Νά ἡ πιό σύντομη καί εὔκολη ὁδός γιά τήν σωτηρία:
Νά εἶσαι ὑπάκουος, ἐγκρατής, νά μήν κατακρίνεις, καί νά φυλάγεις τό νοῦ καί τήν καρδιά σου ἀπό τούς κακούς λογισμούς. Νά σκέφτεσαι ὅτι ὅλοι οἱ ἄνθρωποι εἶναι καλοί καί τούς ἀγαπᾶ ὁ Κύριος!
Γιά τίς ταπεινές αὐτές σκέψεις ἡ χάρη τοῦ Ἁγίου Πνεύματος θά κατοικήσει στήν καρδιά σου καί ἐσύ θά λές: «Ἐλεήμων ὁ Κύριος!».

Ο Θεός είναι διατεθειμένος να μείνει τελείως έξω από την ζωή μας, είναι έτοιμος να το σηκώσει αυτό σαν ένα σταυρό, αλλά δεν είναι καθόλου διατεθειμένος να γίνει απλώς ένα μέρος της ζωής μας.
Έτσι όταν σκεπτόμαστε την απουσία του Θεού, δεν αξίζει να ερωτήσουμε τον εαυτό μας: ποιος φταίει γι’ αυτό;
Πάντοτε αποδίδουμε την ενοχή στον Θεό, πάντοτε κατηγορούμε Εκείνον, είτε κατ’ ευθείαν, είτε μπροστά στους ανθρώπους, ότι είναι απών, ότι ποτέ δεν είναι παρών όταν Τον χρειαζόμαστε, ποτέ δεν ανταποκρίνεται...

Κάποτε ο Θεός έστειλε έναν άγγελο σε έναν ασκητή για να του δείξει, ότι πολλοί δεν θέλουν να σωθούν ή θέλουν να σωθούν με τον δικό τους τρόπο... Λέει λοιπόν ο άγγελος στον ασκητή:
- Έλα κοντά μου, για να σου δείξω τα παράξενα του κόσμου.
Τον πήρε μαζί του και εκεί που προχωρούσαν, συναντούνε κάποιον που είχε κόψει ξύλα στο δάσος και προσπαθούσε...

«…Το να πάω στο απόδειπνο,
το να πάω στην προηγιασμένη,
το να πάω στους Χαιρετισμούς,
το έχει ανάγκη το σπίτι μου,
το έχουν ανάγκη τα παιδιά μου
το έχει ανάγκη η ειρήνη του σπιτιού μου...