Μιὰ ἀπὸ τὶς βασικὰ διάστροφες ἀντιλήψεις τοῦ σημερινοῦ κόσμου μας εἶναι καὶ αὐτὴ ποὺ θεωρεῖ δημιουργικὸ καὶ «παραγωγικὸ» κάποιον ἄνθρωπο, ὅταν βρίσκεται στὴν περίοδο ἐκείνη τῆς ἡλικίας του, κατὰ τὴν ὁποία ἀκμάζουν οἱ ψυχοσωματικές του δυνάμεις καὶ μπορεῖ διὰ τῆς δυνάμεως τῶν χεριῶν καὶ τοῦ νοῦ του νὰ συμβάλει στὴν κίνηση τῆς πελώριας μηχανῆς τῆς ζωῆς. Ἔτσι, ἀπὸ τὴ μιὰ μὲ τέτοιες προοπτικὲς μεγαλώνουμε τὰ παιδιά μας, προσπαθῶντας νὰ τὰ καταστήσουμε «δυνατὰ γρανάζια» μιᾶς ἀπρόσωπης μηχανῆς ποὺ λέμε πὼς ὑπηρετεῖ τὴ ζωὴ...

Η ματιά του με διαπερνούσε ενοχλητικά στο αργό περπάτημα μου λίγα μέτρα πιο πέρα… Αναζητούσα κάτι άλλο, αλλά προέκυψε αυτό το βλέμμα, που σαν να μου μιλούσε χωρίς ήχο με καθήλωσε και με γέμισε ενοχές…
Εγώ κρατώντας μια τυρόπιτα και ένα μπουκάλι νερό αμέριμνος αλλά και ψυχρός, εκείνος ένας πεινασμένος και κομματιασμένος ψυχικά...

Συχνά όταν οι άνθρωποι εξομολογούνται και ασχολούνται.... συνήθως με τα αμαρτήματα του άνδρα ή της γυναίκας τους, τελειώνουν τις μικρές παραγράφους με τη φράση, "μα τόσο δύσκολο είναι να το καταλάβει; Τι του ζητάω; Να κάνει κάτι απλό."

«Ἡ δυστυχία ὑπάρχει, εἶπε… ἁπλώνοντας τὰ χέρια του. Εἶναι πραγματική… Δὲν μπορῶ νὰ ἰσχυριστῶ πὼς δὲν ὑπάρχει ἢ ὅτι κάποτε θὰ πάψει νὰ ὑπάρχει. Ἡ δυστυχία εἶναι ἡ ἀνθρώπινη συνθήκη… Δὲν μποροῦμε νὰ ἐμποδίσουμε τὴ δυστυχία... Μιὰ κοινωνία μπορεῖ νὰ καταργήσει μόνο τὴν κοινωνικὴ δυστυχία - τὴν ἄχρηστη δυστυχία. Ἡ ὑπόλοιπη ἐξακολουθεῖ νὰ ὑπάρχει.

Αξιολογήστε το!
Σταματήστε να διαβάζετε για λίγο και φέρτε στον νου σας τα παιδικά σας χρόνια: τι έχετε πραγματικά κρατήσει από τους γονείς σας; Πώς θυμάστε τη μαμά σας; Ποια ήταν τα γεγονότα και οι συμπεριφορές των γονιών σας που σκιαγράφησαν στο μυαλό σας το ποιοι είναι τελικά; Κάθε παιδί έχει μερικές αναμνήσεις από την παιδική του ηλικία χαραγμένες στην καρδιά και το μυαλό του. Ορισμένες συμπεριφορές, κάποιες συνήθειες, πολλές πράξεις, μυρωδιές, γεύσεις και στιγμές εγγράφονται σε συνειδητό και υποσυνείδητο για τα καλά. Τι έχετε κρατήσει από τα παιδικά σας χρόνια, λοιπόν, και -το σημαντικότερο- τι θα κρατήσουν από εσάς τα παιδιά σας;

"Νὰ σοῦ πῶ, παιδάκι μου, γιὰ νὰ δεῖς τί δύναμη ἔχει ἡ πίστη καὶ νὰ μὴ μεμψιμοιρεῖς ὅτι οἱ μέρες μας εἶναι δύσκολες, δουλειὲς δὲν ὑπάρχουν καὶ τί θὰ γίνουμε αὔριο ἔτσι ποὺ πᾶμε..."
Μὲ τὰ λόγια αὐτὰ ἄρχισε ὁ γέροντας Πνευ­ματικὸς νὰ διηγεῖται στὸ πνευματικοπαίδι του μιὰ προσωπική του ἐμπειρία ἀπὸ κάποιον θεοφοβούμενο ἄνθρωπο παλαιὰ στὴ Μυτιλήνη...