Πρέπει και εμείς να στοχασθούμε, τι είναι το σώμα και τι είναι η ψυχή.
Το σώμα είναι χώμα, λάσπη και αύριον θε ναν' το φάνε τα σκουλήκια και ανάγκη είναι η ψυχή να χαίρεται πάντοτε εις τον Παράδεισον ανισως και κάμη καλά ή να καιίεται πάντοτε εις την Κόλασιν ανισως και κάμη κακά.

Τούτο το σώμα οπού βλέπομεν, αδελφοί μου, είναι δεν είναι άνθρωπος, αλλά είναι ωσάν ένα φόρεμα της ψυχής.
Η ψυχή είναι άνθρωπος, η ψυχή είναι όπου βλέπει, ακούει, ομιλεί, πιάνει, περιπατεί, μανθάνει γράμματα, τέχνες, επιστήμες, η ψυχή είναι όπου δίνει ζωή εις το σώμα και δεν τ' αφήνει να βρομίσει και, καθώς έβγη η ψυχή, βλέπετε φανερά και ευθύς βρωμά και σκουληκιαζει το σώμα, διατί δεν είναι άνθρωπος.

Το κορμί και τα μάτια του, μα δεν βλέπει, έχει τα αυτιά του, μα δεν ακούει, έχει το στόμα του, μα δεν ομιλεί, έχει τα χέρια του, μα δεν πιάνει, έχει τα ποδάρια του, μα δεν περιπατεί. Ίσια είναι η πέτρα, ίσια και το σώμα χωρίς ψυχήν.

Τούτο σας λέγω και σας παραγγέλω, καν ο ουρανός να κατέβει κάτω, καν η γη να ανέβει επάνω, καν όλος ο κόσμος να χαλάσει, καθώς μέλλει να χαλάσει, σήμερον, αύριον, να μη σας μέλη τι έχει να κάμη ο Θεός. Το κορμί σας ας το καύσουν, άς το τηγανίσουν, τα πράγματά σας ας σας τα πάρουν, μη σας μέλει, δώσατε τα, δεν είναι ιδικά σας.

Ψυχή και Χριστός σας χρειάζονται. Αυτά τα δύο όλος ο κόσμος να πέσει, δεν ημπορεί να σας τα πάρει, εκτός και τα δώσετε με το θέλημα σας. Αυτά τα δύο να τα φυλάγετε, να μην τα χαλάσετε.

Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός

https://agiosgeorgiosavras.blogspot.com/