Ο Άγιος Γέροντας Ευμένιος Σαριδάκης, ιερέας στο Νοσοκομείο των Λοιμωδών Νόσων στο Αιγάλεω, εκοιμήθη στις 23 Μαΐου 1999, την Κυριακή των Αγίων Θεοφόρων Πατέρων, της Α’ εν Νικαία Οικουμενικής Συνόδου, στις 4:10 μ.μ.

Στίχοι.
Λεπρών και νοσούντων λοιμικώς ακέστωρ
πιστών, Ευμένιε, ποδηγέτα, ώφθης.

Ο Άγιος Πορφύριος Καυσοκαλυβίτης έλεγε για τον Γέροντα Ευμένιο: «Να πηγαίνετε να παίρνετε την ευχή του Γέροντα Ευμένιου, γιατί είναι ο κρυμμένος Άγιος των ημερών μας. Σαν τον Γέροντα Ευμένιο βρίσκει κανείς κάθε διακόσια χρόνια.»

Να αποφεύγουμε την δόξα, να αποφεύγουμε την φήμη, να αποφεύγουμε τον έπαινο του δήμου και των σοφιστών, όχι του Δήμου του ψάλτη, όταν λέμε δήμος εννοούμε του πολύ λαού, και με αυτόν τον τρόπο θα είμεθα μέσα στις εντολές του Χριστού. Όλοι οι άγιοι που γνωρίσαμε τους άρεσε να κρύβονται και μερικοί μάλιστα για να μην αποκτήσουν φήμη έκαμαν και μερικές τρελίτσες. Σαν τον γέρο-Ευμένιο που εγνώρισα.

Θυμάμαι που επέμενε ο ίδιος να δίνει τους καφέδες όταν είχαμε επίσημους αρχιμανδρίτες, δεσποτάδες, λοιπόν, αρχινοσοκομους εκεί στο Λοιμωδών Νόσων, του έλεγα, γέροντα κάτσε να κάνουμε τους καφέδες εμείς, ήμασταν φοιτητές τότε, και να τους σερβίρουμε. Εντάξει, εντάξει μου έλεγε, φτιάξε τους καφέδες αλλά θα τους σερβίρω εγώ. Πήγαινε έβανε τα φλιτζανάκια άδεια πάνω στο τραπέζι μπροστά από τους επισκέπτες κι όταν εγέμιζε ο καφές τον έπιανε από τα χέρια μας, όπως ήταν η καφετιέρα να πούμε, και έχυνε τον καφέ και έχυνε και έχυνε, ξεχείλιζε το ποτήρι, ξεχείλιζε, εεεε…. Εεεε… δεν πειράζει, δεν πειράζει έκαμνε έτσι, δεν πειράζει και ελέρωνε και τον επισκέπτη. Κι όλοι έλεγαν καλός παπάς αλλά αγενής, δεν θα ξαναρθούμε, διότι δεν ήθελε να ακούγεται ότι ήταν άγιος. Τώρα εγέμισε τον τόπο θαύματα. Εμφανίστηκε σε έναν πνευματικό μας αδελφό και του είπε ο αδελφός μας αυτός:
– Α, Γέροντα του λέει, σου έδωσε πολύ δόξα ο Θεός.

Του λέει:
– Ναι, είμαι ισοστάσιος με τον άγιο Παΐσιο. /> Σκεφτείτε δηλαδή. Αλλά έχει έναν που είναι πιο ψηλά από όλους μας, από τους τελευταίους.

Λέει ποιός είναι;

– Είναι ο πάτερ Ιάκωβος της Εύβοιας, αυτός είναι πιο ψηλά από όλους. Κατεβαίνει όποτε θέλει να μας δει αλλά εμείς δεν μπορούμε να πάμε τόσο ψηλά.

Και λέω κι εγώ, τι είναι τα κρίματα του Θεού! Αυτοί που εκρύβονται τώρα τους δοξάζει περισσότερο και θυμάμαι που έλεγε επίσης ένας άλλος άγιος άνθρωπος, ο Εφραίμ ο Κατουνακιώτης στο Άγιο Όρος, αλλοίμονο του αγίου που φτάσει η φήμη του στην Αθήνα. Έτσι λοιπόν να ‘χουμε έγνοια αν αποκτήσουμε φήμη να την καταστρέψουμε. Δεν μας συμφέρει για την αιώνιά μας ζωή. Κι αν οι άνθρωποι ξεγελιούνται από ορισμένους καλούς μας λόγους, από ορισμένες συμπεριφορές μας να βρούμε τρόπους να ταπεινωνόμαστε. Πρώτα με τον νου μας και ύστερα να συμβουλευόμαστε κανέναν πνευματικόν και με αυτόν τον τρόπον θα είμαστε μαθητές του αγίου Αρτέμωνος.

Απόσπασμα ομιλίας στη Θεία Λειτουργία της εορτής του αγίου ιερομάρτυρος Αρτέμωνος

https://iconandlight.wordpress.com/