Παντοῦ μπορεῖτε νά σωθεῖτε. Ἡ σωτηρία δέν ἐξαρτᾶται τόσο ἀπό τόν τόπο καί τίς ἐξωτερικές συνθῆκες, ὅσο ἀπό τήν ἐσωτερική διάθεση. Ἐάν ὑπάρχει πίστη ζωντανή, ἐάν δέν ὑπάρχουν ἁμαρτίες πού μᾶς χωρίζουν ἀπό τόν Θεό καί σβήνουν τόν θεῖο ζῆλο, ὅπως τό νερό σβήνει τήν φωτιά, ἐάν ἡ σχέση σας μέ τήν ἁγία μας Ἐκκλησία εἶναι σταθερή καί βαθειά, ἐάν ἐκπληρώνετε ὅλα τά θρησκευτικά σας καθήκοντα, τότε βρίσκεσθε στόν δρόμο τῆς σωτηρίας. Σᾶς μένει μόνο νά προσέχετε καί νά διατηρεῖτε τόν ἑαυτό σας στήν θέση πού βρίσκεσθε μέ τήν διαρκῆ ἐνθύμηση τοῦ Θεοῦ...

489. Κάποτε, το Πνεύμα εισέρχεται στην ψυχή μας, χωρίς να προηγηθούν λόγια για τα αφτιά ούτε να μιλήση το στόμα μας. Εισέρχεται απ’ ευθείας στην ψυχή μας, όπως ο Υιός του Θεού εισήλθε «των θυρών κεκλεισμένων» στο υπερώο, όπου βρίσκονταν οι Απόστολοι, «διά τον φόβον των Ιουδαίων» κρυμμένοι. Τότε, νοιώθουμε ξαφνικά μέσα μας φως και χαρά.

Αν το σφάλμα κάποιου αδελφού μπορεί να είναι δημόσιο και φανερό, εσύ αιτιολόγησε το με αγάπη και φιλαδελφία και πες ότι στον αδελφό εκείνον με το να βρίσκονται άλλες αρετές κρυμμένες, για να φυλαχθούν αυτές, επέτρεψε ο Θεός να πέσει στο σφάλμα αυτό· ή αν έχει μικρό χρονικό διάστημα το ελάττωμα εκείνο, για να παραμένει πιο ταπεινός στα μάτια τα δικά του·

Ἡ μακαρία Συγκλητικὴ ἔλεγε, ὅτι ἡ ταπεινοφροσύνη εἶναι τόσο μεγάλη (ἀρετή), ὥστε ὁ διάβολος, ἐνῶ μπορεῖ ὅλες σχεδὸν τὶς ἀρετὲς νὰ τὶς μιμεῖται, αὐτὴν οὔτε ποὺ ξέρει κἂν τί εἶναι. Γι’ αὐτὸ καὶ ὁ ἀπόστολος Πέτρος, γνωρίζοντας πόση ἀσφάλεια καὶ σταθερότητα ἐξασφαλίζει αὐτὴ (στὴν πνευματικὴ ζωή), μᾶς προτρέπει νὰ δεθοῦμε μαζί της, ἔτσι ποὺ νὰ τὴν ἔχουμε, θὰ λέγαμε, ἀναπόσπαστη (ἀπὸ τὸν ἑαυτό μας)...