Νά θυμάσαι ότι τό τέκνον σου τό πνευματικό πού γράφεις στό πετραχήλι σου δέν τό γράφεις μέ μελάνι άνθρώπινο άλλά μέ τό Αἷμα Τοῦ Χριστοῦ καί τά δάκρυα τής προσευχής σου!

Άν τά πνευματικοπαίδια σου πονάνε,
θά πρέπει νά πονάς τό ίδιο,
άν χαίρονται νά χαίρεσαι,
άν άπογοητεύονται νά τά στηρίζεις,
άν πέφτουν νά τρέχεις νά τά σηκώνεις,
άν λυπούνται νά διώχνεις τήν λύπη τους,
άν τρέχουν έσύ νά τά κρατάς,
άν παίρνουν λάθος δρόμο
νά δείχνεις μέ τό παράδειγμά σου τόν σωστό!

Πάντα νά προσεύχεσαι γι' αύτά κάθε βράδυ,
κάθε βράδυ νά τά όνοματίζεις στήν προσευχή σου,
10 εἶναι; 100; 500; 1000;
Όσα όνόματα καί άν εἶναι, έσύ νά τά στέλνεις στόν Κύριο κάθε βράδυ!

Πρόσεχε...!
Άκόμα καί άν σέ ξεχνοῦν έσένα ή τίς συμβουλές σου, άκόμα καί άν τά βλέπεις σπάνια, πάντοτε νά τά μνημονεύεις, διότι εἶναι ένα κομμάτι άπό Τόν Χριστό τό όποίο σοῦ έχει δωρίσει, ένα παιδί Τοῦ Θεοῦ πού ψάχνει πατέρα, άδερφό, φίλο, μυσταγωγό καί άκουμπά έπάνω σου τήν ψυχή του!

† Γέροντας Νεκτάριος Βιτάλης