Όλοι οι άνθρωποι από τα νεανικά τους χρόνια κάνουν σχέδια για το μέλλον τους. Θέλουν να έχουν παντού επιτυχίες: στις σπουδές, στο επάγγελμα, την οικογένεια, στα οικονομικά, εργασιακά και άλλα τους θέματα. Ακόμη και στα παιδικά παιχνίδια δεν έχουν μάθει να χάνουν. Όμως τις περισσότερες φορές αλλιώς έρχονται τα πράγματα. Όλοι μας στο δρόμο της ζωής μας αντικρίσαμε συχνά αποτυχίες, και κάποτε μεγάλες. Και αισθανόμαστε αποτυχημένοι• αποτυχημένοι στις σχέσεις μας, στα όνειρα μας. Κι όταν πάνω σ' όλα αυτά έρχονται να προστεθούν κι άλλες αποτυχίες, αρρώστιες, διαζύγια, θάνατοι, τότε η κατάσταση γίνεται αφόρητη.

Κι όταν μάλιστα αισθανόμαστε ότι δεν φταίμε εμείς για τις αποτυχίες που συναντούμε, τότε οι αποτυχίες φαίνονται ακόμη πιο δυσβάστακτες. Κι ένα «γιατί» βγαίνει εκρηκτικά μέσα από τα βάθη της καρδιάς μας.
Γιατί, Θεέ μου, χωρίς να φταίω, επέτρεψες σε μένα τέτοιες αποτυχίες;
Το πρώτο που πρέπει να πούμε είναι ότι τίποτε δεν επιτρέπει o Θεός τυχαία στη ζωή μας. Οι αποτυχίες έχουν κάποιο απώτερο πνευματικό σκοπό. O Θεός μάς αφήνει μέσα στις αποτυχίες μας, διότι θέλει κάτι από μaς. Θέλει να βγάλει μέσα από τη θλίψη ευλογία, μέσα από τον πόνο χαρά. Στην περίοδο αυτή μας βοηθά να καταλάβουμε τη μηδαμινότητά μας, και τη δική του παντοδυναμία. Μας πλουτίζει με τις αρετές της υπομονής, της αγάπης, της συγχωρητικότητος, της ευσπλαχνίας. Για να έλθει η άνοιξη στη ζωή μας, πρέπει να προηγηθεί ο βαρύς χειμώνας -να γεμίσουν οι δεξαμενές των βουνών με τα νερά του ουρανού, να απλώσουν ρίζες οι σπόροι, να κυοφορήσει η φύση το άνθισμα της νέας ζωής.
Να θυμηθούμε πόσο αποτυχημένος φαινόταν ο πάγκαλος Ιωσήφ μέσα στο κελλί της φυλακής της Αιγύπτου! Ανθρωπίνως όλα είχαν τελειώσει γι' αυτόν. Πόσο ραγδαία όμως άλλαξαν τα πάντα! Κι από μελλοθάνατος έγινε άντιβασιλεύς της Αιγύπτου! Δοξάστηκε όσο ελάχιστοι άνθρωποι (βλ. Γεν. λθ').

Μπορούμε επίσης να αισθανθούμε πόσο αποτυχημένες φαίνονταν οι δύο εκείνες γυναίκες που επί χρόνια δεν μπορούσαν να αποκτήσουν παιδί; Κι αυτές οι αποτυχημένες έγιναν οι πιο ευλογημένες μάνες του κόσμου. Η Ελισάβετ δηλαδή και η Άννα, που αξιώθηκαν όχι απλώς να γεννήσουν ένα παιδί, άλλα η μία γέννησε τον μεγαλύτερο άνδρα του κόσμου μέχρι τότε, τον Τίμιο Πρόδρομο, και η άλλη, η Άννα, γέννησε την υψηλότερα των ουρανών, την Υπεραγία Θεοτόκο. Μέσα όμως στα ατελείωτα χρόνια της προσμονής τους προετοίμαζαν τις ψυχές τους για να διακονήσουν στα δύο ύψιστα αυτά μυστήρια του Θεού.

Μέσα στην περίοδο λοιπόν των αποτυχιών μας μαθαίνουμε να αντέχουμε, να περιμένουμε και να αγωνιζόμαστε. Καταλαβαίνουμε ότι δεν είναι όλα εύκολα. Ωριμάζουμε, γινόμαστε πιο δυνατοί. Εκτιμούμε καλύτερα τα πράγματα. Κατανοούμε ότι οι αποτυχίες είναι επισκέψεις του Θεού για την τελείωσή μας. Λέει πολύ χαρακτηριστικά ο ιερός Χρυσόστομος: «Το συμφερόντως αποτυχείν, επιτυχείν έστι». Το να έχουμε δηλαδή αποτυχίες για το πνευματικό μας συμφέρον, αποτελεί επιτυχία. Γι' αυτό «να ευχαριστούμε τον Θεό όχι μόνο για τις επιτυχίες μας αλλά και για τις αποτυχίες μας. Διότι το να έχουμε αποτυχίες, όταν ο Θεός το επιτρέπει, δεν είναι χειρότερο από το να έχουμε επιτυχίες. Διότι εμείς δεν μπορούμε να ξέρουμε ποιο είναι το συμφέρον μας, όπως το ξέρει ο Θεός». Αυτό βέβαια είναι κάτι πολύ δύσκολο. Είναι ο δρόμος της αγιότητος. Αν τον ποθούμε αυτόν τον δρόμο και μεις, θα πρέπει να μάθουμε να δεχόμαστε αγόγγυστα και δοξολογητικά τις αποτυχίες της ζωής μας. Ζηλεύουμε κάποιες φορές τα πανύψηλα δέντρα των βουνών, αλλά δεν σκεφτόμαστε ότι για να φθάσουν αυτά σε μια τέτοια ωραιότητα τα έδερνε ο άνεμος ανελέητα επί χρόνια.

Ο Ίδιος ο Κύριος άλλωστε, μέσα στο σκοτάδι της Μεγάλης Παρασκευής φαινόταν ως ο πιο αποτυχημένος διδάσκαλος του κόσμου. Τον είχαν εγκαταλείψει οι πάντες, είχε μείνει σχεδόν μόνος του. Και πάνω στο Σταυρό νεκρός φάνταζε στους εχθρούς του ως ο πιο αποτυχημένος όλων. Όμως ακολούθησε το Σάββατο, το Μέγα Σάββατο, και ήλθε επιτέλους η μία των Σαββάτων, γλυκοχάραξε η ημέρα της Αναστάσεως. Ο θρίαμβος εκείνος είναι ο μεγαλύτερος θρίαμβος όλων των αιώνων.

Μη φοβόμαστε λοιπόν τίποτε! Στα χέρια του αναστημένου Χριστού είναι οι ζωές μας. Οι επιτυχίες μας και οι αποτυχίες μας. Δεν ξέρουμε βέβαια πότε ο Κύριος θα έλθει να δώσει λύση στις αποτυχίες μας. Είτε όμως απαντήσει αργά είτε γρήγορα, αυτό που θα πρέπει να βιώνουμε καθημερινά, είναι ότι ο Χριστός βρίσκεται διαρκώς μαζί μας. Σηκώνει μαζί μας τις δικές μας αποτυχίες και εργάζεται τον αγιασμό, τη σωτηρία και τη δόξα μας.

Περιοδικό ο «Σωτήρ», Φεβρουάριος 2012