Αναρωτιέμαι… Άραγε υπάρχει κάποιος απ’ όλους εμάς που ζούμε, υπάρχουμε και εξελισσόμαστε στη σημερινή κοινωνία, ο οποίος να πιστεύει ότι είναι ελεύθερος και να έχει τη βεβαιότητα ότι αυτό ισχύει πραγματικά; Ας βηματίσουμε στη σκιά του σύγχρονου κόσμου μας, ενός κόσμου που ταυτίζεται μ’ ένα μεγάλο και φαρδύ δρόμο και μας υπόσχεται την απόλυτη καλοπέραση. Ένα δρόμο που αν και μοιάζει φωτεινός τελικά παραμένει στο σκοτάδι. Πεζοπόροι αυτού του δρόμου όλοι εμείς –μοιάζουμε με περαστικούς, μεθυσμένους απ’ το «γλυκό» ποτό της ζωής...

Η θυσία μιας μάνας (Ένα video που φτιάξανε δάσκαλοι από το εξαιρετικό Ιστολόγιο ΑΔΟΝΤΕΣ για την γιορτή της Μητέρας την ημέρα της Υπαπαντής)

Ρώτησαν μια πιστή τι την έκανε τόσο όμορφη, ενώ δεν χρησιμοποιούσε καλλυντικά. Και είπε:
- Για τα χείλη μου χρησιμοποιώ την αλήθεια.
- Για τη φωνή μου την προσευχή.
- Για τα μάτια μου την συμπάθεια.

Κάποτε ένα μικρό κορίτσι καθόταν μόνο του στο πάρκο. Όλοι το προσπερνούσαν και κανείς δεν σταματούσε να δει γιατί έμοιαζε να είναι τόσο θλιμμένο. Ντυμένο με ένα φθαρμένο ροζ φορεματάκι, ξυπόλυτο και βρώμικο, το κορίτσι απλά καθόταν εκεί και παρακολουθούσε τους ανθρώπους που περνούσαν. Ποτέ δεν δοκίμασε να τους μιλήσει . Ποτέ δεν πρόφερε μία λέξη. Πολλοί άνθρωποι πέρασαν μπροστά της αλλά κανένας δεν σταμάτησε.

Η αφοσίωση στο καθήκον, που είναι αφοσίωση στην πατρίδα και στο έθνος μας, είναι πολύ περισσότερο σημαντική σήμερα, τόνισε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Προκόπης Παυλόπουλος, κατά την τελετή ανακήρυξης του Αγίου Γεωργίου εξ Ιωαννίνων του Φουστανελά σε προστάτη Άγιο της Προεδρικής Φρουράς...

Χρόνια Πολλά!
Τὶς μέρες αὐτὲς θὰ εὐχηθοῦμε ὁ ἕνας στὸν ἄλλο «χρόνια πολλά». Κάποιοι μάλιστα, βάζουν καὶ συγκεκριμένα ὅρια λέγοντας «νὰ τὰ ἑκατοστήσεις» ἢ ἄλλοι «νὰ τὰ χιλιάσεις» θεωρώντας ὅτι τὸ ὅριο εἶναι τόσο μεγάλο ποὺ εὐχόμενοι μιὰ τέτοια εὐχὴ εὐεργετοῦν τὸν ἀποδέκτη...