~ Ή Ευαγγελία Γ., ετών 28, κάτοικος Βάνιας Τρικάλων, στις 6 Αυγούστου το απόγευμα, έπαθε τα εξής:
Ή Ευαγγελία από τα μικρά της χρόνια είχε μία άστατη ζωή. Έκανε την ζωή της μη έχοντας καμία σχέση με τον Θεό και την Εκκλησία, και τελευταία συζούσε παράνομα με έναν παντρεμένο, τον Ν.Κ. 54 ετών, πού είχε αφήσει την γυναίκα του…
Ό Θεός όμως περίμενε την μετάνοιά της…

Είναι πολλοί εκείνοι πού εναγωνίως αναζητούν κάποιον σύγχρονο Γέροντα γιά νά τού αναθέσουν τή λύση τών προβλημάτων τους. Θέλουν νά συναντήσουν ένα νέο Γέροντα Παΐσιο, πού θα έχει γενική καί απέραντη αγάπη, άνωθεν σοφία, αγιότητα βίου καί θεοπειθή προσευχή, μέ τήν οποία θά κάνει θαύματα. Τηλεφωνούν σε γνωστούς τους κληρικούς, γιά νά πληροφορηθούν σχετικά καί στεναχωρούνται πού δέν είχαν τήν τύχη νά γνωρίσουν τό Γέροντα Παΐσιο όσο ζούσε.

Το μικρό κορίτσι κρατούσε δύο μήλα στα χέρια της. Η μητέρα της, απαλά και με ένα χαμόγελο, ζήτησε από την μικρή πριγκίπισσά της: "θα μπορούσες να δώσεις στη μαμά ένα από τα δύο μήλα;" Το κορίτσι κοίταξε τη μητέρα της για λίγα δευτερόλεπτα, και δάγκωσε ξαφνικά ένα μήλο και έπειτα γρήγορα το άλλο.
Η γυναίκα αισθάνθηκε ένα πάγωμα χαμόγελου στο πρόσωπό της...

Στο χτύπημα της θύρας του Παραδείσου βαριά αντήχησε η ερώτηση:
- Ποιος είναι; ρώτησε από μέσα ο Χριστός
- ΕΓΩ! Απάντησε ο ασκητής.
Η πόρτα έμεινε κλειστή.
Καμιά φωνή από πουθενά.
Έφυγε πάλι για την έρημο...
Υποβλήθηκε σε νέες πνευματικές ασκήσεις και ξαναγύρισε...

Ένας νεαρός είπε στον ιερέα:
-Πάτερ, εγώ δεν θα ξαναέλθω στην εκκλησία.
Ο ιερέας τον ρώτησε ποιος είναι ο λόγος.
Ο νεαρός του απάντησε:
Εδώ βλέπω μία γυναίκα που κουτσομπολεύει μίαν άλλη. Ο άλλος δεν διαβάζει καλά...

Τα αγαπημένα παιδιά τρέχουν στα λιβάδια, κόβουν λουλούδια, τραγουδούν και χαίρονται, γιατί τα κάνει και χαίρονται η χάρη του Θεού. Αλλά, να, είδαν τα παιδιά κάποιον μοναχό και του λένε…
-Κοίτα, ο Κύριος στόλισε τον ουρανό με αστέρια και την γη με ποτάμια και κήπους. Οι αετοί πετούν πάνω στα σύννεφα και απολαμβάνουν το κάλλος της φύσεως. Τα πουλιά κελαηδούν εύθυμα στα δάση και στις πεδιάδες και εσύ, μοναχέ, κάθεσαι στο κελλί σου και δεν βλέπεις όλη την ωραιότητα του Θεού. Κάθεσαι και κλαις...

Με ρωτούν:
Γιατί πέθανε το παιδί μου;
Γιατί βρίσκομαι στο κρεβάτι με πόνους;
Γιατί έχω αποτυχημένο γάμο;
Γιατί έμεινα χωρίς εργασία;
Γιατί τόσες συνεχής δοκιμασίες σε μένα;