Tῷ καιρῷ ἐκείνῳ, ἄνθρωπός τις προσῆλθε τῷ Ἰησοῦ, γονυπετῶν αὐτῷ καὶ λέγων διδάσκαλε,· ἤνεγκα τὸν υἱόν μου πρός σε, ἔχοντα πνεῦμα ἄλαλον. Kαὶ ὅπου ἂν αὐτὸν καταλάβῃ, ρήσσει αὐτόν, καὶ ἀφρίζει καὶ τρίζει τοὺς ὀδόντας αὐτοῦ, καὶ ξηραίνεται· καὶ εἶπον τοῖς μαθηταῖς σου ἵνα αὐτὸ ἐκβάλωσι, καὶ οὐκ ἴσχυσαν. Ὁ δὲ ἀποκριθεὶς αὐτῷ λέγει· ὦ γενεὰ ἄπιστος, ἕως πότε πρὸς ὑμᾶς ἔσομαι;

Νηστεία σήμερα; Στην εποχή μας; Μα πού βρισκόμαστε;
Σε δεύτερη μοίρα δυστυχώς έχει υποβαθμισθεί στη συνείδηση πολλών Χριστιανών το σπουδαιότατο θέμα της νηστείας. Δίνοντας δήθεν σημασία σε πιο «πνευματικά» θέματα, και στο ελαφρά τη καρδία διατυμπανιζόμενο, ότι δεν βλάπτουν τα εισερχόμενα από το στόμα, αλλά τα εξερχόμενα από την καρδιά...

Δεν υπάρχει άλλος τρόπος καθαρμού και αγιασμού από την νοεράν προσευχήν. Καλοί είναι οι ψαλμοί και οι εκκλησιαστικοί ύμνοι, αλλ' αυτούς τους λέγομεν γιά να ελκύωμεν και να συγκινούμεν τον κόσμον. Εμείς πρέπει να ομιλούμεν εις τον Βασιλέα μυστικά εις το Αυτί Του. Αυτοί που ψάλλουν, ομοιάζουν με ανθρώπους...

Χριστιανός σημαίνει μικρός Χριστός κι ὁ Χριστός εἶναι ὁ Ἐσταυρωμένος, ἄρα χριστιανός εἶναι ὁ ἄνθρωπος τοῦ σταυροῦ. Γι᾿ αὐτό εἶναι ἀνάρμοστο καί ξένο στόν χριστιανό νά ἀναζητᾶ τίς εὐκολίες καί τήν ἀνάπαυση.
Ὁ Κύριός σου καρφώθηκε στό σταυρό κι ἐσύ ἐπιζητᾶς τήν ἄνεση καί ζῆς μέ πολυτέλεια;
Ἄν ἀγαπᾶς τόν Κύριό σου, πέθανε ὅπως Ἐκεῖνος.
Σταύρωνε τόν ἑαυτό σου, ἔστω κι ἄν δέν σέ σταυρώνει κανείς.
Καί σταυρός εἶναι ὁ ἀγώνας ἐναντίον τῆς κακίας καί τῆς ζήλειας σου.

Νά έκκλησιάζεστε πιό συχνά, ίδιαίτερα τήν περίοδο πού δοκιμάζεστε! Είναι καλό νά στέκεστε σέ κάποια σκοτεινή γωνία στήν Έκκλησία κι έκεί νά προσεύχεσθε καί νά θρηνείτε! Κι ό Κύριος θά σάς παρηγορήσει, όπωσδήποτε θά σάς παρηγορήσει! Καί θά όμολογήσετε: "Κύριε, σκέφτηκα πώς δέν ύπάρχει διέξοδος στή θλιβερή κατάστασή μου. Έσύ όμως, Κύριε, έσπευσες σέ βοήθειά μου!"

Όσιος Βαρσανούφιος τής Όπτινα (❈ 1η Απριλίου 1913)

Τρία κορίτσια περπατούσαν κατά μήκος των σιδηροδρομικών γραμμών, όταν ξαφνικά βρέθηκαν ανάμεσα σε δύο τρέχοντα τρένα. Τα τρένα πέρασαν σύριζα από μπροστά τους και ως εκ θαύματος δεν έπαθαν απολύτως τίποτα!
Λίγο πιο κάτω υπήρχαν 3 δαιμόνια, που δέχονταν την επίπληξη και την οργή των άλλων δαιμόνων.
– Καλά, γιατί δεν έσπρωξες το πρώτο κορίτσι στο τρένο; φώναζαν στο πρώτο δαιμόνιο. Η ψυχή της, θα ήταν τώρα δική μας!
– Δεν μπορούσα, απάντησε ο δαίμονας. Φορούσε ένα σταυρό!

Εἶπεν ὁ Κύριος ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἀκολουθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ, καὶ ἀκολουθείτω μοι. ὃς γὰρ ἂν θέλῃ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ σῶσαι, ἀπολέσει αὐτήν ὃς δ᾿ ἂν ἀπολέσῃ τὴν ἑαυτοῦ ψυχὴν ἕνεκεν ἐμοῦ καὶ τοῦ εὐαγγελίου, οὗτος σώσει αὐτήν. Τί γὰρ ὠφελήσει ἄνθρωπον ἐὰν κερδήσῃ τὸν κόσμον ὅλον, καὶ ζημιωθῇ τὴν ψυχὴν αὐτοῦ;

– Να ξέρεις, παιδί μου, τίποτε δεν έγινε εική (= άσκοπα, κατά βούληση) και ως έτυχε. Όλα έχουν τον σκοπό τους. Και τίποτα δεν γίνεται χωρίς να υπάρχει αιτία. Ούτε μια πευκοβελόνα δεν πέφτει από το πεύκο αν δεν θέλει ο Θεός. Γι’ αυτό θα πρέπει να μη στενοχωριέσαι για ό,τι σου γίνεται. Έτσι αγιαζόμαστε.
Να! Εσύ στενοχωριέσαι με τα πρόσωπα του σπιτιού σου και βασανίζεσαι πότε με τη γυναίκα σου και πότε με τα παιδιά σου. Αυτά είναι όμως που σε κάνουν και ανεβαίνεις πνευματικά ψηλά… Αν δεν ήσαν αυτοί, εσύ δεν θα προχωρούσες καθόλου. Σου τους έχει δώσει ο Θεός για σένα.

«Στα τέλη της δεκαετίας του 1980 και λόγω της χαοτικής μου ζωής, η οικογένειά μου έφτασε στα όρια διάλυσης. Δεν περνούσε ημέρα χωρίς να έχω πιει αλκοόλ. Εθίστηκα και στα τυχερά παίγνια. Έχασα δουλειά και φίλους… Εξ αιτίας όλης αυτής της κατάστασης, υπέφεραν οι δικοί μου άνθρωποι. Κατά βάθος συνειδητοποιούσα το τραγικό της κατάστασής μου, αλλά αδυνατούσα να παλέψω με τον εαυτό μου.