«Φοβερό βασανιστήριο των ψυχών, σαράκι που κατατρώγει όχι μόνον τα κόκκαλα, αλλά και τη σκέψη, δήμιος καθημερινός που δεν ξεσχίζει μόνον τα πλευρά, αλλά καταστρέφει και τη δύναμη της ψυχής» με αυτά τα λόγια περιγράφει πολύ εύστοχα ο ιερός Πατέρας της Εκκλησίας Ιωάννης ο Χρυσόστομος το φοβερό πάθος της κατάθλιψης. Γιατί πάθος; Γιατί κάνει την ψυχή να πάσχει, να υποφέρει.

«Σε όλα να έχουμε το ταπεινό φρόνημα πως ό,τι κάναμε, το κάναμε, διότι μας το έδωσε ο Θεός. Ό,τι έχουμε, το έχουμε από τον Θεό. Σου είπε ο λογισμός ότι με το χέρι σου βοήθησες; Ε, ωραία, το χέρι δεν σου το έδωσε ο Θεός; Με το στόμα είπες καλό λόγο; Έσωσες κάποιον άνθρωπο με την καλή συμβουλή; Μη καυχιέσαι. Και τον λόγο και το στόμα σου τα έδωσε ο Θεός. Με τα πόδια έτρεξες και εξυπηρέτησες; Και τούτο του Θεού είναι. Με την καρδιά σου, με την εσωτερική σου φωνή και τον ενδιάθετο λόγο υμνολόγησες τον Θεό, ή σκέφτηκες αγαθό για τον Θεό και για τον πλησίον;

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἐγένετο ἐν τῷ ἐγγίζειν τὸν ᾿Ιησοῦν εἰς ῾Ιεριχὼ τυφλός τις ἐκάθητο παρὰ τὴν ὁδὸν προσαιτῶν· ἀκούσας δὲ ὄχλου διαπορευομένου ἐπυνθάνετο τί εἴη ταῦτα. ἀπήγγειλαν δὲ αὐτῷ ὅτι ᾿Ιησοῦς ὁ Ναζωραῖος παρέρχεται. Καὶ ἐβόησε λέγων· ᾿Ιησοῦ υἱὲ Δαυΐδ, ἐλέησόν με. Καὶ οἱ προάγον­τες ἐπετίμων αὐτῷ ἵνα σιωπήσῃ· αὐτὸς δὲ πολλῷ μᾶλλον ἔκραζεν· υἱὲ Δαυΐδ, ἐλέησόν με. Σταθεὶς δὲ ὁ ᾿Ιησοῦς ἐκέλευσεν αὐτὸν ἀχθῆναι πρὸς αὐτόν. ἐγ­γίσαντος δὲ αὐτοῦ ἐπηρώτησεν αὐτὸν λέγων· τί σοι θέλεις ποιήσω; ὁ δὲ εἶπε· Κύριε, ἵνα ἀναβλέψω. Καὶ ὁ ᾿Ιησοῦς εἶπεν αὐτῷ· ἀνάβλεψον·

Υπήρχε κάποιος χρυσοχόος πολύ ευφυής και άριστος τεχνίτης, προς τον οποίο ήλθε κάποιος πατρίκιος, δηλαδή ευγενής, και παράγγειλε να του κατασκευάσει ένα σταυρό με πολύτιμους λίθους, για να τον προσφέρει στον ναό.
Αφού έλαβε, λοιπόν, χρυσάφι αντί για χρήματα, σκέφτηκε και είπε στον εαυτό του ότι, αφού ο άρχοντας προσφέρει τόσα χρήματα στον ναό...