Κανείς δεν μπορεί να βλάψει μια πιστή ψυχή. Αλλά οτιδήποτε κι αν πάθει, υπολογίζεται σαν κέρ­δος της. Ενώ ο άπιστος τιμωρείται από την ίδια του την απιστία, όπως ο εργάτης, που κοπιάζει χωρίς να ελπίζει πώς θα πληρωθεί μετά τον κόπο. Ο πιστός, αντίθετα, βρίσκει πολλή παρηγοριά, επειδή ακριβώς και τότε που κοπιάζει είναι πιστός, κι ελπίζει ν’ α­μειφθεί για την υπομονή του. Ενώ ο άπιστος, αφού δεν πιστεύει πως θα πάρει μισθό από τον Κύριο, τι παρηγοριά να βρει;

Δουλειά σου δεν είναι να κρίνεις, αλλά η προσευχή να ανθίσει στην σιωπή σου μπροστά στην αγάπη σου για τον άλλον... Αυτό που εμείς χαρακτηρίζουμε κακό, άσχημο, ή αμαρτωλό σε ένα παιδί στην ουσία είναι ένα βέλος επάνω από το κεφάλι του για να το προσέξουμε. Κάποιες φορές είναι ένα τραύμα, μια αιμορραγία που φωνάζει για γιατρό και θεραπεία αλλά δεν ξέρει τον τρόπο να το εκφράσει.

...Ανοίξτε τις καρδιές σας στο φως, όσοι ποθείτε να χαρείτε αληθινά, αφήσετε την καλοσύνη να μπει μέσα της και να τη φαρδύνει, ώστε από στενή φυλακή, να γίνει περιβόλι απλόχωρο και μοσκοβολημένο! Ποτίστε τη με το δροσερό νερό της αγάπης, θρέψτε τη με αγνότητα και με ειρήνη για να νιώσετε αληθινά πως ζείτε και πως δεν είστε πεθαμένοι:
«Να μέσα σου είναι ο ουρανός κι η γη. Έμπα στο θαλάμι που βρίσκεται μέσα σου και θα δεις το παλάτι τ’ ουρανού, γιατί ένα είναι και τούτο και κείνο κι από την ίδια θύρα τα θωρείς και τα δυο»!

Γιατί τα απλά είναι τελικά τόσο δύσκολα; Γιατί στο συγγνώμη σου σφίγγεται ο λαιμός και το στομάχι; Γιατί στο «σ΄αγαπώ» φοβάσαι μήπως τελικά διαλυθείς ή χάσεις τον εαυτό σου; Ακούμε πολλούς που λένε ότι φοβούνται να αγαπήσουν μήπως πληγωθούν… Γιατί ένα «έκανα λάθος», «τελικά δεν είμαι σωστός»...