Ὁ χαιρετισμὸς τοῦ ἀρχαγγέλου Γαβριὴλ εἶναι μοναδικὸς καὶ ἀνεπανάληπτος. Ἀπὸ τότε ποὺ ἔκλεισε ὁ Παράδεισος γιὰ τὸν ἄνθρωπο, δὲν ἀπηύθυνε ὁ οὐρανὸς τέτοιον χαιρετισμὸ σὲ κανέναν ἄλλον παρὰ μόνο στὸ ξεχωριστὸ αὐτὸ πρόσωπο τῆς ἀνθρώπινης ἱστορίας, στὴν ἀμόλυντη Μαριάμ, τὸ ἀμάραντο κρίνο τῆς καθαρότητος. Καὶ ἀπὸ τότε «αἱ γενεαὶ πᾶσαι» τὴν μακαρίζουν καὶ τὴν τιμοῦν μὲ βαθύτατη εὐλάβεια καὶ εὐγνωμοσύνη...

- Γέροντα, γιατί πολλοί άνθρωποι, ενώ πίστευαν, έχασαν τήν πίστη τους;
- Αν δέν προσέχει κανείς στά θέματα της πίστεως καί της λατρείας, σιγά-σιγά ξεχνιέται καί μπορεί νά γίνη αναίσθητος, νά φθάση σέ σημείο νά μήν πιστεύη τίποτε.
- Μερικοί, Γέροντα, λένε ὅτι ἡ πίστη τους κλονίζεται, ὅταν βλέπουν νά ὑποφέρουν καλοί ἄνθρωποι.
- Ἀκόμη κι αν κάψη ο Θεός όλους τους καλούς, δεν πρέπει να βάλη κανείς αριστερό λογισμό, αλλά να σκεφθή πως ο Θεός ό,τι κάνει, από αγάπη το κάνει. Ξέρει ο Θεός πώς εργάζεται...