Ἡ ζωὴ ποῦ μᾶς χαρίστηκε δὲν πρέπει νὰ σπαταλᾶτε σὲ στεναχώρια ἀλλὰ σὲ δράσεις γιὰ νὰ βελτιωθεῖ ὁ κόσμος καὶ νὰ σωθεῖ ἡ ψυχή μας. Ὅλα τὰ δυσάρεστα, ποὺ μένουν μέσα στὴν ψυχή σας καὶ φέρνουν ἄγχος, μποροῦν νὰ γίνουν ἀφορμὴ γιὰ τὴ λατρεία τοῦ Θεοῦ καὶ νὰ παύσουν νὰ σᾶς καταπονοῦν. Νὰ ἔχετε ἐμπιστοσύνη στὸν Θεό.

Κατά την διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου έπεσε (όπως και το μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού λαού) στην δίνη της στερήσεως και της φτώχειας [περίοδος γερμανικής κατοχής]. Στερήθηκε και αυτό ακόμη το ψωμί και έφθασε σε σημείο να παρακαλεί τον Κύριο να την πάρει από την ζωή [η μετέπειτα Γερόντισσα Μακρίνα].
Όμως η πρόνοια του Θεού μεριμνούσε για εκείνη με θαυμαστά σημεία:
έξω από την πόρτα της επί έξι μήνες φύτρωναν χόρτα, με τα όποια τρεφόταν εκείνη και έτρεφε ένα φυματικό κορίτσι.

Να προσεύχεσθε στον Θεό με ανοιχτά τα χέρια. Αυτό είναι το μυστικό των αγίων. Μόλις άνοιγαν τα χέρια τους, τους επεσκέπτετο η θεία χάρις.
Οι Πατέρες της Εκκλησίας χρησιμοποιούν ως πιο αποτελεσματική την μονολόγιστη ευχή: «Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ, ἐλέησόν με». Το κλειδί για την πνευματική ζωή είναι η ευχή. Την ευχή δεν μπορεί κανείς να την διδάξει, ούτε τα βιβλία ούτε ο γέροντας, ούτε κανείς. Ο μόνος διδάσκαλος είναι η θεία χάρις. Αν σας πω ότι το μέλι είναι γλυκό, είναι ρευστό, είναι έτσι κι έτσι, δεν θα καταλάβετε, αν δεν το γευθείτε.

Ξέρεις μήπως, παιδί μου, γιατί κλείνουν τα σύννεφα τότε που τα χωράφια είναι διψασμένα και ανοίγουν τότε που η βροχή δεν χρειάζεται;
Γιατί η φύση σάστισε από το έγκλημα των ανθρώπων και απαρνήθηκε την ευταξία της.
Ξέρεις μήπως, παιδί μου, γιατί τα χωράφια βγάζουν βαρύ καρπό...