Πρέπει να δίνεις, αν θέλεις να έχεις!
Πρέπει να θυσιάζεις, αν θέλεις να αποχτήσεις!
Πρέπει να σιωπάς, αν θέλεις να ακούγεσαι!
Πρέπει να ταπεινώνεσαι, αν θέλεις να υψωθείς!
Πρέπει να χάσεις, για να κερδίσεις!

Στους ναούς και στα κελιά των αδελφών υπάρχουν μπαούλα, αναλόγια, σκαλιστά προσκυνητάρια. καθίσματα, ντουλάπες και πολλά άλλα χρηστικά έπιπλα βγαλμένα από τα χέρια του. Δούλευε μάλιστα από νωρίς το πρωί μέχρι την νύχτα, προς μεγάλη χαρά τής διοίκησης της μονής...

Δυσκολευόμαστε να συνυπάρχουμε με τους άλλους.
Πνιγόμαστε με τους λογισμούς, «πώς με είδε, πώς με κοίταξε, τί σκέφθηκε, πώς θα του φερθώ, τί να πω, πώς να το πω».
Κατά τα άλλα μπορεί το βράδυ να κάνουμε μετάνοιες και προσευχές, να τρώμε αλάδωτα, να έχουμε πνευματικό και να κοινωνούμε τακτικά.
Όμως ο ναρκισσισμός μας να μην μας αφήνει να ζήσουμε χριστιανικά...

Θυμάμαι κάπου στα 1997-98, συνόδευσα τον μακαριστό γέροντα μου και πνευματικό μου Πατέρα, Επίσκοπο Κερνίτσης κυρό Λεόντιο, στην αγιοτόκο Μυτιλήνη την οποία και επισκεπτόταν συχνά ο Επίσκοπος Λεόντιος μιας και έτρεφε μεγάλη ευλάβεια στα ιερά Προσκυνήματα της ιεράς νήσου, στην Παναγιά της Αγιάσου αλλά και στον Ταξιάρχη στο Μανταμάδο. Ήταν καλοκαίρι νομίζω, όταν πήγαμε στο νησί όπου τον καλούσε ο αγαπημένος του φίλος Σεβ. Μητροπολίτης κ. Ιάκωβος για να παραστεί σε κάποια πανήγυρη της επαρχίας του...

Η σειρά ντοκιμαντέρ «Φωτεινά Μονοπάτια» επιστρέφει στη συχνότητα της ΕΡΤ2, με νέα επεισόδια. Η αυλαία του νέου κύκλου της σειράς ανοίγει την Κυριακή των Βαΐων 9 Απριλίου 2017 στις 10:30 το πρωί, μ’ ένα οδοιπορικό στην Ιερουσαλήμ, την Αγία Πόλη...

Η αμφισβήτηση του Θωμά και η μετέπειτα ομολογία του αποτελεί ισχυρότατη απόδειξη της αναστάσεως. Ο Θωμάς ήταν ειλικρινής και καλοπροαίρετος. Με τις αποδείξεις δεν έμεινε αμετακίνητος στις θέσεις του αλλά δέχτηκε ολόψυχα την αλήθεια. Δεν είχε τίποτα από την επίμονη άρνηση των φαρισαίων της εποχής του, οι οποίοι κυριευμένοι από εωσφορισμό επέμεναν στο «ου με πείσεις καν με πείσεις». Γι’ αυτό ο Κύριος δεν φανερώθηκε σ’ αυτούς.

Τὴν 9ην ὥραν τῆς πρωίας τουρκιστί, δηλαδὴ περὶ τὴν τρίτην μετὰ τὸ μεσονύκτιον, σπάνιοί τινες διαβάται, οἱ τελευταῖοι ἀπομείναντες εἰς τὴν ἐκκλησίαν τοῦ Ἁγίου Μηνᾶ κατὰ τὴν λειτουργίαν τῆς πρώτης Ἀναστάσεως, ἐπέστρεφαν σπεύδοντες εἰς τὰς οἰκὶας των. Μετ’ ὀλίγον οὔτε ἕν βῆμα ἀντήχει εἰς τὸν δρόμον, σιγὴ δὲ νεκρικὴ ἐβασίλευε καθ’ ὅλην τὴν τουρκικὴν συνοικίαν...