Για άλλη μια φορά ο επιχειρηματίας Έλον Μασκ, ιδρυτής της Tesla και της Space X, εξέφρασε τις ανησυχίες του για την τεχνητή νοημοσύνη.
Μάλιστα, αυτή τη φορά, μιλώντας στο πλαίσιο ενός νέου ντοκιμαντέρ με τίτλο «Εμπιστεύεστε αυτόν τον υπολογιστή;», ανέφερε ότι η τεχνητή νοημοσύνη μπορεί κάποτε να μετατραπεί σε «αθάνατο δικτάτορα»...

Απομένει στό χέρι ἀκόμα ἡ μοσχοβολιά τῆς ματζουράνας καί τοῦ μαγιάτικου τοῦ τριαντάφυλλου· ὅπως ἐπίσης ἀκόμα φαίνεται στά δάχτυλα ἡ ἐωθινή δροσιά πού κρατοῦσαν τά ἄνθη ἐκεῖνα, τά ἄνθη τῆς εὐλαβείας δηλαδή, πού κόμιζες πρωΐ-πρωΐ στήν παλιά τήν ἐκκλησία τοῦ χωριοῦ σου, τήν ἔρημη σήμερα, γιά νά στολιστεῖ ὁ Ἐπιτάφιος. Τότε ὑπῆρχε ἀκόμα ἡ ἁπλότητα καί ἡ προσφορά...

Όχι δεν μπορώ σαν Xριστιανός να δεχθώ ότι o Θεός και η Παναγία θέλουν να πεθαίνουν οι άνθρωποι, να σκοτώνονται στις εθνικές οδούς, να σφάζονται στους πολέμους και να υποφέρουν στα ογκολογικά τμήματα των νοσοκομείων. Ο Θεός που αποκάλυψε ο Χριστός δεν είναι ένας αιμοσταγής μανιακός δολοφόνος, εραστής του θανάτου, που χαίρετε τον κοπετό, τα δάκρυα και την οδύνη των ανθρώπων.

Οι ακολουθίες της Μεγ.Σαρακοστής μας εισάγουν σε μια ξεχωριστή ατμόσφαιρα, βοηθώντας μας να επικεντρωθούμε στον εαυτό μας και να κατευθύνουμε τη σκέψη μας στο Θεό. Αυτή την πνευματική κατασταση πρέπει να προσπαθήσουμε να την διατηρήσουμε και όταν εγκαταλείψουμε τον ναό

Η ματιά του με διαπερνούσε ενοχλητικά στο αργό περπάτημα μου λίγα μέτρα πιο πέρα… Αναζητούσα κάτι άλλο, αλλά προέκυψε αυτό το βλέμμα, που σαν να μου μιλούσε χωρίς ήχο με καθήλωσε και με γέμισε ενοχές…Εγώ κρατώντας μια τυρόπιτα και ένα μπουκάλι νερό αμέριμνος αλλά και ψυχρός, εκείνος ένας πεινασμένος και κομματιασμένος ψυχικά περίμενε όχι την τυρόπιτα, αλλά το τέλος που δεν ερχόταν…

Συλλογίζομαι τη θυσία εκείνων των ρομαντικών νέων, που σε άλλους καιρούς τους κάλεσαν οι μυλόπετρες στο βωμό μιας πίστης, που οι διαταραγμένες ηγεσίες ψεύτισαν και πρόδωσαν. Ευτυχώς, όμως, σηκώθηκε και έδειξε το ανάστημα του ο ελληνικός λαός, όπως το κάνει κάθε φορά που νιώθει ότι κινδυνεύει το Γένος. Για αυτό μην πικραίνεσαι που ασχημονούν και σε υβρίζουν.

Αναρωτιέμαι… Άραγε υπάρχει κάποιος απ’ όλους εμάς που ζούμε, υπάρχουμε και εξελισσόμαστε στη σημερινή κοινωνία, ο οποίος να πιστεύει ότι είναι ελεύθερος και να έχει τη βεβαιότητα ότι αυτό ισχύει πραγματικά; Ας βηματίσουμε στη σκιά του σύγχρονου κόσμου μας, ενός κόσμου που ταυτίζεται μ’ ένα μεγάλο και φαρδύ δρόμο και μας υπόσχεται την απόλυτη καλοπέραση. Ένα δρόμο που αν και μοιάζει φωτεινός τελικά παραμένει στο σκοτάδι. Πεζοπόροι αυτού του δρόμου όλοι εμείς –μοιάζουμε με περαστικούς, μεθυσμένους απ’ το «γλυκό» ποτό της ζωής...