Ποια είναι η δύναμις και η ουσία τούτου του ηλίου, (δηλαδή της ταπεινοφροσύνης), δεν μπορούμε να την παρουσιάσωμε. Μόνο από τις ενέργειές της και από τις ιδιότητές της κατορθώνομε να κατανοήσωμε την βαθύτερη ουσία της.
Η ταπεινοφροσύνη είναι θεϊκή σκέπη πού σκεπάζει τους οφθαλμούς μας, για να μη βλέπωμε τα κατορθώματά μας.

Παπα-Χαράλαμπος Διονυσιάτης

-Αχ, Γέροντα, καλή και η εξομολόγηση, αλλά ο κόσμος δεν μας αφήνει να σωθούμε. βγαίνεις από το εξομολογητάρι, πάλι βλέπεις τα ίδια, ακούς τα ίδια, σκανδαλίζεσαι, θυμώνεις, φθονείς, κατακρίνεις…

Κυριακή του Τελώνου και του Φαρισαίου, με τη βοήθεια του Θεού, αρχίζουμε το Τριώδιο. Πολλοί από τους θεοφόρους Πατέρες μας, που κατείχαν την τέχνη της μουσικής, φωτιζόμενοι από το Άγιο Πνεύμα μελοποίησαν εξαίρετα και όπως έπρεπε τις ωδές του Τριωδίου.
Πρώτος επινόησε το τριώδιο, δηλαδή κανόνα με τρεις ωδές, ο μεγάλος ποιητής Κοσμάς για την αγία και μεγάλη εβδομάδα των Παθών του Κυρίου μας Ιησού Χριστού...

Γίνου λοιπόν ένα παιδάκι μικρόν, μέ τήν παιδικήν του άπλότητα, καί ρίξου στούς πόδας τής γλυκιάς σου Μανούλας, τής Παναχράντου Μητρός Του, όπου βαστάζει ώς βρέφος μικρόν, τόν Μέγαν Θεόν!

Καί κλάψε καί φώναζε μέ άγάπη πολλήν:
«Γλυκιά μου Μανούλα, βοήθησέ με, όδήγησέ με πώς νά σωθώ!
Μεσίτευσε, Μάνα μου, είς τόν Υίόν Σου, νά μέ όδηγήσει πώς νά σωθώ!
Τί είναι τό Θέλημά Του νά κάνω, καί τί άπό Αύτόν νά ζητώ!

Όλα δίνονται από το Θεό. Και όλα δίνονται για τη σωτηρία μας. Μ’ αυτή τη σκέψη να δεχθείς κι εσύ την ασθένειά σου, ευχαριστώντας το Θεό, που φροντίζει για τη σωτηρία σου.
Τώρα, το πως συντελεί στη σωτηρία μας οτιδήποτε παραχωρεί ο Κύριος, μόνο Εκείνος το γνωρίζει. Εμείς συνήθως δεν μπορούμε να το αντιληφθούμε.

Ο άγιος Νεκτάριος πήγε κατά τα τέλη του καλοκαιριού του 1904 στην Αίγινα. Σκοπός του ήταν να ιδρύση την μονή, η οποία τώρα φέρει το όνομά του. Καθώς πλησίαζε το καράβι που τον μετέφερε στο νησί, ένας νεαρός δαιμονόπληκτος, ο Σπύρος, έπεσε στο κατώφλι του φαρμακείου της Αιγίνης και άρχισε να φωνάζη:
-Έρχεται, έρχεται ο δεσπότης! Τρέξτε να τον προϋπαντήσετε! Έρχεται ο άγιος που θα σώση το νησί!

Αυτό που ζούμε,ίσως είναι μια κρυμμένη ευλογία.Ποτέ άλλοτε δεν είχε η ανθρωπότητα την ευκαιρία,να σταματήσει ολόκληρη ταυτόχρονα τον ακράτητο καλπασμό της.Να κάνει ένα απρόσμενο διάλειμμα-έστω και αναγκαστικό-από το ποδοβολητό της πάνω σε τούτο τον πλανήτη.Να κάνει ένα βήμα πίσω,να πάρει μια βαθειά ανάσα και να έρθει αντιμέτωπη με τον εαυτό της.Να κοιτάξουμε κατάματα τα λάθη μας,σαν είδος αλλά και ο καθένας μας ατομικά.Γιατί ότι βιώνουμε είναι τα λάθη μας που γύρισαν για να μας στοιχειώσουν...

-Υπόμενε, παιδί μου, με γενναιότητα τους πειρασμούς των δαιμόνων. Πρέπει να ξέρεις καλά ότι, όσους κόπους και αγώνες κι αν κάνουμε, όσο κι αν νηστέψουμε ή αγρυπνήσουμε ή οποιαδήποτε άλλη άσκηση πραγματοποιήσουμε, όλα θα πάνε χαμένα, αν δεν αγωνισθούμε ν’ αποκτήσουμε άκακη, απλή και ταπεινή ψυχή. Γιατί μόνο σε μια τέτοια ψυχή κατοικεί η Χάρη του Αγίου Πνεύματος.
Στο άκουσμα των λόγων αυτών ο σοφότατος Συμεών, ποθώντας να λάβει την Χάρη του Αγίου Πνεύματος, πέφτει και αγκαλιάζει τ’ άγια πόδια του Γέροντα του ικετεύοντας τον με θέρμη να λάβει την χάρη με τις ευχές του...

«Οι περισσότεροι άνθρωποι πηγαίνουν στο Ναό με την λέξη "δώσε". Δώσε υγεία Κύριε, δώσε οικονομική ευημερία, δώσε στην Οικογένεια, δώσε στα παιδιά! Πολύ λίγοι έρχονται στο Ναό με τις λέξεις: "εγώ λυπάμαι, Κύριε!". Λυπάμαι που αμάρτησα. Λυπάμαι που δεν Σε αγαπούσα. Συγγνώμη που Σε ξέχασα! Με την επίσκεψη πολλών χρόνων σε Ναούς, δεν καταλαβαίνουν ότι στην Εκκλησία πρέπει να έρθουν με ένα πρόσωπο ταπείνωσης...