Ἤμουν στὸ λεωφορεῖο καὶ δίπλα μου καθόταν μία κυρία. Περνώντας ἔξω ἀπὸ ἕναν Ἱερὸ Ναὸ ἔκανα τὸ σταυρό μου. Παρακινούμενη ἀπὸ ἐμένα ἔκανε καὶ ἐκείνη κάτι σὰν σταυρὸ -γρήγορα -γρήγορα- κάτι σὰν ἀνακάτεμα! Τῆς λέω.. «αὐτὸν τὸν σταυρὸ ποὺ κάνεις δὲν τὸν φοβᾶται ὁ διάβολος»· ἔτσι ὅπως τὸν κάνεις εἶναι σὰν νὰ κοροϊδεύεις. Θίχτηκε τότε ἐκείνη καὶ μοῦ λέει: «Τί εἶναι αὐτὰ ποὺ λέτε; Τὸ ξέρετε πὼς ἐγὼ εἶμαι πολὺ πιστὴ καὶ βοηθάω τὴν ἐκκλησία ὅσο μπορῶ;» Τῆς ἀπάντησα πὼς δὲν τὸ ἤξερα καὶ συνέχισα: «Δηλαδὴ ἐκκλησιάζεστε, ἐξομολογεῖστε, κοινωνᾶτε, καὶ συμμετέχετε στὰ μυστήρια τῆς ἐκκλησίας;»

Ἐσεῖς ποὺ βρήκατε τὸν ἄνθρωπό σας
κι ἔχετε ἕνα χέρι νὰ σᾶς σφίγγει τρυφερά,
ἕναν ὦμο ν’ ἀκουμπᾶτε τὴν πίκρα σας,
ἕνα κορμὶ νὰ ὑπερασπίζει τὴν ἔξαψή σας,
κοκκινίσατε ἄραγε γιὰ τὴν τόση εὐτυχία σας,
ἔστω καὶ μιὰ φορά;

Ἡ Ἑλλάδα εἶναι τὸ βλατίο τοῦ κόσμου! (Βλατίο εἶναι ἕνα πολύτιμο ὕφασμα, καλοϋφασμένο καὶ πλουμιστὸ ἀπὸ τὰ ἄνθη τοῦ ἀγροῦ τὰ μαγιάτικα). Οἱ κλωστές του εἶναι οἱ πιὸ πολύτιμες ποὺ φτιάχτηκαν σ᾽ αὐτὸν τὸν κόσμο. Εἶναι κλωστὲς ἀπὸ αἷμα μαρτύρων καὶ ἡρώων· εἶναι κλωστὲς ἀπὸ δάκρυα ὁσίων καὶ μετανοούντων. Καὶ ὑφασμένες ἀπὸ τὶς καλύτερες ὑφάντρες τοῦ κόσμου...

Το να μιλήσεις σήμερα για την Ελληνική γλώσσα, την μοναδικότητά της, την αξία της, το μεγαλείο της και το κυριότερο την σοφία και τις κρυμμένες αλήθειες που κρύβονται σε αυτό το "υπέροχο, Θεικό εργαλείο" που σκοπό έχει την δημιουργία βασικά του πολιτισμού, της επιστήμης, των τεχνών και των γραμμάτων και μετά εργαλείο επαφής και συννενόησης των χρηστών...

Το πρώτο φλουρί της βασιλόπιτας που μου 'πεσε - ένα αληθινό φλουρί, γιατί ο πατέρας μου τον καιρό εκείνο, πριν φτωχύνει ακόμη, όπως φτώχυνε στα υστερνά τον, συνήθιζε να βάζει στη βασιλόπιτα του σπιτιού μας μια χρυσή εγγλέζικη λίρα- βγήκε μοιρασμένο.

Tότε
η Βηθλεέμ ήταν γεμάτη από κόσμο. Τά ξενιτεμένα παιδιά της έρχονταν ν' απογραφούν στόν τόπο πού γεννήθηκαν, ύστερα από διαταγή του Καίσαρα Αυγούστου «απογράφεσθαι πάσαν την οικουμένην»...