Μὲ τὴν εὐκαιρία τῆς νέας σχολικῆς χρονιᾶς, ἂς δοῦμε τί γίνεται στὸ παιδί, στὴ διάρκεια τοῦ σχολικοῦ ἔτους:
Ἡ τέλεια εἰκόνα μιᾶς ἰσορροπημένης παιδικῆς ἡλικίας, δείχνει ἕνα παιδὶ νὰ ἀσχολεῖται ὅσο προβλέπει τὸ ἐκπαιδευτικὸ σύστημα μὲ τὸ σχολεῖο του, κάνει τὶς ἐργασίες του στὸ σπίτι καὶ παίζει μὲ ὅλη του τὴ ψυχὴ στὸν ὑπόλοιπο χρόνο τῆς ἡμέρας καὶ τὰ σαββατοκύριακα...

Ακούγεται παράδοξο η αγάπη να μην έχει καλοσύνη, αφού είναι σχεδόν ταυτόσημες. Όμως είναι γεγονός ότι έχουμε κάποιες συμπεριφορές που δεν έχουν καλοσύνη. Γινόμαστε αυστηροί, σκληροί κριτές των άλλων ανθρώπων χωρίς καλοσύνη. Στους Αγίους, στους ανθρώπους που είναι τέλειοι εν Χριστό, που έχουν τακτοποιημένο τον εσωτερικό τους κόσμο με την χάρη του του Θεού...

α. Η φιλοξενία του Αβραάμ
Στα πολύ παλιά χρόνια ζούσε ο Αβραάμ. Ήταν άνθρωπος του Θεού. Έκανε το καλό σε όλους τους ανθρώπους, αλλά είχε και ένα μεγάλο καημό. Αν και ο Θεός τού είχε υποσχεθεί πως θα αποκτήσει απογόνους, ο Αβραάμ γέρασε και παιδί δεν είχε ακόμα. Ανάμεσα στα άλλα του καλά είχε και το μεγάλο χάρισμα της φιλοξενίας. Κάθε μέρα καθόταν μπρος στη σκηνή του και προσκαλούσε όποιον περνούσε στον δρόμο να του δώσει φαγητό και νερό...

… Μου λένε μερικοί άνδρες: «Δεν συμφωνώ με την γυναίκα μου -είμαστε αντίθετοι χαρακτήρες. Άλλος χαρακτήρας εκείνη, άλλος εγώ! Πώς κάνει τέτοια παράξενα πράγματα ό Θεός; Δεν θα μπορούσε να οικονομήσει μερικές καταστάσεις έτσι, ώστε να ταιριάζουν τα ανδρόγυνα, για να μπορούν να ζουν πνευματικά;»...

Ο Άγιος Πορφύριος είπε: «Μην απελπίζεσαι».
«Όταν αμαρτάνεις, να μην απελπίζεσαι. Με θάρρος και ελπίδα στο Θεό να μετανοείς και να πηγαίνεις στον Πνευματικό που σου έχω υποδείξει, αν δεν μπορώ εγώ, και να τα εξομολογείσαι. Έτσι μόνο θα σωθείς». [Τζ. 142]

Γιά τὸν Ἅγιο Ἀθανάσιο ἔκαμαν τὴν κρίση. Ἦταν ὁ ἡρωικότερος τῶν ἁγίων καὶ ὁ ἁγιότερος τῶν ἡρῴων. Γιά τὸν ἀείμνηστον Ἀρχιμανδρίτη Ἰωὴλ Γιαννακόπουλο ἐγὼ προσωπικὰ ἔχω κάνει τὴν κρίση. Ἦταν ὁ σοφότερος τῶν συγχρόνων ἁγίων καὶ ὁ ἁγιότερος τῶν συγχρόνων μας σοφῶν. Καὶ τὸ ὑπεροχότερο πρότυπο σοφοῦ καὶ ἁγίου κληρικοῦ. Γιατὶ εἶχε μία ἀπολύτη συνέπεια σ’ ἐκεῖνα πού πίστευε...

Εἶπεν ὁ Κύριος· ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυ­ρὸν αὐτοῦ, καὶ ­ἀκολουθεί­τω μοι. ὃς γὰρ ἂν θέλῃ τὴν ­ψυ­χὴν αὐτοῦ σῶσαι, ἀπο­λέσει αὐτήν· ὃς δ᾿ ἂν ἀ­πο­λέσῃ τὴν ἑαυτοῦ ψυχὴν ἕνε­κεν ἐμοῦ καὶ τοῦ εὐαγγελί­­ου, οὗτος σώσει αὐτήν. τί γὰρ ὠφελήσει ­ἄνθρωπον ἐὰν κερδήσῃ τὸν κόσμον ὅλον, καὶ ­ζημιωθῇ τὴν ψυχὴν αὐ­τοῦ;

Στην Αμερική, στα πλαίσια μιας τηλεοπτικής εκπομπής, η κόρη ενός διακεκριμένου δημοσίου προσώπου ρωτήθηκε το εξής:
«-Πως ήταν δυνατόν ο Θεός να επιτρέψει να συμβεί κάτι τέτοιο;» (η ερώτηση σχετιζόταν με τα γεγονότα της 11ης Σεπτεμβρίου).
Η κοπέλα απάντησε με ένα ιδιαίτερα αξιοσημείωτο τρόπο...

Ζούμε σήμερα σε ένα κόσμο στον οποίο κυριαρχεί το αντισταυρικό πνεύμα. Μια κοινωνία που ορίζει ως ιδανικά την ικανοποίηση των παθών και την άνεση που τοποθετεί την ελευθερία όχι στη θυσία και την αγάπη, δηλαδή στο Σταυρό, αλλά στον εγωισμό. Ο κόσμος αυτός δεν θέλει να ακούει για εγκράτεια, για κυριαρχία στα πάθη, για νηστεία και άσκηση, αλλά κατά βάθος αρνείται το Σταυρό και δεν μπορεί να συναναστηθεί με το Χριστό

Ὁ Κύριος εἶπε στούς μαθητές Του: «Εἴ τις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτόν καί ἀράτω τόν σταυρόν αὐτοῦ καί ἀκολουθείτω μοι» (Ματθ. ιστ’ 24). Τί σημαίνει «ὁ σταυρός τοῦ κάθε ἀνθρώπου»; Καί γιατί αὐτός «ὁ σταυρός τοῦ κάθε ἀνθρώπου», δηλαδή ὁ ἰδιαίτερος σταυρός τοῦ καθενός μας, ὀνομάζεται συνάμα καί «Σταυρός τοῦ Χριστοῦ»;