Κάποτε υπήρχε μια φτωχή γυναίκα που για ότι καλό της συνέβαινε, με το παραμικρό έλεγε «Δόξα τω Θεώ». Κοντά της όμως ζούσε ένας πλούσιος ο οποίος κάθε φορά που περνούσε μπροστά από το σπίτι της την άκουγε να λέει «Δόξα τω Θεώ, ευχαριστώ Κύριε» και κάθε φορά τον εκνεύριζε.

Είναι γνωστό ότι δεν συνηθίζονται οι προσφωνήσεις, εκφωνήσεις, λόγοι και ομιλίες στις δεξιώσεις των γάμων. Είχα όμως εδώ και καιρό την επιθυμία να απευθύνω σε σας σήμερα δυο λόγια γι’ αυτή τη σημαντική για μας τους γονείς, τους συγγενείς, τους φίλους και τους νεονύμφους μέρα, τιμώντας το γεγονός του γάμου του Βασίλη και της Ηλιοστάλακτης...

Η Ιστορία του Ελληνισμού αποδομείται συστηματικά από ιδρύματα, ΜΜΕ, καθηγητές ΑΕΙ και άλλους, οι οποίοι επιχειρούν να αλλοιώσουν την ελληνική και ορθόδοξη χριστιανική ταυτότητά μας.
Το Υπουργείο Παιδείας υπό τη σημερινή πολιτική ηγεσία του και οι υπεύθυνοι του Εθνικού Διαλόγου για την Παιδεία εκφράζουν θέσεις ανιστόρητες, ατεκμηρίωτες και υποσκάπτουν την ελληνορθόδοξη παράδοση του λαού μας. Μαζί με το μάθημα των Θρησκευτικών αναμένεται να δεχθεί σφοδρή επίθεση...

Μό­νος του ὁ ἄν­θρω­πος εἶ­ναι ἕ­να φύλ­λο ποὺ τὸ σα­λεύ­ουν οἱ ἄ­νε­μοι τῶν θλί­ψε­ων καὶ τὸ τσακίζει ὁ θάνατος. Μὰ δί­πλα του εἶ­ναι ὁ Νι­κη­τὴς τοῦ θα­νά­του, ἡ πέ­τρα τῆς ζω­ῆς, ὁ ἀ­να­στη­μέ­νος Ἰ­η­σοῦς Χρι­στός. Μα­ζί του γί­νε­ται κι ὁ ἄνθρωπος πα­νί­σχυ­ρος. Χω­ρὶς αὐ­τὸν ὅ­μως δὲν ἔ­χει καμ­μιὰ ἐλ­πί­δα, ὅ­ταν ἀλ­λά­ζει τὸ σκη­νι­κό...

Μπροστά στις εξετάσεις σου ίσως να αισθάνεσαι λίγη ανησυχία. Δεν είναι κακό ούτε αφύσικο. Έτσι είμαστε εμείς οι άνθρωποι. Η αδυναμία ενυπάρχει μέσα μας, ακόμα και στους πιο δυνατούς. Όλοι κάποτε χρειαζόμαστε ένα χέρι. Γνωρίζεις όμως πού και πώς να ζητήσεις αυτή τη βοήθεια; Υπάρχει κάποιος που μπορεί να ’ρθει στο πλάι σου; Να σταθεί στη μάχη δίπλα σου; Που όχι μόνο να θέλει, αλλά και να μπορεί να σου δώσει αυτό που ζητάς;

Μιὰ ἀπὸ τὶς βασικὰ διάστροφες ἀντιλήψεις τοῦ σημερινοῦ κόσμου μας εἶναι καὶ αὐτὴ ποὺ θεωρεῖ δημιουργικὸ καὶ «παραγωγικὸ» κάποιον ἄνθρωπο, ὅταν βρίσκεται στὴν περίοδο ἐκείνη τῆς ἡλικίας του, κατὰ τὴν ὁποία ἀκμάζουν οἱ ψυχοσωματικές του δυνάμεις καὶ μπορεῖ διὰ τῆς δυνάμεως τῶν χεριῶν καὶ τοῦ νοῦ του νὰ συμβάλει στὴν κίνηση τῆς πελώριας μηχανῆς τῆς ζωῆς. Ἔτσι, ἀπὸ τὴ μιὰ μὲ τέτοιες προοπτικὲς μεγαλώνουμε τὰ παιδιά μας, προσπαθῶντας νὰ τὰ καταστήσουμε «δυνατὰ γρανάζια» μιᾶς ἀπρόσωπης μηχανῆς ποὺ λέμε πὼς ὑπηρετεῖ τὴ ζωὴ...

Η ματιά του με διαπερνούσε ενοχλητικά στο αργό περπάτημα μου λίγα μέτρα πιο πέρα… Αναζητούσα κάτι άλλο, αλλά προέκυψε αυτό το βλέμμα, που σαν να μου μιλούσε χωρίς ήχο με καθήλωσε και με γέμισε ενοχές…
Εγώ κρατώντας μια τυρόπιτα και ένα μπουκάλι νερό αμέριμνος αλλά και ψυχρός, εκείνος ένας πεινασμένος και κομματιασμένος ψυχικά...