Πάντοτε να θυμάσαι με αγάπη τον Θεό σου και την αγάπη Του για μας. Όλα όσα βλέπεις στον ουρανό και στη γη, στον τόπο της κατοικίας σου, σε ξυπνούν, για να θυμάσαι τον Κύριό σου και την αγάπη Του, που μέσα της κλείνει κι εμάς.
Κάθε πλάσμα του Θεού φανερώνει την αγάπη Του σ’ εμάς.

– Γέροντα, αν κάποιος συνηθίση να λέη συνέχεια την ευχή, αυτό τον βοηθάει στον αγώνα του;
– Το θέμα είναι, για ποιόν λόγο λέει την ευχή: «Κύριε Ιησού Χριστέ, Υιέ του Θεού, ελέησόν με»;

Εὐχή ἀληθινή εἶναι ἡ ἀπερίσπαστη καί ἀ­περιπλάνητη, πού γίνεται μέ προσήλωση, μέ ψυχή πονεμένη καί διάνοια συγκεντρωμένη· ἡ δέηση δέν ἀπευθύνεται μόνο μέ λόγια, ἀλλά κυρίως μέ ἀγαθές προθέσεις. Σέ κάθε δέηση παρευρίσκεται παντοῦ καί πάντοτε ὡς πνευματικό μέσο μεταφορᾶς ἡ ταπεινοφροσύνη. Ἔνδειξη τῆς ταπείνωσης εἶναι ἡ προσευχή· καί τοῦτο γιατί ἔχοντας ἐπίγνωση τῆς ἀδυναμί­ας μας, ἐπικαλούμαστε τή δύναμη τοῦ Θε­οῦ...
Ἡ προσευχή εἶναι ἡ βοήθεια τῆς ζωῆς μας, συνομιλία μέ τόν Θεό, λήθη τῶν γηΐνων, ἄνοδος πρός τόν οὐρανό·

Η Αισιοδοξία είναι καρπός της Πίστεως στην Αγάπη και στην Προστασία του Θεού. Ένας μοναχός έλεγε:
-Προσέξτε μη σας φορέσει ο Σατανάς τα μαύρα γυαλιά της απαισιοδοξίας και μετά τα βλέπετε όλα μαύρα. Προσέξτε μη γκρινιάζετε.

Ο άγιος γεννήθηκε στο χωριό Πιθυός (ή Πυτιός) της Χίου το έτος 1785. Όταν ήταν εννέα μηνών ορφάνεψε από μητέρα και ο πατέρας του ξαναπαντρεύτηκε. Έτσι το παιδί γνώρισε την μητριά για μητέρα. Σε ηλικία κάτω των δέκα ετών τον έβαλε ο πατέρας του κοντά σε ένα ξυλογλύπτη για να μάθει την τέχνη. Ενώ το συνάφι βρισκόταν στα γειτονικά Ψαρά και δούλευε το τέμπλο του Αγίου Νικολάου, εξαιτίας της απότομης συμπεριφοράς του πρωτομάστορα και της παιδικής αφέλειας, ο μικρός Γεώργιος μπήκε παρέα με κάποιους γνωστούς σε ένα καράβι και βγήκε στην Καβάλα.

Ο μιμητής του Ιώβ, ο θείος Χρυσόστομος, εσυνήθιζε πάντοτε να λέγη το αξιομνημόνευτον αυτό απόφθεγμα, σε κάθε περίσταση. «Δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν. Δεν θα παύσω να το επαναλαμβάνω πάντοτε, για όλα όσα μου συμβαίνουν». Το ίδιο εσυνήθιζε να λέγη και ο μέγας της Θεσσαλονίκης Γρηγόριος ο Παλαμάς σε κάθε υπόθεση, μιμούμενος τον θείον Χρυσόστομον, ο οποίος με την εύλαλον γλώσσα του προσθέτει:

Η ψυχρότητα στην προσευχή οφείλεται είτε σε ψυχική κόπωση είτε σε πνευματικό κορεσμό είτε σε σωματικές απολαύσεις και αναπαύσεις είτε σε πάθη, που κυριεύουν την ψυχή, προπαντός στην έπαρση. Όλα αυτά είναι ενάντια στην πνευματική ζωή, μέσα στην οποία κεντρική θέση κατέχει η προσευχή. Έτσι, πρώτα και κύρια προκαλούν το στέρεμα της πηγής της προσευχής μέσα μας.

Ο πιο καλός και ο πιο επιτυχημένος τρόπος για να αγαπήσουμε την Παναγία μας, είναι με την προσευχή στο όνομά της: "Υπεράγια Θεοτόκε σώσε με".
Πολύ υπολογίζεται, στη σωτηρία μας οι προσευχές που κάναμε στο όνομα της Παναγίας μας. Διότι αυτές οι προσευχές γράφονται με πύρινα χρυσά γράμματα και έχουν μεγάλη δύναμη και ειδικό βάρος, εν ημέρα Κρίσεως.

Γέροντας Εφραίμ της Σκήτης του Αγίου Ανδρέα

Tῷ καιρῷ ἐκείνῳ, εἰσερχομένου τοῦ Ἰησοῦ εἴς τινα κώμην ἀπήντησαν αὐτῷ δέκα λεπροὶ ἄνδρες, οἳ ἔστησαν πόρρωθεν, καὶ αὐτοὶ ἦραν φωνὴν λέγοντες· Ἰησοῦ ἐπιστάτα, ἐλέησον ἡμᾶς. Καὶ ἰδὼν εἶπεν αὐτοῖς· Πορευθέντες ἐπιδείξατε ἑαυτοὺς τοῖς ἱερεῦσι. Καὶ ἐγένετο ἐν τῷ ὑπάγειν αὐτοὺς ἐκαθαρίσθησαν. Εἷς δὲ ἐξ αὐτῶν, ἰδὼν ὅτι ἰάθη, ὑπέστρεψε μετὰ φωνῆς μεγάλης δοξάζων τὸν Θεόν...

ᾨδὴ θ', τῆς Ἑορτῆς Ἦχος δ', Ἦς ἡ Ἀκροστιχίς, κατ' ἀλφάβητον ἀντιστρόφως. Μεγαλυνάριον Ἄγγελοι τὴν Εἴσοδον τῆς Πανάγνου, ὁρῶντες ἐξεπλήττοντο πῶς ἡ Παρθένος εἰσῆλθεν, εἰς τὰ Ἅγια τῶν Ἁγίων.