Αν καταφέρναμε να κάνουμε μια ειλικρινή συζήτηση με τον εαυτό μας,ουσιαστική,αληθινή,χωρίς αμνηστεύσεις ή εκπτώσεις,ενδεχομένως θα βλέπαμε ότι σε ορισμένα θέματα είμαστε άριστοι στη θεωρία και στα λόγια, εξαιρετικοί γνώστες της ουσίας του θέματος θεωρητικά,,αλλά επί του πρακτέου κάπου δυσκολευόμαστε.Σχετικά με τις δοκιμασίες και τον πόνο για παράδειγμα.Πόσο στεκόμαστε σε φίλους ή γνωστούς,σε δύσκολες καταστάσεις και βιώματα.

Η ανάγκη της αλήθειας και η αγάπη σ’ αυτήν είναι στοιχεία έμφυτα στον άνθρωπο, επομένως και στο παιδί. Το προπατορικό αμάρτημα, αν και θόλωσε και εξασθένησε το αίσθημα της αλήθειας, δεν το εξαφάνισε τελείως. Η τάση προς την αλήθεια έμεινε στον άνθρωπο. Αυτή ακριβώς η τάση εκδηλώνεται στο παιδί με την επιθυμία του να γνωρίσει τα πάντα. Το παιδί για όλα ρωτάει...

Τῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἐμβὰς ὁ ᾿Ιησοῦς εἰς πλοῖον διεπέρασε καὶ ἦλθεν εἰς τὴν ἰδίαν πόλιν. Καὶ ἰδοὺ προσέφερον αὐτῷ παραλυτικὸν ἐπὶ κλίνης βεβλημένον· καὶ ἰδὼν ὁ ᾿Ιησοῦς τὴν πίστιν αὐτῶν εἶπε τῷ παραλυτικῷ· θάρσει, τέκνον· ἀφέωνταί σοι αἱ ἁμαρτίαι σου. Kαὶ ἰδού τινες τῶν γραμματέων εἶπον ἐν ἑαυτοῖς· οὗτος βλασφημεῖ. Kαὶ ἰδὼν ὁ ᾿Ιησοῦς τὰς ἐνθυμήσεις αὐτῶν εἶπεν·

Αγαπητοί μου αδελφοί, Θα ήθελα να θίξω ένα θέμα το οποίο, αν και πονάει, είναι ουσιώδες για την πνευματική μας ζωή και πορεία και αυτό δεν είναι άλλο από τις σχέσεις που είχαμε και έχουμε με τους γονείς μας. Είναι αλήθεια, σύμφωνα με τους Αγίους Πατέρες, παλαιούς και σύγχρονους, ότι οι γονείς παίζουν καθοριστικό ρόλο στην διάπλαση και διαμόρφωση του χαρακτήρος και της ψυχικής καταστάσεως του παιδιού.