Ὁ καλός Θεός συνδέει πάντα τίς θλίψεις μέ τίς παρηγοριές!

Βρίσκει ἡ θλίψη κάθε δίκαιο καί εὐσεβή ἐξ αἰτίας τῶν προβλημάτων τῆς ζωῆς. Γιατί ἐκεῖνος πού ἀποφεύγει τήν πλατιά καί εὐρύχωρη ὁδό καί βαδίζει τή στενή καί γεμάτη δυσκολίες, περνάει συχνά δοκιμασίες!

Ἄς μήν λιποψυχοῦμε γιά τίς θλίψεις κι ἄς μήν γίνουμε πονηροί δούλοι, πού δοξολογοῦν τόν Κύριό τους, ὅταν τούς εὐεργετεῖ, ἀλλά δέν Τόν πλησιάζουν, ὅταν τούς τιμωρεῖ, μολονότι πολλές φορές ὁ πόνος εἶναι καλύτερος ἀπ’ τήν ὑγεία, ἡ ὑπομονή στίς θλίψεις ἀπ’ τήν ἔλλειψη τῶν θλίψεων!

Ἡ θλίψη ἡ δική μου εἶναι φάρμακο σωτηρίας. Ὅσο περισσότερο ὑποφέρω, τόσο περισσότερο πλησιάζω τόν Θεό. Ἡ συμφορά μέ δένει περισσότερο μέ τόν Θεό!

Ὑπόμεινε τίς θλίψεις, γιατί μέσα σ’ αὐτές φυτρώνουν οἱ ἀρετές!