Άλλη, μία χρονιά έφτασε στο τέλος της, τόσο γρήγορα, σαν ο ήλιος να ανέτειλε και να έδυσε μόνο μία φορά.
Η αρχή της γιορτάστηκε με τόσες πολλές προσδοκίες, με όσες θα γιορτάσουμε και την τωρινή «νέα» αρχή, που, ουσιαστικά, δεν έχει τίποτα νέο, αφού οι ζωές μας συνεχίζουν πάνω στο ίδιο -περίπου- μοτίβο.
Ωστόσο, δεν μπορούμε και να μην ευχόμαστε για κάτι, να μην ελπίζουμε σε μία αλλαγή, σε μία καλυτέρευση των όσων μας στενοχωρούν.
Ιδιαίτερα φέτος, πιεσμένοι τόσο από παντού, θέλουμε όλοι να φύγει αυτή η απαίσια χρονιά που μας ταλαιπώρησε, να έρθει μία νέα, καλύτερη.

Καλύτερη για ποιόν; Σταθήκαμε να το σκεφτούμε;
Όταν π.χ. ευχόμαστε -όπως είναι το «καυτό» θέμα του καιρού μας- να ξεπεραστεί η οικονομική κρίση της χώρας μας, δεν καθόμαστε να δώσουμε προεκτάσεις σ' αυτή την ευχή. Την παίρνουμε όλοι σαν δεδομένη. Και την ευχόμαστε όλοι: η Τρόικα, ο Υπουργός Οικονομίας και οι εργαζόμενοι.
Όμως, αν πραγματοποιηθεί η ευχή κατά την επιθυμία της Τρόικα και του Υπουργού, δεν θα πραγματοποιηθεί η ευχή των εργαζομένων. Κι αν πραγματοποιηθεί η ευχή των εργαζομένων, δεν θα ευχαριστηθούν καθόλου η Τρόικα και ο Υπουργός!

Γενικά, αν ευχηθείς χρόνια πολλά σε μία τίγρη και μία αντιλόπη ταυτόχρονα, η μία σου ευχή πολεμάει την άλλη. Για να έχει χρόνια πολλά η τίγρη, πρέπει να φάει την αντιλόπη που, έτσι, δεν θα έχει πολλά χρόνια. Για να έχει πολλά χρονιά η αντιλόπη, πρέπει να μην τη φάει η τίγρης που, χωρίς φαγητό, δεν προβλέπεται να έχει καθόλου πολλά χρόνια!

«Ό,τι επιθυμείς», «κάθε καλό», ευχόμαστε ο ένας στον άλλον. Ποιο είναι το κοινό καλό της τίγρης και της αντιλόπης; Το καλό της τίγρης είναι κακό της αντιλόπης και το καλό της αντιλόπης είναι κακό της τίγρης.

Λίγο-πολύ όλος ο κόσμος μας μοιράζεται σε τίγρεις και αντιλόπες.
Αυτός που περιμένει στη λίστα για μεταμόσχευση οργάνων και εύχεται για ένα μόσχευμα, εύχεται χρόνια πολλά στους ανθρώπους;
Αυτός που πουλάει όπλα, εύχεται για την ειρήνη στον κόσμο;
Αυτός που μισεί και ανταγωνίζεται κάποιους ανθρώπους, εύχεται «κάθε καλό» στην ανθρωπότητα;

Άρα, μήπως η ειλικρίνεια -ή, αν θέλετε, η ωμότητα- απαιτεί, σε κάθε γιορτή να ευχόμαστε «χρόνια μου πολλά», «κάθε μου καλό», «ό,τι επιθυμώ να το έχω», «να χαθούν απ' το πρόσωπο της γης οι εχθροί μου και να μείνουν μόνον οι φίλοι μου»;
Πώς τη βλέπετε την προοπτική;
Εγώ, πάντως, εύχομαι σε τίγρεις και αντιλόπες κάθε καλό. Υποκριτική ευχή, το ξέρω, αλλά... ας τα ψάξουν να τα βρουν μεταξύ τους!...

Της Νινέττας Βολουδάκη
Περιοδικό «Ενοριακή Ευλογία», Ιανουάριος 2013 – τεύχος 125