Τὴν Μεγάλη Δευτέρα τοῦ 1971 ἔκανε ἐξετάσεις καὶ ἔβγαλε ἀκτῖνες. Φάνηκε καθαρὰ ὅτι εἶχε καρκῖνο σὲ πολὺ προχωρημένο στάδιο…
Μόλις τὸ ἔμαθε, ἔστρεψε τὸ βλέμμα της στόν οὐρανὸ καὶ εἶπε: «Σ’ εὐχαριστῶ, Χριστέ μου, ποὺ μὲ ἐπισκέφθηκες τόσο νωρίς. Δός μου, σὲ παρακαλῶ, δύναμη καὶ ὑπομονὴ μέχρι τὸ τέλος τῆς ζωῆς μου».
Ὅσο περνοῦσε ὁ καιρός, ἡ κατάστασή της χειροτέρευε. Ἔτρωγε ἐλάχιστα, πολλὲς φορὲς τὴν ἡμέρα, ἀλλὰ κάθε φορὰ ἔκανε ἐμετό.

Μας διηγήθηκε κάποιος από τους πατέρες για το μακάριο Εφραίμιο, πατριάρχη Αντιοχείας, ότι είχε πολύ ζήλο και θέρμη για την ορθόδοξη πίστη. Όταν λοιπόν άκουσε κάποτε για κάποιο στυλίτη στα μέρη της Ιεραπόλεως ότι ανήκει στους αιρετικούς Σεβηριανούς και Ακεφάλους, οι οποίοι είχαν αποκοπεί από την Εκκλησία, πήγε προς αυτόν με σκοπό να τον μεταστρέψει. Μόλις λοιπόν έφτασε κοντά του, άρχισε ο θείος Εφραίμιος να παρακαλεί και να νουθετεί το στυλίτη να προστρέξει στον αποστολικό θρόνο...

Συχνά εκνευριζόμαστε με τους ευθείς και ειλικρινείς ανθρώπους επειδή μας φανερώνουν ανοιχτά τις αδυναμίες μας. Τέτοιους ανθρώπους όμως, πρέπει να τους τιμούμε και να τους ευχαριστούμε...
Είναι σαν να λέμε οι χειρουργοί, που με τον οξύ λόγο τους κόβουν τα μολυσμένα μέρη της καρδιάς. Ξυπνούν την συνείδηση της ψυχής, που είναι ναρκωμένη από την αμαρτία...

Άγιος Ιωάννης της Κρονστάνδης

Το να μην σκέπτετε ο άνθρωπος τον Θεό, αυτό είναι η πρώτη επιτυχία του διαβόλου. Η δεύτερη επιτυχία του είναι, η προσκόλληση της καρδιάς του ανθρώπου σε κάτι το γήινο και η αιχμαλωσία των αισθημάτων και των σκέψεών του σ' αυτό. Αυτή είναι η χειρότερη επιτυχία του εχθρού. Ο τρόπος για να αποφύγετε τις παγίδες αυτές είναι ένας: Να μην απομακρύνετε η προσοχή από τον Κύριο...