Δεν είναι λίγες οι φορές που χωρίς σωματική εργασία το σώμα γίνεται κατάκοπο. Φαίνεται, έτσι, η στενή σχέση ψυχής–σώματος και η ψυχοσωματική υπόσταση του ανθρώπου. Οι λογισμοί, αν και καθαρά πνευματική εργασία μπορούν να γίνουν αιτία για μια κούραση που διαλύει το σώμα, αδρανοποιώντας το για οποιανδήποτε άλλη εργασία.

Να πλησιάζουμε, όσο μπορούμε, όποιον άνθρωπο χρειάζεται σε ο,τιδήποτε τη βοήθειά μας, και να μην τον αφήνουμε παραμελημένο και αβοήθητο. Με την προθυμία που πρέπει, να δείχνουμε με πράξεις, την εσωτερική μας διάθεση για το Θεό και για τον πλησίον. Οι πράξεις άλλωστε είναι που αποδεικνύουν την καλή μας διάθεση...

Καὶ οὐδεὶς ἀναβέβηκεν εἰς τὸν οὐρανὸν εἰ μὴ ὁ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ καταβάς, ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ὁ ὤν ἐν τῷ οὐρανῷ. Καὶ καθὼς Μωϋσῆς ὕψωσε τὸν ὄφιν ἐν τῇ ἐρήμῳ, οὕτως ὑψωθῆναι δεῖ τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτὸν μὴ ἀπόληται ἀλλ’ ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον. Οὕτω γὰρ ἠγάπησεν ὁ Θεὸς τὸν κόσμον, ὥστε τὸν υἱὸν αὐτοῦ τὸν μονογενῆ ἔδωκεν, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτὸν μὴ ἀπόληται ἀλλ’ ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον...

Στον Εσπερινό των Θεομητορικών εορτών διαβάζουμε ένα απόσπασμα από το βιβλίο της Γενέσεως της Παλαιάς Διαθήκης, στο οποίο γίνεται λόγος για το ενύπνιο του Ιακώβ με την κλίμακα, την σκάλα, που η άκρη της ήταν στηριγμένη στη γη και η πάνω άκρη της έφτανε στον ουρανό. Οι άγγελοι του Θεού ανέβαιναν και κατέβαιναν πάνω σ’ αυτήν, ενώ ο Κύριος ακουμπούσε στη σκάλα και του έδωσε την υπόσχεση ότι θα του χαρίσει την γη στην οποία βρισκόταν, ότι δεν θα τον εγκαταλείψει...