας τα κλειδιά, άνοιξα και σκέφτηκα ν’ ανάψω τα καντήλια.

~ Θέλεις να σώσεις την ψυχή σου και να κερδίσεις την αιώνια ζωή; Αποφάσισε από τώρα ν’αλλάξεις πορεία.
Υπερνίκησε την τεμπελιά σου, κάνε το σημείο του σταυρού και πες με θέρμη και πίστη: «Εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Ἀμήν».

Αγαπητοί μου τοίχοι, σεβαστά στασίδια και καρέκλες
Εδώ και εκατοντάδες ή δεκάδες ή μερικά χρόνια, όλοι ακούσατε, κατά την διάρκεια της Θείας Λειτουργίας, τον λόγο του Ευαγγελίου, τις Εκτενείς δεήσεις, τις προσευχές και τις εκφωνήσεις, τα κηρύγματα. Συγκλονιστήκατε στο άκουσμα του "Τρισάγιου Ύμνου", κλίνατε τα κεφάλια σας στον "Χερουβεικό Ύμνο",...